کلان روندهای بسیاری در حوزه های مختلف از قبیل علم و فنآوری، حمل و نقل، سیاست، رسانه و تفریحات آینده ما را خواهند ساخت. از این میان سن انسانها، دیجیتال شدن، تغییرات محیطی و از بین رفتن مرز بین انسان و ربات از موضوعات مهمی هستند که قطعا آینده بشریت را درگیر خود خواهند کرد.
همیشه بشر در آرزوی جاودانگی به سر می برده است. مومیایی شدن، جستجوی چشمه حیات، نوشتن تذکره و یا حتی اعتقاد به جهان پس از مرگ همه و همه تلاشی بوده تا انسان ها خود را به ابدیت گره بزند. در دنیای مدرن امروز هم علم به کمک انسان آمده تا این رویا را به واقعیت برساند. اصلاح نژاد و از بین بردن کروموزومهای معیوب و کلون انسانهای بی نقص از جمله مواردی ست که با علوم مهندسی نوین به تحقق رسیده است. مهندسین ژنتیک حتی به فکر ساخت انسان هایی افتاده اند که تنها حکم رزرو اعضاء بدن را دارند. اعضاء حیاتی آنها بعدها به افراد ثروتمند بیمار منتقل می شود و طبعا عمر آنها را طولانی تر خواهد کرد.
اما سوال اینجاست که این افراد بینوا چه حق و حقوقی خواهند داشت؟ آیا ممکن است صنعت برده داری دوباره رونق بگیرد؟ اگر قانونی مدون و لازم الاجرا تدوین نشود، آیا این انسان های رزرو که قطعا از جنس دیگر انسان ها هستند هم حقی از نوع حیات خواهند داشت؟ با این تحولات، آینده جهان سرمایه داری چگونه خواهد شد؟ از سویی دیگر، تا سال ۲۰۳۰ این احتمال وجود دارد که پیوند سر نیز انجام شود که قطعا سوالاتی حقوقی نیز ایجاد خواهد کرد. اگر سر فرد مرده ای بر تن انسانی دیگر قرار بگیرد هویت آن شخص چگونه خواهد بود؟ آیا هویت وی بر اساس سر که مغز او را در خود دارد تعیین خواهد شد یا دیگر اعضای بدن هم در این ایجاد هویت دخیل هستند؟ اینها سوالاتی هستند که جامعه بشری را می توانند به چالش بکشانند. در فیلم “گزارش اقلیت” ساخته استیون اسپیلبرگ هم مشاهده کردیم که انسان ها با جراحی پیشرفته پلاستیک می توانستند قرنیه های چشم خود را تعویض کنند و به هویتی جدید برسند. اما قطعا در جهان آینده وضعیت از این هم ممکن است بغرنج تر شود و انسانها تنها با به روز رسانی نرم افزارها به هویتی جدید برسند.
با پیوند انسان ها با روبات ها نیز چالشهای عظیم دیگری به وجود خواهد آمد. این روباتها می توانند نیروی ذهنی و جسمی عظیمی به انسان ها بدهند و برخی را به ابرانسان تبدیل کنند. در این جهان چگونه می توان انسان ها را از ابرانسان های خاطی محافظت کرد؟ اگر اعضاء بدن انسان ها، آن نیمه ای که روبات است، هک شود چه باید کرد؟ آیا می توان به این نتیجه رسید که جنگ میان انسان و روبات ها آغاز خواهد شد و سرانجام انسان ها مقهور ماشین های ساخته شده به دست خویش خواهند شد؟ اگر قوانینی پایدار برای این موضوع تنظیم نشود قطعا آینده ما آینده ای دردناک خواهد بود.
امروزه دنیای دیجیتال در حال بلعیدن واقعیت است. واقعیت دیگر آن چیزی نیست که لمس شود چرا که فن آوری حتی جهان ملموسات را نیز مورد تحول قرار داده است. گاه باید از خود سوالاتی پرسید که سالها پیش امثال هوسرل و پدیدارشناس ها از خود می پرسیدند: آیا جهان بیرون ناشی از ادراکات ماست؟ و یا حتی پا فراتر گذاشت و از خود پرسید چه تضمینی وجود دارد که ما هم نسخه ای دیجیتال از این جهان نباشیم. دنیای مدرن همان قرص قرمز است که “نیو” از “مورفیوس” گرفت تا در دنیایی پر از نمادها، هایپرلینک‌ها، خطوط اینترنت و شبکه های اجتماعی باقی بماند. جهانی که در آن مرزی میان واقعیت و غیر آن وجود ندارد و همین می تواند آدمی را وارد مرحله ای جدید از هویت خود کند.
