در قانون مجازات اسلامی رابطه نامشروع جرم انگاری شده است. به طور کلی و در یک تعریف عام به روابط خارج از چهارچوب شرعی رابطه نامشروع می گویند. البته از آنجایی که نباید تفسیر موسع [1] (افزایش دایره شمول یک موضوع) نماییم و هر عملی را رابطه نامشروع بدانیم، قانون گذار ارتباط خارج از چهارچوب شرعی و عرفی را رابطه نامشروع می داند. فلذا رابطه نامشروع کمتر از زنا بوده و شامل اعمال دیگری مانند تقبیل [2] و مضاجعه [3] است.
مطابق ماده 637 قانون مجازات اسلامی در بخش تعزیرات مجازات این عمل تا 99 ضربه شلاق است.
ماده 637 قانون مجازات اسلامی: هرگاه زن و مردی که بین آن ها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه کننده تعزیر می شود.
پانوشت 1: تفسیر موسع:تفسیر موسع آن است که معنی مواد قانونی را تا آن‌جا که قابلیت کشش دارد، با رعایت انصاف و عدالت قضایی توسعه دهند. در تفسیر موسع تنها پای‌بندی به الفاظ و عبارات قانون کافی نیست و باید به مصالح مورد نظر قانون‌گذار نیز مراجعه کرد.بر اساس این روش، حکمی که قانون برای موضوعی معین در نظر گرفته به موضوعات و حالات مشابه تسری داده می‌شود زیرا قانون‌گذار به همه این اعمال و رفتار انسان‌ها احاطه و اشراف ندارد تا آن‌ها را پیش‌بینی کند یا برای هر یک حکمی مستقل در قانون در نظر گیرد. لذا با استناد به روح و هدف قانون‌گذار و عرف و عادت، تفسیری موسع از قانون ارایه می‌شود.
پانوشت2: تقبیل به معنای بوسیدن است
پانوشت 3: مضاجعه: اصطلاحی به معنای «با هم خوابیدن» و «هم‌بستر شدن» است که از ریشهٔ ضَجَعَ به معنای «به پهلو دراز کشیدن» و «به پهلو خوابیدن» آمده‌است
