در پست قبل شروع کردم به معرفی برنامه‌سازانی که کارهاشون به نظر من جذاب و خلاقانه است. این نوشته بخش دوم از این مجموعه نوشتار است.
بیل مار در دنیای رسانه‌های جریان اصلی شخص بی‌نظیری است. در دورانی که هر شبکه یا دائما در حال تبلیغ ارزش‌های لیبرالی دست چپ و یا دفاع کورکورانه از ارزش‌های دست راستی است، بیل مار بی‌رحمانه به هر دو سمت میتازد.
برنامه «ریل تایم ویت بیل مار» که از شبکه اچ‌پی‌او پخش میشود، با چهار میلیون بیننده جزو یکی از پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیاسی روز آمریکاست.
به چندین دلیل این برنامه در بین محبوب‌ترین برنامه‌هایی است که دنبال میکنم. جسارت و صراحت بیل مار کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر است. فارغ از اینکه دیدگاهی متعلق به کدام جبهه باشد، بدون هرگونه ملاحظه با قاطعیت تمام آن را به نقد میکشد.
بیل در وحله اول یک کمدین است، به صورت مشخص‌تر «پولیتیکال سَتیریست» یا طنزپرداز سیاسی. محوریت اصلی برنامه‌های کمدیِ این شخص، بررسی تحولات و اتفاقات سیاسی جاری در جامعه آمریکاست. به رغم تمام شوخی‌هایی که در برنامه «ریل تایم» شاهد آن هستیم، قرار دادن این برنامه در دسته‌بندی طنز و سرگرمی چندان ممکن نیست. زبان تند بیل مار و شدت عملی که در شوخی‌هایش به کار میبرد در مواقعی ممکن است حتی برای طرفداران پر و پا قرص برنامه هم زننده باشد. بیل یک بار در گفتگو با نیویورک‌تایمز هم گفته بود که ترجیح میدهد همانطور که با دوستانش صحبت میکند و به دور از هرگونه خودسانسوری برنامه‌هایش را اجرا کند.
در کنار اجراهای تک نفره، برنامه «ریل تایم» شامل دو قسمتِ مصاحبه و پنل نیز هست. در قسمت مصاحبه بیل بارها ثابت کرده که تمایلی به پیروی از استانداردهای متداول در بین لیبرال‌ها ندارد و با دعوت از اشخاصی همچون بن شاپیرو و استیو بنون نشان داده به دنبال شنیدن حرف‌های جریان‌های مختلف است.
از سمت دیگر، حضور در قسمت پنلِ برنامه «ریل تایم» بدون شک شجاعت خاصی میطلبد، چرا که بیل نه تنها اجازه‌ی فرار از پاسخی واقعی را به اشخاص نمیدهد، بلکه هیچ ابایی از زمین‌گیر کردن مهمان با طنز گزنده‌ی خود ندارد.
صراحت کلام، شجاعت در شنیدن نظرات مختلف و ایستادگی بر سر چیزی که درست می‌داند، طنزی هرچند وقیحانه ولی هوشمندانه، و در نهایت با قساوت و بی‌رحمی تمام به تمسخر گرفتن آنچه مسخره می‌داند همگی از خصوصیات بارز این طنزپرداز تلویزیونی است.
