دو متن آخر رو شخصا خوندم و نظر هم دادم. من برای تک تک این نویسنده ها ارزش قائل هستم. به خصوص آنها که بزرگتر من هستند. ولی خودتون بگین هدف شما از نوشتن چی هست؟ بعضی از این متن ها مخاطب داشته. بعضی هاش مخاطب خاص نداره. ازخودتون بپرسین چرا می‌نویسید؟ بپرسید آیا نوشتن شما تاثیر مثبت دارد یا تاثیر عکس؟ البته من به جهالت خودم کاملا واقف هستم و می‌دانم که من مو می‌بینم و شما پیچش مو...اما دلیل نمی‌شود که ساکت باشم(: همانطور که دلیل نمی‌شود توهین کنم! دیدم که میگم...عزیزان درمورد شما توهین می‌کنند متوجه شدین؟ این مسئله نیست؟ اشکال نیست؟ بحث این نیست که اون طرف شاید شعور نداره بحث اینه که شما چه کردین که او به خود چنین اجازه داد؟؟؟ هر دو طرف اشکالات دارند...مسائل با گفت و گو حل می‌شوند نه با بد و بیراه و نه با زور و اجبار !

شما می‌خواهید کودکی را بغل کنید. قد او کوتاه است. از او انتظار دارید هم قد شما شود تا شما او را به آغوش بکشید یا شما خم می‌شوید و او را بغل می‌کنید؟ مغز و اطلاعات هم همین هست...شما می‌خواهی من را تحت تاثیر قرار بدی با عقل خودت؟ انتظار داری من عقلم را به بزرگی تو کنم؟؟؟؟

قصد من اصلا بی‌احترامی نیست شما روی چشم من جا دارید، شما صاحب سبک نوشتن هستین...بزرگتر ها همیشه کوه تجربه هستن.اگر یک جوان با یک پیر خردمند همراه شود دنیا را عوض خواهند کرد...ببینید جوان ها را به خود جذب کردید یا از خود رانده اید؟؟؟

البته من جوان ها را توجیح نمی‌کنم ابدا حق توهین به آنها نمی‌دهم...آنها هم باید برای بهتر شدن این رابطه تلاش کنن...بیاین کاری نکنیم که باهم دشمن شویم🙃

اون هایی که حاضر نیستن این متن ها رو به خاطر طولانی بودن بخونن لایک کنن ببینم چند نفریم.

متن های طولانی

عصبی شد!

سالاد الویه بدطعم ما ایرانی‌ها از شبکه‌های اجتماعی

تاثیر مثبت اندیشی در انجام آسان کارها و پروژه های دورکاری و فریلنسری