از نظر اکثر مردم، برند هواوی یکی از سه سازنده برتر گوشی موبایل در جهان است اما این شرکت در درجه اول رهبر جهانی ارتباطات رادیویی و مخابراتی است که تجهیزات پیشرفته آن ۱۷۰ کشور را به هم متصل کرده است. در این مطلب قرار است تاریخچه و حقایق این غول فناوری چینی را بررسی کنیم. با ما همراه باشید.
برند هواوی یکی از بزرگترین کمپانیهای ارائهدهنده خدمات ارتباطی است که بر پایه پیشرفتهای نوآورانه تاسیس شده است. آنها در درجه اول نیازها و خواستههای کاربران را در نظر میگیرند و سپس اقدام به تولید محصول میکنند. این برند به لطف شبکه شرکای قدرتمند و ارائه راهکارهای به روز توانسته نتایج چشمگیری در صنعت مخابراتی به دست آورد. برند هواوی تا دسامبر سال ۲۰۱۹ بیش از ۱۹۴ هزار کارمند در بیش از ۱۷۰ کشور جهان داشته است.
شرکت هوآوی Huawei ، یک شرکت چینی است که در حوزه های تجهیزات شبکه، تجهیزات مخابراتی و خدماتی فعالیت می کند.
تاریخچه شرکت هواوی، داستان بزرگترین ارائهدهندهی سرویسهای ارتباطی در جهان است. این شرکت در ۱۹۸۷ قریب به سی و اندی سال پیش توسط یکی از مهندسین ارتش آزادیبخش خلق چین احداث شد. این مهندس که در زمان شروعِ نوشتنِ داستان برند هواوی، از ارتش آزادیبخش بیرون آمده بود؛ رن ژنگفی نام داشت.
هواوی در آغاز از چیزی که امروز به آن شناخته میشود؛ همچون بسیاری از برندهای ابر قدرت در جهان، فاصلهی زیادی داشت. این شرکت کسبوکار خود را با تولید سوئیچهای تلفن آغاز کرد. اما چیزی که امروز برند هواوی را با آن میشناسند ساخت شبکهها، تجهیزات ارتباطی، ارائه خدمات عملیاتی، مشاوره به شرکتهای داخلی و خارجی است.
بیش از ۱۸۰ هزار کارمند در داستان برند هواوی امروزه نقشآفرینی میکنند. شاید برایتان جالب باشد که شرکت هواوی در کدام کشور است و یا شاید هم از نام این برند، قابل حدس باشد که خاستگاه این شرکت کشور چین است. اما جالبتر این است که این برند چینی بیشتر از ۲۱ مرکز تحقیقاتی در کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا، فنلاند، پاکستان، آلمان، فرانسه و … دارد. و بیشتر از ۷۶ هزار کارمند از مجموع ۱۸۰ هزار کارمندش تنها در بخش تحقیق و توسعهی هواوی مشغول هستند.
دفتر مرکزی این شرکت در شهر شنزن گوانگدونگ قرار داد. شرکت هوآوی بزرگ ترین تولید کننده تجهیزات مخابراتی در جهان است که در سال 2012 از شرکت اریکسون (Ericsson) سبقت گرفت. شرکت هوآوی در سال 1987 توسط رن ژنگفی (Ren Zhengfei) که مهندس سابق ارتش آزادیبخش چین بود، تاسیس شد.
شرکت هوآوی فعالیت خود را با تولید سوئیچ های تلفن آغاز کرد و اولین موفقیت چشمگیر خود را با راه اندازی سوئیچ دیجیتالی تلفن C&C08 کسب کرد. این مجموعه اولین پروژه بین المللی خود را در سال 1997 انجام داد و پس از آن، محصولات شبکه ای خط ثابت را برای شرکتی در هنگ کنگ تولید کرد.
در سال 1999، هوآوی اولین مرکز تحقیق و توسعه خود را در شهر بنگور هند تاسیس کرد. همچنین این شرکت قراردادی 5 ساله تا سال 2003 را با آی بی ام منعقد کرد و به توسعه بازارهای بین المللی ادامه داد. این شرکت اولین شرکتی بود که شبکه تجاری LTE/EPC را در سال 2009 برای اپراتور مخابراتی تلیا سونرا (Telia Sonera) در نروژ ارائه داد.
در سال 2013، هوآوی دفتر جدید خود را در کانادا افتتاح کرد. این شرکت در طول سال ها، همواره بر ترویج تکنولوژی تلفن همراه تمرکز کرده و مشارکت هایی را نیز با شرکت های دیگر داشته است. همچنین این شرکت یک سرمایه گذاری مشترک با شرکت 3Com انجام داده و بر تحقیق و توسعه و تولید محصولات شبکه ای متمرکز شده است.
در حال حاضر هوآوی یک شرکت عمومی است و دیگر مالکیت خصوصی ندارد. تا سال 2010، 80% از 50 شرکت برتر مخابراتی با هوآوی همکاری می کردند. برخی از شرکای برجسته این شرکت عبارتند از: موتورولا (Motorola) ، ودافون (Vodafone)، تاک تاک (Talk Talk)، تی موبایل (T-mobile)، کلیر وایر (Clear wire)، بل کانادا (Bell Canada) و … .
در ۱۹۸۰ هستهی اصلی شبکههای مخابراتی، سوئیچهای تبادل تلفن بودند. در آن سالها دولت درصدد بود تا زیرساختهای ارتباطی کشور را توسعه دهد. به این منظور گروههای تحقیقاتی چینی به دنبال کسب این تکنولوژی، تلاش زیادی برای سرمایهگذاری با شرکتهای خارجی کردند. در همین زمان رن ژنگفی راه دیگری برگزید؛ او که متوجه بود شرکتهای خارجی تمایلی به انتقال تکنولوژی خود به شرکتهای چینی ندارند قید سرمایهگذاری مشترک با شرکتهای خارجی را زد.
هدف رن این بود که بتواند با مهندسی معکوس، شرکت ارتباطی در داخلِ چین تاسیس کند که با شرکتهای خارجی قابل رقابت و مقایسه باشد. این درحالی بود که در زمان تاسیس این شرکت، سرمایهی اولیه ۲۱ هزار یوان بود و اگرچه هواوی تکذیب کرده اما نشریه اقتصاد شرق خبری کار کرد با این موضوع که شرکت هواوی ۸.۵ میلیون دلار از بانکهای محلی، برای سرمایهی اولیه وام گرفته است.
در سالهای ابتدایی عمدهی فعالیت این شرکت فروش واردات سوئیچهایی بود که از هنگکنگ وارد میشد. همزمان با فروش این واردات روی موضوع مهندسی معکوس به منظور تاسیس تولیدی داخلی خود هم تمرکز داشت. این شرکت چهار سال بعد از افتتاح خود قریب به ۶۰۰ کارمند فقط در بخش تحقیق و توسعه داشت.
در تاریخچه شرکت هواوی، در ۱۹۹۳ اولین نقطهی عطف ثبت شد. در این سال C&C08 راهاندازی شد و سپس برنامهی کنترل سوئیچ تلفن رقم خورد که در آن سالها قدرتمندترین در نوع خود بودند. استراتژی رن برای گسترش نام برندش این بود که در شهرها و روستاهای کوچک مستقر میشد و روی قابلیت سفارشیسازی خدمات خود مانور داد و اینگونه کمکم توانست به بازارهای اصلی هم راه پیدا کند.
هوای که از همان آغاز، راه مذاکره و شراکت با شرکتهای خارجی را بسته بود و تمام تمرکزش بر رسیدن به این تکنولوژی در داخل چین بود، حالا برای توسعه شرکت شروع به مذاکره با مقامات محلی کرده بود تا در ازای پرداخت بخشی از سود سهام خود، آنها را تشویق به استفاده از محصولات هواوی در شبکهی خود کند.
برند هواوی در سال ۱۹۸۷ توسط یک افسر سابق ارتش چین به نام رن ژنگفی ([tooltip text=”رن ژنگفی، (به چینی: 任正非) (زاده ۱۹۴۴ میلادی در گوئیژو، چین) کارآفرین، بازرگان و مدیر ارشد اجرایی چینی است، که در سال ۱۹۸۸ میلادی شرکت هواوی را تأسیس نمود. وی در سال ۱۹۷۸ میلادی به عضویت حزب کمونیست چین درآمد و در ۱۹۸۲ میلادی با درجه افسری از ارتش آزادیبخش خلق بازنشسته شد. Ren Zhengfei در شهر شنزن Shenzhen چین تاسیس شد. گفته میشود که مبلغ اولیهای که ژنگفی و پنج سرمایهگذار دیگر برای این برند سرمایهگذاری کردند حدود ۵ هزار دلار بوده است.
طبق گفته ژنگفی، هدف از تاسیس برند هواوی توسعه خدمات مخابراتی و فناوریهای جدید بود تا بتواند جایگزین محصولات وارداتی بود؛ چون در آن سالهای بازار چین پر از محصولات وارداتی بود. دولت چین در دهه ۸۰ تلاش میکرد تا واردات را حذف کند و فناوریهای بومی را جایگزین آن کند. طولی نکشید تا برند هواوی جای پای خود را در بازار تولید تجهیزات مخابراتی و ارائه خدمات و سرویسهای ارتباطی ثابت کند.
برند هواوی در زمان توان تولید و فروش تجهیزات خود را نداشت؛ چون این کار نیاز به سرمایه نقدی عظیم داشت و ژنگفی از آن محروم بود. به همین خاطر آنها تصمیم گرفتند محصولات وارد شده از هنگ کنگ را دوباره بفروشند و سود حاصل از این کار را به رشد و تحقیقات خود اختصاص دهند. با گذشت زمان برند هواوی توانست محصولات خلاقانه خود را تولید کرده و به فروش برساند.
سال ۱۹۹۰ شرکت توانست اولین مرکز تحقیقات خود را بازگشایی کند و اولین موفقیت بزرگ برند هواوی در سال ۱۹۹۳ بود که توانست سوئیچ کنترل شده خود را وارد بازار کند. این محصول در آن زمان قدرتمندترین سوییچ بازار چین بود. آنها با نصب آن در شهرهای کوچک و مناطق توانستند سهم زیادی از بازار را کسب کنند و به بازار اصلی راه یابند.
نام هواوی از ترجمهی نام چینی آن به وجود آمده است. کاراکتر اول این کلمه به معنای زرقوبرق و با شکوه و کاراکتر دوم به معنای دستاورد است. امروزه که این برند در تمام جهان توسعه پیدا کرده است میشود گفت نام بامسمایی از ابتدا روی این برند گذاشته شده است؛ به نظر میرسد از همان ابتدای تاسیس شرکت، رن ژنگفی چنین آیندهای را برایش پیشبینی کرده بود. در توضیح شکل لوگوی این برند باید به این نکته اشاره کنیم که ریشهی کلمهی هواوی به معنای گل است؛ الهامبخشِ ایدهی طراحی لوگوی هواوی از همین معنای اولیه آمده است.
یکی از استراتژیهای رن ژنگفی گسترش روابط بود؛ همین هم باعث شد که اولین شبکهی مخابراتی ملی را برای ارتش آزادیبخش خلق چین ساخت. قراردادی کوچک به منظور توسعهی روابط، مسیری بود که ژنگفی در این پروژه دنبال میکرد. این استراتژی نتیجهبخش بود و رن را در ۱۹۹۴ پای میز مذاکره با دبیر کل حزب نشاند.
در این مذاکره ژنگفی دبیر کل حزب را متقاعد کرد تکنولوژی تجهیزات سوئیچینگ با امنیت ملی در ارتباط تنگاتنگ است و نبود تجهیزات شبکه برای یک کشور همچون نبود ارتش نظامی است. اقبال به رن رو کرد و نظرِ دبیر حزب با او در این مورد همسو بود. نتیجهی این تفاهم گسترش کسبوکار هواوی شد و این دومین نقطهی عطف در داستان برند هواوی بود.
اما روند رو به رشد این برند به همینجا ختم نشد، تاریخچه شرکت هواوی در سال ۱۹۹۶ برگ مهم دیگری به خود اضافه کرد. در این سال دولت پکن سیاست جدیدی را اجرایی کرد؛ سیاستی مبنی بر اینکه دسترسی به محصولات رقبای خارجی را محدود و حمایت خود را متوجه تولیدات داخلی میکرد. حمایت دوجانبه دولت و ارتش از هواوی، منجر به احداث مراکز هرچه بیشتر برای تحقیق و توسعه شد.
حدود 3 کسب و کار اصلی در این شرکت وجود دارد که عبارتند از: شبکه های حامل مخابراتی، شرکت بازرگانی و دستگاه ها یا تولید دستگاه های ارتباطی. واحد بازرگانی شرکت از سال 2011 آغاز به کار کرد. تعدادی از فناوری های شبکه ای وجود دارند که توسط شرکت هوآوی برای اپراتورهای مخابراتی ارائه شده اند.
همچنین این شرکت سوئیچ های نرم افزاری موبایل و ثابت را نیز ارائه می دهد. بخش دستگاه این شرکت، محصولاتی با برچسب سفید را ارائه می کند. این محصولات شامل ماژول های جاسازی شده، مودم های USB، دروازه های (gateways) بیسیم، هستند.
هوآوی بزرگ ترین سازنده تجهیزات مخابراتی در جهان و بزرگ ترین سازنده تجهیزات شبکه تلفن در چین است. همچنین هوآوی جایگاه اول را در بازار سوئیچ نرم افزاری دارد.
شرکت هوآوی (Huawei) یکی از شرکت های پیش رو در زمینه زیر ساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و دستگاه های هوشمند است. با استفاده از راه حل های یکپارچه در چهار حوزه کلیدی شبکه های مخابراتی، فناوری اطلاعات، دستگاه های هوشمند و خدمات ابری، این شرکت در صدد است تا یک دنیای کاملا متصل و هوشمند ایجاد کند.
مجموعه فعالیت های هوآوی در زمینه محصولات، راه حل ها و خدمات رقابتی و امن هستند. از طریق همکاری علنی با شرکای اکوسیستم، ارزش پایداری برای مشتریان خود ایجاد کرده و در تلاش است تا مردم را قدرتمند ساخته و زندگی ها را غنی تر کند و موجب نوآوری در سازمان ها با هر شکل و اندازه ای شود.
شرکت هوآوی در حال حاضر بیش از 1800 کارمند دارد و در بیش از 170 کشور و منطقه فعالیت می کند. این شرکت صرفا به عنوان یک شرکت خصوصی تشکیل شد و ماموریت اصلی آن ارائه ی خدمات عملیاتی و مشاوره ای به اکثر شرکت های چینی و خارجی بود. حدود 46% از کارمندان هوآوی در بخش تحقیق و توسعه کار می کنند.
بخش تحقیق و توسعه این شرکت در کشورهای زیادی همچون بریتانیا، پاکستان، کانادا، ترکیه، ایرلند، سوئد، روسیه و … فعالیت می کند.
سال ۱۹۹۷ برند هواوی اولین توافقنامه بینالمللی خود را با یک شرکت هنگکنگی امضا میکند. آنها در همان زمان شروع به فروش تجهیزات GSM و پس از آن تجهیزات CDMA و UMTS میکنند. این برند سال ۱۹۹۹ یک مرکز تحقیق و توسعه (R&D) در شهر بنگلور هند افتتاح میکند تا شروع به توسعه طیف گستردهای از نرمافزارهای مخابراتی کند.
اما از سال ۲۰۰۰ به بعد رشد شرکت هواوی به صورت طوفانی اتفاق افتاد، میزان فروش این شرکت با نفوذ به بازارهای جهانی به بالای ۱۰۰ میلیون دلار رسید. موفقیت هواوی در گرو فرصت طلبی رن برای ایجاد مراکز توسعه و تحقیق در جای جای جهان بود. میزان فروش این شرکت در سال ۲۰۰۲ به ۵۵۲ میلیون دلار رسید.
در سال ۲۰۰۴ هواوی یک قرارداد ۲۵ میلیون دلاری با یک اپراتور تلفن همراه اروپایی امضا کرد. طی این قرارداد شرکت هواوی باید ساخت نسل سوم شبکهها را آغاز میکرد. در سال ۲۰۰۵ اما موفقیتهای شرکت هواوی فراتر از بازارهای بینالملی رفت و منجر به عقد یک توافقنامه با شرکت ودافون شد. و به این ترتیب هواوی اولین شرکت چینی تامین کنندهی تجهیزات مخابراتی شناخته شد. برای درک بزرگی این قرارداد بخش ابتدایی تعریف ویکیپدیا از شرکت چند ملیتی ودافون را با هم بخوانیم:
«ودافون (به انگلیسی: (Vodafone) شرکت چندملیتی مخابراتی بریتانیایی است که دفتر مرکزی آن در شهر نیوبوری، برکشر، بریتانیا مستقر است. این شرکت از لحاظ میزان درآمد، بزرگترین شرکت ارتباطات سیار جهان بهشمار میآید و تا پایان ماه ژوئیه ۲۰۱۱ با در اختیار داشتن ۴۳۹ میلیون مشترک، پس از چاینا موبایل دومین شرکت بزرگ مخابراتی جهان محسوب میشود».
سال ۲۰۰۵ درآمد فروش خارجی برند هواوی بیش از فروش داخلی آن بود. در این سال شرکت قراردادی با ودافون (Vodafone) و British Telecom امضا کرد که طبق آن باید یک شبکه دسترسی چند سرویسی را برای انتقال داده در بخش ارتباطات مخابراتی انگلستان فراهم میکرد. سال بعد از آن هم گوشی V710، اولین گوشی با فناوری 3G برند ودافون را ساخت.
سال ۲۰۰۷ برند هواوی سرمایهگذاری با فروشنده نرم افزار امنیتی ایالاتمتحده Symantec Corporation آغاز کرد که نتیجه آن شرکت Huawei Symantec بود که هدف از تاسیس آن ارائه راه حلهایی برای ذخیرهسازی و امنیت شبکه بود که البته هوای سال ۲۰۱۲ سهم شریک آمریکایی را خرید.
هواوی در سال ۲۰۰۸ طی همکاری با شرکت استرالیایی Optus، شرکتی تحقیقاتی در این کشور افتتاح کرد و در همان زمان کار روی نسل جدید شبکه تلفن همراه پرسرعت در آمریکا برای شرکتهای Telus و Bell Canada را آغاز کرد.
برند مذکور سال بعد اولین گوشی اندرویدی خود با نام U8220 را در نمایشگاه MWC 2009 معرفی کرد. ماه جولای سال ۲۰۱۰ برند به دلیل فروش ۲۱.۸ میلیارد دلاری و سود ۲.۶۷ میلیارد دلاری که به دست آورد برای اولین بار در فهرست فورچون ۵۰۰ قرار گرفت. این لیست، فهرستی از ۵۰۰ شرکت برتر فعال در صنایع مختلف است که به صورت سالیانه توسط مجله فورچون رتبهبندی و منتشر میشود.
سال ۲۰۱۲ برند هواوی اعلام کرد که دفتر مرکزی خود را به انگلستان منتقل میکند و در همان سال اولین گوشی 4G خود با نام Ascend P1 LTE را به جهانیان معرفی کرد. هواوی در رویداد MWC 2013 گوشی پیشرو دیگری با نام Ascend P2 را معرفی میکند که اولین گوشی موبایل جهان با فناوری ارتباطی LTE Cat4 بود. در این سال اولین دستگاههای هواوی با پردازنده کرین (Kirin) که در آن زمان K3V2 نام داشت معرفی شدند (هواوی Ascend D Quad XL و هواوی مدیاپد ۱۰ FHD).
یک سال بعد (۲۰۱۳) برند هواوی طی قراردادی ۷۰۰ میلیون دلاری با یک اپراتور دانمارکی متعهد که شبکه تلفن همراه این کشور را مناسبسازی کند. در همان زمان نشریه معروف اکونومیست (Economist) به برند هواوی لقب «بزرگترین فروشنده تجهیزات مخابراتی جهان» را میدهد و دسامبر همین سال بود که هواوی تولد زیرمجموعه آنر (HONOR) را تاسیس کرد.
اولین ساعت هوشمند این غول فناوری چینی در سال ۲۰۱۵ و در رویداد MWC این سال معرفی شد. این ساعت از سیستم عامل Android Wear استفاده میکرد. توسعه ساعتهای هوشمند این شرکت تا امروز هم ادامه داشته و آخرین نسخه معرفی شده هواوی واچ GT 2e است که ماه می سال گذشته معرفی شد.
غول مخابراتی ما سال ۲۰۱۶ نام اسند «Ascend» را از روی گوشیهای پرچمدار خود برداشت و اولین گوشی پرچمدار از سری P با نام هواوی P8 را معرفی کرد. همچنین آنها در این سال در همکاری با گوگل، گوشی Nexus 6P را ساختند. همان سال آنها گوشی میت ۱۰ (Huawei Mate 10) را معرفی کردند که اولین گوشی جهان با فناوری هوش مصنوعی بود.
در همان سال ۲۰۱۶ برند هواوی برای اولین بار وارد بازار لپ تاپ شد و سری میتبوک (MateBook) خود را معرفی کرد.
در سال ۲۰۰۹ این شرکت موفق به تولید اولین تلفنهای همراه خود شد. این موبایلهای اندروید با همکاری تیموبایل به بازار عرضه شد و این شروعی برای فعالیت جدی هواوی در زمینهی تلفن همراه شد؛ و در این زمینه تا جایی پیش رفت که امروزه اکثر مردم در ایران هواوی را با تولید موبایلهای آن میشناسند و احتمالا از فعالیت اصلی این شرکت و تاثیری که در تولید شبکههای ارتباطی در جهان دارد خبر نداشته باشند.
در داستان برند هواوی آنچه بسیار قابل توجه است؛ موفقیت این کمپانی در عبور کردن از برند اریکسون به عنوان یکی از بزرگترین سازندههای تجهیزات مخابراتی است. با نگاهی به فعالیتها و تاریخچه شرکت هواوی این شرکت در طی قریب به سی سالی که از عمرش میگذرد؛ امروزه به یکی از ابرقدرتهای ساخت تجهیزات مخابراتی در جهان تبدیل شده است.
با تکیه بر چنین تجربهای این پیشبینی چندان دور از ذهن نیست که در بخش تولیدات تلفنهای اندروید هم، گوی سبقت را از برندهایی چون سامسونگ برباید. باید صبر کرد و دید.
1987- تاسیس در شهر شنزن به عنوان نماینده فروش شرکت هنگ کنگی که تولید کننده سوئیج های PBX بود.
1990- اقدام به تحقیقات مستقل و تجاری سازی فناوری PBX با هدف قرار دادن هتل ها و شرکت های کوچک
1992- آغاز به تحقیق و توسعه و راه اندازی سوئیچینگ دیجیتالی روستایی
1995- فروش 1.5 میلیارد رنمینبی (واحد پول چین) در سال که عمدتا از بازارهای روستایی در چین به دست آمد.
1997- راه اندازی راه حل های مبتنی بر GSM (سیستم جهانی ارتباطات سیار) بی سیم
1998- گسترش به مناطق شهری چین
1999- تاسیس مرکز تحقیق و توسعه در بنگلور هند
2000- تاسیس مرکز تحقیق و توسعه در استکهلم سوئد، کسب 1000 میلیون دلار از بازارهای بین المللی
2001- فروش شرکت تابع Avansys به شرکت Emerson با مبلغ 750 میلیارد دلار، تاسیس چهار مرکز تحقیق و توسعه در ایالات متحده، پیوستن به اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU)
2002- فروش بازار بین المللی به 522 میلیون دلار رسید.
2003- سرمایه گذاری مشترک با شرکت 3Com با تمرکز بر راه حل های شبکه داده های سازمانی
2004- سرمایه گذاری مشترک با شرکت زیمنس برای توسعه راه حل های TD-SCDMA (استاندارد 3G مخصوص کشور چین)، عقد نخستین قرارداد مهم در اروپا با مبلغ بیش از 25 میلیون دلار با اپراتور هلندی Telfort
2005- سفارشات قراردادهای بین المللی برای اولین بار بیشتر از فروش داخلی شد، انتخاب شدن به عنوان یک تامین کننده ی تجهیزات مخابراتی ممتاز و امضای توافق نامه چارچوب جهانی با شرکت ودافون، انتخاب شدن به عنوان تامین کننده ممتاز برنامه تغییر سیستم شبکه بریتانیا (21 Century Network ) توسط مخابرات بریتانیا
2006- فروش 49 درصد از سهام شرکت H3C به مبلغ 880 میلیون دلار، تاسیس مرکز تحقیق و توسعه ی مشترک با شرکت موتورولا برای توسعه فناوری UMTS (سیستم جهانی ارتباطات راه دور موبایل)، معرفی هویت بصری (VI) جدید
2007- سرمایه گذاری مشترک با شرکت نرم افزاری Symantec برای توسعه ابزار امنیت و ذخیره سازی، سرمایه گذاری مشترک با شرکت مخابراتی Global Marine برای ارائه ی راه حل شبکه های زیر دریایی، همکاری با تمام اپراتورهای برتر در اروپا، کسب جایزه ی Global Supplier Award از ودافون
2008- تعیین هوآوی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین شرکت های جهان توسط مجله BusinessWeek، کسب رتبه 3 توسط نشریه Informa برای سهم بازار جهانی در تجهیزات شبکه تلفن همراه
2009- کسب رتبه 2 در سهم بازار جهانی برای تجهیزات دسترسی رادیویی، ارائه ی موفق اولین شبکه تجاری LTE/EPC برای اپراتور TeliaSonera در شهر اوسلو نروژ، کسب جایزه ی 2009 Corporate Award از انجمن استاندارد IEEE
2010- تاسیس مرکز ارزیابی امنیت سایبری در بریتانیا، عقد توافقنامه رضایتمندانه سبز (Voluntary Green Agreement) با وزارت صنایع و فناوری چین
2011- ساخت 20 مرکز داده محاسبات ابری، صادرات حدود 20 میلیون گوشی هوشمند هوآوی، خرید سهام شرکت Symantec با 530 میلیون دلار، دریافت شش جایزه برتر LTE
2012- عرضه ی اولین سیستم حمل و نقل نوری 400G DWDM و راه اندازی کارت خطی 480G که بیشترین ظرفیت صنعتی در زمینه IP را داشت، راه اندازی گوشی تلفن هوشمند مانند Ascend P1، Ascend D1 Quad و Honor که در کشورهای توسعه یافته فروش فزاینده ای داشتند.
2013- تنظیم مرکز کنترل ریسک مالی (FRCC) در لندن برای مدیریت خطرات مالی جهانی، پیشرو در استقرار LTE تجاری در سراسر جهان که در بیش از 100 شهر بزرگ و نه مرکز مالی مستقر شدند.
2014- تاسیس مرکز تحقیق و توسعه فناوری 5G در نه کشور، ساخت 186 شبکه تجاری با استفاده از روترهای 400G تا آخر سال 2014، ساخت بیش از 480 مرکز داده تا پایان سال 2014 که 160 مرکز، مرکز داده ابری بودند. صادرات بیش از 75 میلیون گوشی هوشمند در سال 2014
2015- راه اندازی اولین راه حل IOT (اینترنت اشیاء) مبتنی بر SDN (شبکه نرم افزار محور) در جهان، راه اندازی Kunlun که کوچک ترین سرور 32 سوکتی بود، کسب رتبه 3 در بازار گوشی هوشمند جهانی و کسب رتبه اول در سهم بازار گوشی هوشمند چین
2016- تامین عملیات پایدار بیش از 1500 شبکه در بیش از 170 کشور و منطقه، استقرار بیش از 60 شبکه 4.5G در سراسر جهان، عقد بیش از 170 قرارداد مرتبط با شبکه های تجاری ابری در سراسر جهان، همکاری با بیش از 500 شریک و ارائه ی راه حل های محاسبات ابری به مشتریان در بیش از 130 کشور و منطقه و ارائه ی بیش از دو میلیون ماشین مجازی و 420 مرکز داده ابری، صادرات 139 میلیون گوشی هوشمند در سال 2016 که 29% نسبت به سال 2015 افزایش داشت و رشد چشمگیر برای پنجمین سال متوالی، افزایش 9/11 درصدی سهم بازارهای جهانی گوشی های هوشمند
2017- ایجاد اولین تیم بازاریابی تخصصی در خارج از چین از بازاریابان دیجیتالی برای افزایش آگاهی خود در اروپا، ایجاد شبکه اطلاع شهری NB-IoT با استفاده از مدل ساخت “یک شبکه، یک پلتفرم، چندین برنامه کاربردی” با بهره گیری از IoT (اینترنت اشیاء)، محاسبات ابری، داده های بزرگ و دیگر تکنولوژی های ارتباطات و اطلاعات (ICT).
در سال 2017، شرکت هوآوی در فهرست مجله فورچن رتبه 83 را کسب کرد.
درآمد این شرکت در سال 2017، 603621 میلیون یوان چین گزارش شده است که سود خالص آن 47455 میلیون یوان چین بود. نقدینگی حاصل از فعالیت های عملیاتی نیز در همین سال 96336 میلیون یوان چین گزارش شده است.
واژه انگلیسی Techno-Nationalism به معنی برخورد میهنپرستانه و جانبدارانه در حوزه فناوری به نفع کشور خود است. این مفهوم سابقه استفاده بسیاری در دنیای سیاست دارد. به عنوان مثال احساسات و برخوردهای میهنپرستانه به وجود آمده در رقابت فضایی بین شوروی و آمریکا یک نمونه بارز از این نوع برخوردهای بی منطق و مبتنی بر علاقههای ملی و کشوری به حساب میآید.
آغاز ماجرا
با ظهور چین به عنوان یک قدرت جهانی و رشد روزافزون اقتصاد این کشور در چند دهه اخیر، رقابت این قدرت نوظهور جهانی با آمریکا به عنوان قدرت سنتی جهان قابل پیشبینی بود. این رقابت و برخورد سیاسی و اقتصادی از سال 2018 با اقدامات عمده آمریکا جهت تحریم بخشهای اقتصادی چین و قراردادن تعرفههای بیشتر برای واردات از این کشور، وارد مرحله جدیدی شد و تبدیل به یک مبارزه علنی یا جنگ اقتصادی شده است.
اما به غیر از برخورد مستقیم با کشور چین، آمریکا تصمیم گرفت هوآوی را به عنوان غول تکنولوژی چین و یکی از موفقترین شرکتهای حوزه فناوری اطلاعات و تلفن همراه تحت فشار بگذارد. تحریمهای آمریکا شامل قطع همکاری شرکتهای آمریکایی با این شرکت چینی است که شامل حوزههای نرمافزاری و سختافزاری تولید تلفن همراه میشود.
ضربههای هدفمند
شروع اتهامزنی و کارشکنیهای آمریکا در قبال شرکت هوآوی مدتها قبلتر از شروع رسمی تحریم آغاز شده بود. در ادامه تعدادی از این اتفاقات آمده است.
تمام این اتهامها و محدودیتها در حالی به هوآوی نسبت داده شده که این شرکت بالاترین میزان بررسی و ارزیابی توسط سازمانها و دولتهای مختلف را دارد و تمامی آزمونها را با موفقیت پشت سر گذاشته و تا به حال هیچ مشکل و مورد امنیتی عمدهای در شبکههای هوآوی گزارش نشده است.
اظهارات ضد و نقیض
اصلیترین دلیل عنوانشده از سوی رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ در مورد تحریم هوآوی، مساله امنیتی ایالات متحده آمریکا و اختلال هوآوی در امنیت ملی آمریکا به کمک دستگاههایش است. هوآوی علاوه بر اینکه دومین شرکت در صنعت گوشی هوشمند از لحاظ فروش در دنیا محسوب میشود، بزرگترین شرکت در صنایع مخابراتی نیز به حساب میآید. آمریکا در حالی روی این اتهامات اصرار دارد که تاکنون هیچ مدرکی برای آن ارائه نکرده و از طرفی با آنکه این اتهامات مربوط به بخش مخابراتی هوآوی میشود، اما این تحریمها شامل بخش گوشیهای هوشمند هوآوی نیز میشود که غیرمنطقی و بی پایه است، چرا که هوآوی حضور کمرنگی در بازار ایالات متحده در بخش گوشی هوشمند دارد و گوشی هوشمند چندانی به آمریکا صادر نمیکند.
در حاشیه نشست با گروههای کشاورزی آمریکا که در رابطه با مشکلات پیش آمده برای کشاورزی آمریکا بر اثر جنگ تجاری با چین برگزار شد، ترامپ اظهارات ضد و نقیض دیگری را مطرح کرده که بیاساس بودن اتهامات مطرح شده را بیشتر از پیش نمایان میکند. به گفته او هوآوی امنیت سایبری آمریکا را به خطر انداخته اما اگر چین راضی به عقد قراردادی تجاری با آمریکا شود که منافع آمریکا در آن تضمین بشود، هوآوی میتواند از تحریمها خارج شود. سوال اینجاست که اگر امنیت سایبری آمریکا توسط هوآوی در خطر است، چگونه میتوان به واسطه یک قرارداد تجاری دوباره اجازه همکاری هوآوی با آمریکا داده شود؟ آیا یک قرارداد تجاری ضامن حفظ امنیت ایالات متحده خواهد بود؟ یا از اساس اتهامهای وارد شده غیر واقعی بوده و جهت جلوگیری از موفقیت و پیشرفت هوآوی طراحی شده است؟
دلایل اصلی کدامند؟
بر اساس آمار اقتصادی سال گذشته اپل به عنوان یکی از بزرگترین شرکتهای دنیا و حوزه فناوری، با کاهش فروش در سال میلادی گذشته جایگاه خود را به عنوان دومین شرکت بازار گوشیهای هوشمند از دست داده است. یکی از دلایل این اتفاق عرضه گوشیهای با کیفیت و خوش قیمت توسط هوآوی بود که توانست توجه بسیاری از افراد در دنیا را به خود جلب کرده و فروش بیش از 200 میلیون عدد گوشی در سال گذشته را برای هوآوی به ارمغان بیاورد. این تغییر بزرگ در بازار و از دست رفتن جایگاه آمریکا در این بخش احساسات ملیگرایانه آمریکایی که در ابتدای مقاله به آن اشاره شد را تحریک کرد تا به هر شکل ممکن جایگاه از دست رفته برای آمریکا بازگردد، حتی به کمک تحریمهای ناعادلانه. تحریمهایی که غیر منطقی بودنشان به اثبات رسید.
نکته دیگر اینکه هوآوی به کمک سرمایهگذاری مالی و زمانی بسیار، موفق به ارائه قویترین شبکه نسل پنج تلفن همراه جهان شده است که حداقل نزدیک به یک سال از نزدیکترین رقیب خود جلوتر بوده و تنها شبکه نسل پنج آماده بهرهبرداری در جهان به حساب میآید. نکتهای که میتواند سود سرشاری را نصیب شرکت هوآوی کرده و البته باعث نارضایتی رقبای این شرکت مانند شرکتهای آمریکایی شود.
به هرحال این نقطه پایان جنگ تجاری دو قدرت بینالمللی یعنی آمریکا و چین نخواهد بود و این روند تا رسیدن به تعادلی بینالمللی و تعریف دوباره قدرت در جهان ادامه پیدا خواهد کرد. چین در پی کسب جایگاهی متناسب با قدرت کنونیاش در دنیا و آمریکا در پی حفظ قدرت سنتی خویش است. در این میان باید منتظر ماند و دید که در پی تحولات آتی کدام یک از این دو حریف موفق به شکست حریف قدر خود خواهد شد یا این که در نهایت این دو ابر قدرت به زندگی مسالمت آمیز کنار یکدیگر عادت میکنند.
هواوی قصد دارد سال آینده، عرضه گوشیهای 5G را یک بار دیگر آغاز کند. در این گزارش ادعا شده که غول فناوری چین قصد دارد تا با انجام این کار بتواند سهم بازار از دست رفته خود به دلیل تحریمهای آمریکا را دوباره به دست بیاورد.
هواوی ممکن است با طراحی مجدد گوشیهای خود برای جایگزین کردن چیپستهای «کمتر پیشرفته» ساخت شرکتهای چینی، تحریمهای ایالات متحده را دور بزند. با این حال، همانطور که در گزارش اشاره شده، این رویکرد روی تجربه کاربر تاثیرگذار خواهد بود.
ظاهرا پیش از تشدید تحریمهای غرب، یکی از شرکتهای زیرمجموعه هواوی، این چیپستها را پیش از تولید توسط TSMC طراحی کرده بوده است.
اوایل سال جاری، هواوی از یک گوشی تاشو 1500 دلاری به نام میت XS2 رونمایی کرد، اما این دستگاه در عصر 5G فقط با شبکههای 4G سازگار بود. 5G بهطور گسترده بهعنوان یک فناوری متحول کننده شناخته میشود که سرعت، پوشش و پاسخگویی شبکههای بیسیم را به طور چشمگیری افزایش میدهد.
هواوی حتی اگر موفق به عرضه مجدد گوشیهای 5G شود، برای بازپسگیری سهم بازار بینالمللی خود با یک نبر دشوار روبرو خواهد شد. تحریمهای آمریکا همچنین دسترسی هواوی به گوگل را قطع کرده است، به این معنی که گوشیهای این شرکت برنامههای محبوبی مانند گوگل پلی استور یا حتی جیمیل (Gmail) را نیز اجرا نمیکنند.
ایالات متحده از زمانها قبل ادعا کرده که هواوی رابطه نزدیکی با دولت چین دارد و این کشور با کمک تجهیزات غول ارتباطات برای جاسوسی از سایر کشورها و شرکتها استفاده میکند. با این حال، هواوی بارها تهدید امنیتی محصولاتش را رد کرده است. در سال 2020، دولت ترامپ تحریمهای سختتری علیه هواوی تنظیم کرد که باعث شد شرکتهای نیمهرسانای خارجی نتوانند تراشههای توسعهیافته با استفاده از فناوری ایالات متحده را بدون مجاز به شرکت چینی بفروشند.
هوآوی در سال ۲۰۲۰ مجموعا ۱۳۶ میلیارد دلار درآمد داشته که از افزایش ۳.۸ درصدی نسبت به ۲۰۱۹ خبر میدهد. سود خالص این شرکت با افزایش ۳.۲ درصدی به ۹.۸۶ میلیارد دلار رسیده است. پارسال ۶۶ درصد از فروش هواوی در چین بوده که رشدی ۷ درصد را نسبت به سال ۲۰۱۹ نشان میدهد. با این حال، میزان فروش این شرکت در قاره آمریکا ۲۴.۵ درصد کاهش یافته است.
بخشی از رشد کسب و کار هواوی در چین به گفته خود این شرکت متاثر از فراگیری سریع فناوری 5G بوده چون در پیادهسازی 5G تا حد زیادی از فناوریهای هواوی استفاده شده است. رقیب جهانی این شرکت نوکیاست که در بازار چین حضور ندارد. علاوه بر این، پیادهسازی 5G در اروپا، خاورمیانه و آفریقا هم شتاب بیشتری داشته است. اما در قاره آمریکا، افت شدید درآمدها تحت تاثیر انتخابهای متفاوت برخی از بازارها از جمله کانادا بوده که برای پیادهسازی 5G به سراغ سامسونگ رفتهاند.
یکی از مدیران ناشناس هواوی چند روز پیش در گفتگو با خبرگزاریها اعلام کرد که ۲۰۲۰ سال بسیاری سختی برای این شرکت بود. ظاهرا محدودیتهای صادراتی آمریکا تاثیر زیادی روی کسب و کار هواوی گذاشت و بهخصوص کسب و کار مصرفکنندگان این شرکت را تحت تاثیر قرار داد.
ولی به گفته هواوی، بخش مصرفکنندگان آنها از نظر درآمدها در سال ۲۰۲۰ رشد ۳.۳ درصدی را تجربه کرده است. با این حال، پر واضح است که فروش تلفنهای هوشمند این شرکت به خاطر کمبود قطعات حتی در خود چین هم دچار افت شده. این غول چینی همچنین در سهماهه چهارم ۲۰۲۰ برای اولین بار در مقایسه با بازه مشابه سال قبل شاهد افت سود فصلی بوده است.
مدیر ناشناس هواوی در بیانیه خود گفت به باور آنها این شرایط بر شهرت و مزیت رقابتی بازار آمریکا آسیب میزند. او افزود که این شرکت هنوز نتوانسته با دولت بایدن به توافقی برای رفع محدودیتها دست پیدا کند.
در انتها بر این باور هستیم که در صورت عدم تحریم هوآوی امروز میتوانستیم بهترین ها را در این برند چینی مشاهده کنیم همانطور که در زمان حال هم لنز با دریچه دیافراگم متغیر که شاهکاری بی نظیر است در مدل MATE 50 PRO هوآوی اولین بار در جهان قرار دارد و این گوشی در امتیازات سایت های مرجع درصدر قرار دارد,رقابت اپل و هوآوی در تحریم نابرابر و نشان از ضعف ایالات متحده در رقابت با چین و غول های تکنولوزی ست.