اقسام شرط

یکی از مطالب بسیار مهمی که در امور مدیریت ادعا و مباحث قراردادی بسیار فراگیری آن ضروری می باشد مبحث بسیار کلیدی شرط می باشد.

در نوشتار زیر به خلاصه ای از اقسام شرط می پردازیم که امید است شما دوستان با اهمیت آن آشنا شوید.

ضمناً شایان ذکر است استفاده کردن از شروط و سایر قوانین عادی و مصوبات مراجع خاص نیازمند تخصص قراردادی است و شما می توانید از مشاوره رایگان شرکت رابین توسعه اندیشه پاسارگاد استفاده نمایید.

اقسام شرط

گفتار اول- اقسام شرط

شرط به اعتبارات مختلف قابل تقسیم است از یک جهت شرط به صریح و ضمنی تقسیم می­شود:

1-شرط صریح :

شرطی است که طرفین صریحاً آن را در قرارداد ذکر کرده­اند، مانند شرط پرداخت مبلغی پول یا نجام کار مشخص

2- شرط ضمنی :

شرطی است که به طور تلویحی از اوضاع و احوال قرارداد استنباط می­شود و به طور صریح در قرارداد ذکر نشده اما به ترازی طرفین ملحق و تحمیل می­شود. شروط ضمنی را می­توان در اشکال زیر مشاهده کرد:

الف- شرط قانونی :

در صورتی که قانون مشخصی ناظر بر قرارداد باشد حتی بدون توجه طرفین به آن، قانون مورد نظر به منزله­ی شرط ضمنی عقد طرفین تلقی می­شود.

ب-شرط عرفی :

چنانچه عرف مسلم و قطعی در مورد قرارداد وجود داشته باشد عرف مذکور شرط ضمنی عقد خواهد بود (ماده­ی 225 ق.م.)

ج- شرط تبانی :

اگر متعاقدین، قرارداد خود را مبنی بر توافقات و شروطی منعقد کرده باشند ولی آن شروط در قرارداد ذکر نشده باشد شروط و توافقات مذکور به منزله­ی شرط ضمن عقد محسوب می­شوند. به طور مثال، مذاکرات قبل از قرارداد و یا به طور خاص مذاکرات قبل از نکاح، در صورت اثبات توافق بر آنها، مشروط بر اینکه عقد مبتنی بر آنها واقع شود شرط ضمن عقد خواهند بود (ماده­ی1128 ق.م.).

همچنین شروط ضمن عقد به اعتبار زمان تحقق در حین عقد یا پس از آن به دو قسمت زیر تقسیم می­شوند:

شروط ضمن عقد

1-شرط مقارن با عقد :

شرطی که به طور معمول همراه با انشای عقد اصلی انشاء می­شود.

2- شرط الحاقی :

شرطی است که پس از وقوع عقد به آن ملحق می‌­شود.
پذیرش این نوع شرط ،،مورد تردید است، زیرا اصل بر این است که هر عمل حقوقی از زمان ایجاد، اثر دارد.
لذا شرط بعدی نمی­تواند اثر شرط ضمن عقد در عقد گذشته را داشته باشد.
استثناء در جایی است که توافق بعدی (شرط) با اجرای عقد اصلی ملازمه دارد.