همیشه اینگونه بوده است که بشر با کشف و به کارگیری مواد جدید توانسته به تمدن خود جهتی تازه دهد. این تحول آنچنان بوده است که ما اعصار گذشته را بر اساس مواد کشف شده یا به کارگرفته شده نام گذاری می‌کنیم مانند عصر پارینه‌سنگی یا عصر برنز. در عصر برنز، بشر توانست با به کارگیری دانش خود در زمینه مواد، سبب ظهور شهرها، کسب‌وکارها و دادوستد‌ها شود.
اما بشر در حال حاضر در عصر سیلیکون زندگی می‌کند. ترانزیستورهای سیلیکونی از ارکان اساسی زندگی مدرن ما هستند. از دهه چهل و پنجاه تا به حال، بشر توانسته است توان وسایل سیلیکونی را به طرز عجیبی افزایش دهد. این پیشرفت بزرگ را باید مدیون قوانین مور بود. اما ممکن است این تحول بزرگ سیلیکونی به علت کمبود مواد اصلی با چالش روبرو شود و این بیشتر مربوط به اندازه اتم‌ها می‌شود چرا که دیگر نمی‌توان قطعه‌ای سیلیکونی ساخت که کوچک‌تر از اتم باشد.
در ضمن، زیرساخت‌های فن‌آوری که روز به روز گسترده‌تر می‌شود نیازمند انرژی فزاینده نیز هستند. امروزه با پیشرفت ضریب نفوذ اینترنت در جهان ،بحث اینترنت اشیاء بسیار داغ‌تر شده است و اگر وسایل متصل به اینترنت از لحاظ مصرف انرژی کارآمد نشده باشند ممکن است جهان را دچار چالش انرژی کنند.
از این رو، بشر باید به دنبال موادی باشد که از سویی رشد سرسام‌آور میکروالکترونیک‌ها را پشتیبانی کند و از سوی دیگر نیز به طرز شایسته‌ای انرژی را مدیریت نماید. اما این نیازمند تحقیقات بنیادین در حوزه علوم کاربردی‌ست و باید به وسیله دولت‌ها حمایت شود.
در مقیاسی بزرگ‌تر و از دیدگاه آینده‌پژوهی کلان محور، انرژی می‌تواند تحولات دوران‌ها را ایجاد نماید. بر اساس فرضیه درج شده در مبحث Threshold9، هر بار به علت ایجاد تغییرات در مصرف انرژی، بشریت وارد مرحله جدیدی از تمدن می‌شود. پس پر بی‌راه نیست که بگوییم شاید تمدن ما با ایجاد تحولات اساسی در مصرف انرژی وارد عصر جدیدی شود.
با توجه به موارد گفته شده می‌توان چنین نتیجه گرفت که با توجه به رشد بی سابقه مصرف انرژی، از کارآفرینان و استارت‌آپ‌ها خواست که به این موضوع بپردازند و در حوزه مصرف بهینه انرژی گام بردارند چرا که جنگ آینده بشریت، نه بحران آب و یا جنگ‌های تروریستی‌ست بلکه بحران انرژی خواهد بود.
