با درود...
در دهه اخیر حکومت فعلی ایران در جهان و در داخل متهم به نقض حقوق بشر است. حقوق بشری که غرب آن را تحت عنوان های آزادی رسانه ای، آزادی بیان و مانند آن یاد می کند. دولتمردان اروپایی و آمریکایی بارها به این دلایل ایران را مورد حمله و انتقاد قرار داده اند. همچنین رسانه های فارسی زبان خارجی که توسط دولت ها پشتیبانی مالی می شوند به این مسئله بسیار دامن زده و آن را ضریب سازی می کنند. برای مثال پوشش رسانه ای اعتراضات در ایران و ضریب سازی آن و همچنین حمایت های سیاستمردان غربی از این اعتراضات. بعضا عناصر اپوزیسیون جمهوری اسلامی در صحبت هایشان از دول غربی برای جهانی کردن مسائل داخلی ایران و در مواقعی حمله ی نظامی به ایران برای براندازی و کنترل حکومت کمک می خواهند. یکی از این موارد که مورد انتقاد واقع می شود مسدود سازی اینترنت است. در آبان ماه سال گذشته در پی اتفاقات بنزین جمهوری اسلامی برای کنترل اتفاقات به قطع کردن اینترنت متوسل شد.
در این مقاله می خواهیم فارغ از شانتاژهای رسانه ای که روش معمول رسانه های اپوزیسیون و فارسی زبان خارج کشوری همچون بی بی سی فارسی، ایران اینترنشنال و منوتو است به بررسی این مسئله بپردازیم که بیشترین سانسور محتوای اینترنتی در جهان توسط چه کشورهایی انجام می شود.
پایگاه معتبر بیزینس اینسایدر (معرفی در ویکی پدیا) در گزارشی (این لینک) میزان درخواست دولت ها به گوگل برای حذف محتوای اینترنتی را در بازه ی ژوئیه 2009 تا ژوئیه 2018 بررسی کرده است.
بیزینس اینسایدر می گوید در این بازه زمانی گوگل بیش از 115 هزار درخواست از دولت های سرتاسر جهان برای حذف محتوای اینترنتی دریافت کرده است.
در ادامه ذکر می کند:
هرساله موتور جستجو صدها درخواست از دولت های سراسر جهان دریافت می کند که محتوای میزبانی شده در سرویس های گوگل اعم از پست وبلاگی یا ویدئوهای یوتیوب یا هر چیز دیگری حذف شود.
گوگل گزارش داده است بیشتر دلایلی که دولت ها عنوان کردند مربوط به امنیت ملی و افترا بود.
در ادامه 20 کشور ذکر شده توسط بیزینس اینسایدر و دلایل آنها برای حذف محتوای اینترنتی را می بینید:
1- روسیه_ با 61471 درخواست حذف محتوا که مشهورترین دلیل ذکرشده امنیت ملی بود.
2- ترکیه_ با 10379 درخواست حذف محتوا که مشهورترین دلیل ذکر شده افترا بود. ترکیه به طور روزمره دسترسی به اینترنت را برای حزب کارگران کردستان که به عقیده دولت تروریست است محدود می کند.
3- ایالات متحده آمریکا_ با 7964 درخواست و مشهورترین دلیل ذکر شده افترا بود.
4- بیزینس اینسایدر احتمالا به دلیل اشتباه در نگارش مقاله این گزینه را ذکر نکرده بود.
5- هند_ با 5308 درخواست و مشهورترین دلیل ذکر شده افترا بود. همچنین هند به منظور جلوگیری از گسترش اعتراضات به طور منظم اینترنت در کشمیر را قطع می کند.
6- انگلیس_ با 3894 درخواست و مشهورترین دلیل (تقریبا 40 درصد) امنیت ملی بود.
7- آلمان_ با 3197 درخواست که تقریبا نیمی از آنها دلیل را افترا ذکر می کنند.
8- فرانسه_ با 2291 درخواست و امنیت ملی مشهورترین دلیل ذکر شده بود.
9- کره جنوبی_ با 2098 درخواست که بیشترین نگرانی راجع به حریم خصوصی و امنیت است.
10- ایتالیا_ با 1691 درخواست و بیش از نیمی از درخواست ها افترا را ذکر کرده اند.
11- اسرائیل_ با 1436 درخواست که اکثر درخواست ها افترا را ذکر کرده اند.
12- اسپانیا_ 1065 درخواست که بیش از نیمی از درخواست ها به دلیل حریم خصوصی و امنیت است.
13- کانادا_ 768 درخواست که بیشترین دلیل ذکر شده کلاهبرداری است.
14- آرژانتین_ 737 درخواست و مشهورترین دلیل ذکر شده خشونت بود.
15- ژاپن_ 7202 درخواست که از هر 4 درخواست 3 درخواست مربوط به افترا بود.
16- چین_ 627 درخواست که بیشتر درخواست ها خشونت را ذکر می کنند.
17- تایلند_ 575 درخواست که اکثریت مربوط به انتقاد از دولت بود. لازم به ذکر است این کشور توهین، بدنام کردن و تهدید هر یک از اعضای خانواده سلطنتی را جرم تلقی می کند.
18- استرالیا_ 393 درخواست و مشهورترین دلیل افترا بود.
19- هلند_ 304 درخواست که مشهورترین دلیل آن عدم رعایت حریم خصوصی و امنیت است.
20- پاکستان_ 292 درخواست که بیشتر آن به جرائم مذهبی استناد می کند.
همان طور که در گزارش بیزینس اینسایدر خواندیم عمده دلایل درخواست های حذف محتوای اینترنتی افترا و امنیت ملی بود.
در این گزارش کشور های دموکراتیکی چون آمریکا، انگلیس و حتی اسرائیل نام برده شد که به دلایل مختلفی خواستار حذف محتوای اینترنتی مربوط به خود شده بودند.
در سال 2020 در آمریکا به دلیل انتخابات بحران هایی را شاهد بودیم که پیش از این در آمریکا مشاهده نشده بود.
خروش طرفداران ترامپ علیه بایدن و شمارش آراء و همچنین حمله و تسخیر کنگره آمریکا در این مدت صورت گرفت. حکومت آمریکا در واکنش به این اتفاقات مجبور شد نیروهای نظامی خود را به کار گرفته به سرکوب اعتراضات بپردازد. آن طور که پیش رفت غول های اینترنتی آمریکایی از جمله توییتر و فیسبوک و یوتیوب حساب های کاربری دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا را برای مدتی یا برای همیشه مسدود کردند تا مانع از اعتراضات و آشوب های دیگر شوند.
همچنین پلیس آمریکا شروع به دستگیری افرادی کرد که در تصاویر حمله به کنگره مشاهده می شدند کرد. طبق گزارش های رسانه ها در واقعه حمله به کنگره 5 نفر کشته شدند.
در پی این اتفاق حکومت آمریکا برای روز تحلیف بایدن 25 هزار نیروی گارد ملی خود را در پایتخت(واشنگتن) و همچنین کنگره مستقر کردند تا از آشوب های احتمالی جلوگیری کنند. این مسئله ی بی سابقه در تاریخ آمریکا موجب وارد شدن خدشه هایی بزرگ به مهم ترین ارزش سیاسی آمریکا یعنی دموکراسی شد و آمریکا را هوشیار تر کرد تا درک کند مرگ فقط برای همسایه نیست و برای اولین بار سیاست خارجی خودش را در خانه تجربه کرد.
این مسائل ثابت می کند تمامی کشور های حتی دموکراتیک در مواقع آشوب و موضوعات امنیتی تمام قوای خود را به کار گرفته تا غائله را ختم کنند و این مسئله فقط مختص ایران نیست.
این تفاوت روشن است که ایران در منطقه ی بی ثبات خاورمیانه در بین گروهک های تروریستی، تجزیه طلب و مشکلات عدیده ی امنیتی واقع شده است که به موازات آن تهدیدات امنیتی بسیار بیشتری نسبت به کشور های اروپایی و آمریکایی را تجربه می کند.
حال این پرسش وجود دارد که اگر در آمریکا و کشور های اروپایی افرادی به خیابان ریخته و شروع به آتش کشیدن بانک ها، پمپ بنزین ها و امثال آن کنند و نظم اجتماعی را مختل کنند یا فردی به مانند روح الله زم در شبکه ی اجتماعی خود مردم را تشویق به ساختن اسپری فلفل و کوکتل مولوتوف جهت استفاده در اعتراضات کند آنها چه رفتاری از خود نشان می دهند؟ تمرین دموکراسی و شعار های آزادی بیان یا به کارگیری نیروی نظامی برای ختم کردن اتفاقات؟
مباحث اخیر آمریکا کاملا پاسخ گوی این سوال خواهد بود.
موقعیت متفاوت ایران با کشور های غربی این است که ایران کنترلی بر روی اینترنت جهانی و شبکه های اجتماعی نداشته و همچنین درخواست های آن به شرکت هایی همچون گوگل یا فیسبوک یا توییتر برای حذف محتوای امنیتی پذیرفته نمی شود.
پس در چنین مواقعی نظام سیاسی ایران مجبور به قطع کامل اینترنت برای کنترل اعتراضات می شود.
اپوزیسیون جمهوری اسلامی که به نوعی دخالت در مسائل داخلی کشور ایران را حق مسلم کشور های غربی می دانند و در چنین مواقعی از غرب خواستار حمله ی نظامی به ایران می شوند نیز باید بدانند تنها دلیل استاندارد دوگانه غرب نسبت به اعتراضات خود و اعتراضات درون ایران نپذیرفتن خواسته های غرب توسط نظام ایران است.
اگر جمهوری اسلامی به مانند حکومت سعودی این خواسته ها را پذیرفته بود و به پیروی از آنها می پرداخت در صورتی که اعدام را به صورت گردن زدن اجرا می کرد، روزنامه نگار های منتقد را تکه تکه می کرد و دسترسی به اینترنت را در سطوح گسترده محدود می کرد شاید صدای انتقاد از سنگ بیرون می آمد اما یقین بدانند از آمریکا و کشور های غربی مدعی دموکراسی و آزادی بیان در نمی آمد.
متشکر از خواندن مقاله توسط شما.
موفق باشید.
