اتریوم کلاسیک یک پلتفرم ارز دیجیتال توزیع شده مبتنی بر بلاکچین است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. قراردادهای هوشمند، برنامه‌های دیجیتالی مستقلی هستند که قادرند خودشان را بر اساس برنامه‌ای که برایشان نوشته شده اجرا کنند.
قراردادهای هوشمند، پروتکل‌های کامپیوتری برای ایجاد و بهبود قراردادها هستند. این نوع قرار دادها امکان ایجاد تراکنش‌های معتبر را بدون هیچ واسطی فراهم می‌کند. تراکنش‌هایی که قابل پیگیری و غیرقابل برگشت هستند. اصطلاح قرارداد هوشمند اولین بار در سال ۱۹۹۴ توسط Nick Szabo استفاده شد.
قراردادهای هوشمند می‌توانند بدون نیاز به هیچ فرد یا نهاد خاصی اجرا و اعمال شود. بنابراین امنیت این نوع قراردها بیشتر و هزینه آنها کمتر خواهد بود. البته باید گفت که مواردی همچون خطای انسانی (در هنگام نگارش کدهای قرارداد) وهزینه بالای نگارش آن توسط برنامه‌نویس‌ها از بزرگترین معایب قراردادهای هوشمند است. برخی از انواع ارز دیجیتال پیاده‌سازی‌هایی را برای قراردادهای هوشمند ارائه کرده‌اند، مانند اتریوم (منبع: ویکیپدیا).
اتریوم کلاسیک با ارائه یک مدل حکومتی غیرمتمرکز، اجرای چنین قراردادهای هوشمندی را تسهیل می‌کند. امکان هیچ گونه دخالت بیرونی، نظارت، دستکاری یا سانسوری در چنین برنامه‌های هوشمندی و در بستر اتریوم کلاسیک وجود ندارد.
اتریوم کلاسیک یک فورک از اتریوم است. در ابتدا تنها یک اتریوم وجود داشت. اما در سال ۲۰۱۶ یک فورک از آن به وجود آمد. فورک جدید اتریوم، و قبلی اتریوم کلاسیک نام گرفت. این فورک به دنبال هک شدن اتریوم در ژوئن سال 2016 اتفاق افتاد، زمانی که 50 میلیون دلار سرمایه به سرقت رفت.
این فورک با هدف برگرداندن وجوه دزدیده شده به صاحبان اصلی آنها، بر اساس تاریخچه یا سوابق حساب‌ها قبل از رخ دادن هک انجام شد.
با این کار، تراکنش‌هایی که هکرها انجام داده بودند باطل شد. از آن موقع دو نسخه از اتریوم به طور همزمان وجود دارد. نسخه جدیدتر اتریوم یا Ethereum نام گرفت، و نام نسخه قدیمی‌تر نیز به اتریوم کلاسیک یا Ethereum Classic تغییر کرد.
رابکس در حال حاضر از ارز اتریوم کلاسیک و بیش از ۶۰ ارز دیجیتال دیگر پشتیبانی می‌کند. شما نه تنها می‌تواند خرید اتریوم کلاسیک خود را در رابکس انجام دهید بلکه فروش اتریوم کلاسیک نیز در رابکس ممکن است.
خیر. خرید و فروش اتریوم کلاسیک، مانند خرید و فروش سایر ارزهای دیجیتال در حوزه ی سرویس های مالی و تکنولوژی ( Fintech ) است. بنابراین برای جلوگیری از سوء استفاده‌های احتمالی مثل پول‌شویی و استفاده از کارت های سرقت شده، هویت کاربران باید کاملا مشخص شود. به خاطر همین موضوع همه‌ی صرافی‌های دیجتال معتبری که در ایران فعالیت می‌کنند حتما کاربران خود را احراز هویت می‌کنند.
بلاکچین‌ها مدام در حال تغییر و توسعه هستند. اینگونه نیست که یک بلاکچین در یک زمان ایجاد شود و دیگر تغییر نکند. این تکنولوژی با ماجراهای غیرقابل پیش‌بینی زیادی مواجه می‌شود و با مشکلات و چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. بنابراین بلاکچین‌ها مدام در حال رشد هستند. اما اینگونه نیست که کسی یا مرکزی بتواند با اختیار خود این تغییرها و توسعه‌ها را اعمال کند. در بلاکچین همه جیز بر پایه اجماع است.
البته اینگونه نیست که همیشه موضوعات امنیتی مطرح باشند. گاهی اوقات برخی از تغییرات با هدف بهبود شبکه و اضافه کردن کاربردهایی به آن انجام می‌شود. برای اعمال هرگونه تغییری، از اصلاح امنیتی گرفته تا اضافه کردن یک عملکرد به سیستم، به رای همه‌ی افراد در این سیستم غیرمتمرکز نیاز است.
زمانی که قرار می‌شود یک تغییر در شبکه و پروتکل آن به وجود آید، توسعه‌دهندگان آن معمولا تاریخی را تعیین کرده و به اعضا زمان می‌دهند تا درباره موضوع بحث و مشورت کنند و در نهایت نظر خود را اعلام کنند. وقتی که زمان اعمال تغییر فرا برسد، بلاکچین وارد فرایندی می‌شود که آن را فورک کردن می‌نامند. فورک دو نوع دارد، سافت فورک(Soft Fork) و هارد فورک (Hard Fork).
سافت فورک به تغییری در پروتکل گفته می‌شود که بازگشت‌پذیر است. در این گونه فورک معمولا نیازی به دو شاخه شدن بلاک چین نیست. چرا که در این نوع تغییرات معمولا ویژگی‌های ظاهری و یا عملکردی بلاکچین تغییر می‌کند و ساختار سیستم بدون تغییر باقی می‌ماند. با اجرا شدن قوانین جدید، همان زنجیره قبلی که از قبل وجود داشت به کار خود ادامه می‌دهد و استخراج کنندگان و ماینرها می‌توانند خود را با تغییرات جدید تطبیق دهند.
بر خلاف سافت فورک‌ها که زنجیره بلاکچینی را تقسیم نمی‌کنند، هارد فورک‌ها زمانی که اتفاق بیافتند ویژگی‌های جدیدی را به بلاک چین قبلی اضافه می‌کنند. برای مثال، سایز هر بلاک بیت کوین، یک مگابایت است. حال اگر بخواهیم این سایز بلاک را تغییر دهیم، به یک هارد فورک نیاز است. به طور دقیق‌تر، در یک سافت فورک، بلاکهای قبلی همچنان با یکدیگر سازگار باقی می‌مانند؛ اما در هارد فورک، بلاکهای قبلی نامعتبر شده و به این ترتیب یک بلاکچین کاملا جدید شکل می‌گیرد.
البته باید گفت که با وجود آنکه بلاکچین جدید کاملا با قبلی متفاوت است، اما همچنان می‌تواند از سابقه تراکنش‌های بلاک چین قبلی و قدیمی استفاده کند. در واقع اگر کاربری در بلاکچین اصلی (قدیم‌تر) ارز دیجیتالی داشت، حالا صاحب دقیقا همان مقدار ارز دیجیتال در بلاک چین جدید خواهد بود.
اتریوم کلاسیک یک مثال خوب از هارد فورک است. در سال ۲۰۱۶ بلاکچین اتریوم به دو زنجیره متفاوت تقسیم شد. این هارد فورک پس از هک یکی از اپلیکشین‌های ایجاد شده به نامDAO بر بستر اتریوم رخ داد. از آنجایی که اعضای مجموعه بر سر سرنوشت آینده بلاک چین پس از این اتفاق، مشخص نبود، تصمیم بر آن شد تا یک هارد فورک انجام بگیرد و دو زنجیره بلاکچینی جدید به نامهای اتریوم و اتریوم کلاسیک ایجاد شود. اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) همان زنجیره بلاکچین اولی است که به کار خود ادامه می‌دهد و اتریوم (Ethereum) زنجیره‌ای است که بعدا ایجاد شده است.
