از لحظه ای که به دنیا می آییم، گاهی فراموش می کنیم که زندگی تنها چیزی است که واقعا داریم.
ما می توانیم از گذشته درس بگیریم اما نمی توانیم آن را دوباره زنده کنیم. ما می توانیم به آینده امیدوار باشیم اما مطمئن نیستیم. بسیاری از ما در لحظه حال زندگی نمی کنیم، تمایل داریم خود را با ترس های خود نسبت به آینده فرافکنی کنیم یا در گذشته نشخوار می کنیم.
ذهن آگاهی به معنای آگاه بودن و حضور کامل در آنچه در لحظه حال اتفاق می افتد است.
با تمرکز کمتر، ما چیزها را به روشی خودکار زندگی می کنیم، با این خطر که نسبت به احساسات، استرس خود حساس تر و آسیب پذیرتر شویم، که گاهی منجر به مشکلات روانی با تمام عواقب فیزیکی می شود.
ذهن آگاهی نشان دهنده امکان وجودی غنی تر است، زیرا شامل توجه و ارتباط بیشتر با آنچه برای ما مهم است ، به نیازها، ارزش هایمان، اجتناب از الگوهای تکراری و تله های ذهنی است که گاهی به ما هجوم می آورند.
این آگاهی ما را افزایش می دهد و به ما کمک می کند تا قضاوت ها و در نتیجه مقایسه ها، استرس و اضطراب را کنار بگذاریم. این باعث می شود که راحت تر و آرام تر زندگی کنیم. انتخاب‌های ما نیز سازنده‌تر به سراغ ما می‌آیند و با آنچه منطقی است هماهنگ‌تر می‌شوند و ما را به خوشبختی نزدیک‌تر می‌کنند. مفهوم ذهن آگاهی اساساً ریشه در سنت های متفکرانه ذن و بودیسم تبتی دارد.
https://ravanesalm.blogiran.net
