از نگرانی‌ام برایش گفتم. اینکه مادر دیگر کمتر جایی می‌رود یا اگر برود می‌گوید چای و میوه نمی‌خواهم. در قید ناراحت شدن یا نشدن میزبان نیستم. اما از بی‌قراری‌اش برای زود بلند شدن در مهمانی و از انزوا و ترجیح او برای ماندن در خانه نگرانم. از طرفی هم خیلی زود فرسوده شده و کمی علائم فراموشی دارد و نگران‌تر می‌شوم وقتی تصور می‌کنم آلزایمر و بی‌اختیاری ادرار او را چه کنم؟
آیا از هم اکنون باید فکر تشکچه‌هایی کوچک که مشمایی در میان آن است باشم؟ تصور لگن گذاشتن و برداشتن، آن هم برای من که دست تنهایم کار دشواری است.
گفت: عجب! هنوز اتفاقی نیفتاده فاجعه ساخته‌ای؟ از نزدیکان راجع‌به پوشینه یا پوشک بزرگسالان چیزی شنیده‌ای؟ راستش نیاز و ضرورتش بیش از پیش در جامعه‌ی رو به پیری ما حس می‌شود.
البته که این مشکل فقط در دوره‌ی کهنسالی نیست و هر یک از ما ممکن است به دلیلی دچار بی اختیاری ادرار شویم. بیماریهای مختلفی مانند دیابت، آلزایمر و پارکینسون تعدادی از این بیماریهاست.
به‌نظرم همان‌گونه که پدهای بهداشتی برای پریود خانم‌ها دیگر کا‌لایی شرم‌آور و مخفی‌ساز در پلاستیک‌های سیاه نیست، پدهای بزرگسالی نیز باید همین وضعیت را پیدا کند. البته این پدها هم برای خانم‌هاست و هم آقایان.
بی اختیاری ادرار مساله‌ی شرم‌آوری نیست. ولی برای کسی که با آن مواجه است بسیار آزار‌دهنده و محدود کننده است.
عمه‌ی هشتاد و پنج ساله‌ی مادرم از سال‌های آخر عمر مادرش با اندوه و حسرت سخن می‌گفت. اینکه سال‌های آخر به‌خاطر این مشکل به تعداد انگشتان یک دست هم از خانه خارج نشد. همیشه ترس داشت که مبادا بقول خودش اتاقش نجس شود و شرم کند بگوید فرش اتاق یا رختخواب را طهارت کنید.
برای اینکه از اتاقش تا دستشویی در آن سر حیاط خودش را خیس نکند، لباسهای کهنه اش را تکه تکه کرده بود و برای این کار استفاده می‌کرد.
دردآور است که آن زمان هنوز پوشینه‌های شورتی و پوشینه‌های چسبی متداول نبود که اینقدر عزیزان‌مان زجر مضاعف‌تر نکشند و نزدیکان هم برای شستشوی لباسهای ایشان مکدر نشوند.
چه خوب می‌شود اگر سخن گفتن از این عارضه را رواج دهیم تا بواسطۀ آن از امکانات این روزها، هم یکدیگر را آگاه نماییم و هم از رنج هم بکاهیم.
به هر دلیلی که اختیار ادرار از یک قطره تا تخلیه کل مثانه برای ما رخ دهد زندگی‌مان مختل می‌شود. برای اینکه خجالت می‌کشیم بیانش نمی‌کنیم، در پی درمان بر نمی‌آییم و پرخاشگر می‌شویم و در نظر دیگرانِ بیخبر از حال ما، افرادی هستیم که ناگهانی تغییر کردیم، منزوی شدیم، در رفتن سر قرارهای مهمانی بدقول و بد نظم شدیم.
پس لطفا در مورد پوشینه‌های شورتی "ایزی لایف" در اینترنت بخوان و با مادرت کم‌کم باب این سخن را باز کن که این مسئله خاص او نیست و برای هرکسی ممکن است پیش آید. بعد هم از مزایای پوشینه‌های شورتی بگو که طوری در بدن و کمر می‌نشیند که از روی لباس مشخص نیست.
سخنش که به اینجا رسید اولین قدم در شکستنِ تابوی سخن گفتن پیرامون آن را خودم برداشتم و گفتم:
به‌خاطر مشکلات رحم در زمان‌های قبل از پریود در کنترل قطره‌طور ادرار دچار بی‌اختیاری می‌شوم. آیا می‌توانم وقتی برای تفریح یا کار مهمی ساعت‌ها از خانه دورم از این پوشینه‌ها استفاده کنم؟
گفت: "آفرین به این شجاعتت. چرا که نه؟ برای لذت بردن از دورهمی‌ها تنها یک پوشینه کم داری."
و بعد از ثانیه‌ای گفت که راستی تو که دوستان زیادی داری و در گروه‌های زیادی عضو هستی چرا یک مطلب در این رابطه تهیه نمی‌کنی که در گروه‌ها به اشتراک بگذاری؟ فرهنگ‌سازی از تک‌تک ما شروع می‌شود نه فقط از افراد خاص. در ضمن برای من نیز بفرست تا به اشتراک بگذارم. و این مطلب اینگونه قلم خورد.
در مورد پد یا پوشینه‌های بزرگسالان معدودی برند دیدم که البته نمونه‌های خارجی هم جز آنها بود اما در بین آنها ایزی لایف برای من نام آشناتری بود.
شرکت زرین رویا عرضه کننده‌ی محصولات سلولزی در ایران است. همچنین بزرگترین تولید کننده‌ی پوشینه‌ی بزرگسال در ایران می‌باشد.
انواع محصولات ایزی لایف برای بزرگسالان
پوشینه شورتی بزرگسال
پوشینه شورتی ایزی لایف برای درجات کم تا متوسط بی‌اختیاری ادرار طراحی شده است. طراحی بر اساس دور باسن و دور کمر در سه سایز کوچک، بزرگ و متوسط است و برای خانم‌ها و آقایان مناسب می‌باشد. از آن‌جایی که دور کمرِ کشسان نرم و منعطفی دارد راحت روی بدن می‌خوابد و از طرفی به دلیل طراحی مناسب، مانند لباس زیر بوده و از روی لباس قابل دیدن نیست. دو لایه بودن و جذب مایعات از سطح پوشینه، نیز لایه‌های محافظ عمودی دور پا و دور کمر، به صورت کشسانی و ضد آب باعث جذب بالا و جلوگیری از نشتی ادرار می‌شود.
راحتی تعویض آن با پاره کردن دوخت‌های کناری پوشینه، از دیگر مزیت‌های آن است.
پوشک چسبی
این پوشینه یا در واقع پوشک، برای زمانی مناسب است که فرد یا جراحی انجام داده و مدتی امکان حرکت ندارد و یا بر اثر کهولت سن و بیماری مشکل بی‌اختیاری ادرار دارد.
این پوشک‌ها بر اساس سایز و اندازه دور کمر در سه سایز کوچک و متوسط و بزرگ با پوششی نرم و نفوذ پذیر برای هوا که قسمت کفل را می‌پوشاند، استفاده شده و پوست امکان تنفس می‌یابد. در اطراف پوشک 4 چسب قوی برای تنظیم در ناحیه کمر وجود دارد. از دو لایه ضد تراوش تشکیل شده تا نشتی به اطراف پا نداشته باشد. کش به کار رفته در قسمت داخلی آن پهن و محکم است اما مشکل پوستی مانند عرق سوزی ایجاد نمی‌کند. پودر جاذب آنتی باکتریال موجود در پوشک، رشد و نمو باکتری‌ها و بوی نامطبوع را کاهش می‌دهد. این پوشینه نیز هم برای خانم‌ها و هم آقایان مناسب است.
دستمال مرطوب بزرگسالان
این دستمال کاربرد مراقبتی بهداشتی دارد. خاصیت آنتی میکروبیال دارد: ضد ویروس، ضد قارچ و ضد باکتری. همچنین فاقد الکل و پارابن می باشد.
راهکارهایی برای کنترل ادرار یا توقف بی اختیاری ادرار
اما در این میان راهکارهایی حرکتی برای کنترل یا توقف بی اختیاری ادرار وجود دارد که یکی از این روشها تمرینات کگل است.
تمرینات کِگِل
یکی از شاخص‌ترین روشها در کنار روشهای دیگرِ فعالیت بدنی، تمرینات کِگِل است. این ورزش عضلات کف لگن را تقویت می‌کند. عضلاتی که به طور عادی برای کنترل دفع ادرار هستند و از رحم، مثانه، روده کوچک و رکتوم پشتیبانی می‌کنند. با شناسایی این عضلات و انقباض آن با دو سه حرکت ورزشی ساده در مدت چند هفته آنها را تقویت کنید.
این تمرینات را در آپارات یا سایت ایزی لایف که به طور مجزا برای خانم‌ها و آقایان است می‌توانید مشاهده کنید.
در سایت ایزی لایف مقالات و ویدئوهای متعددی پیرامون سالمندان و کمک به بهبود وضعیت جسمی روحی و ذهنی آنها وجود دارد که یکی از آنها تمرینات تای چی و چی کُنگ می‌باشد.
تمرینات تای چی برای تقویت عضلات شکم و لگن است که بسته به توانمندی سالمند این "حرکت درمانی" ها هم در تقویت روحی روانی افراد و هم کاهش استرس و هم تقویت عضلات کف لگن موثر هستند.
تمرینات تای چی بر اساس طب چینی است و سه بعد زیر را شامل می‌شود:
-تمرینات جسمانی برای تقویت عضلات و تاندون ها و سلامت عمومی جسمانی است.
-تمرینات تنفسی نحوه‌ی تنفس صحیح و مدیریت روی آن را آموزش می دهند.
-تمرینات ذهنی و مراقبه‌ای هم مربوط به تسلط روی ذهن و کنترل و مدیریت هیجانات و گفتگوی ذهنی است.
در کنار تمام روشهای درمانی، اعم از حرکات درمانی، جراحی و درمان های دارویی، بی اختیاری ادرار نباید یک تابو بماند و کیفیت زندگی بخش بزرگی از جامعه کهنسال ایران را کاهش دهد. با گفتگو با افراد به ویژه سالمندان، بهتر است خاطرنشان سازیم که این یک روند کاملا انسانی است و برای هر یک از ما به‌دلیل بیماری یا افزایش سن یا جراحی پیش آید.
بنظر شما، نقش ما در این فرهنگ‌سازی چیست؟
#یک_روز_جای_من
