کامپیوترهای مدرن در خانه‌ها، ادارات، مشاغل، بیمارستان‌ها و مدارس یافت می‌شوند. جامعه معاصر به قدری به رایانه وابسته شده است که بسیاری از مردم هنگامی که رایانه‌ها برای لحظه‌ای از کار بیفتند نمی‌توانند کار کنند. به دلیل این وابستگی، رایانه‌ها به عنوان ابزاری ضروری برای همه موارد از ناوبری گرفته تا سرگرمی در نظر گرفته می‌شوند. کامپیوترهای امروزی کوچک‌تر، دارای عملکرد سریع‌تر و ارزان‌تر از مدل‌های قبلی خود هستند. امروزه رایانه هایی با نام تین کلاینت وجود دارند که به اندازه یک جعبه شکلات کوچک هستند.
داده‌های شخصی و نوت بوک برای کاربران قابل حمل است و به افراد فرصت کار در مکان‌های مختلف را می‌دهد. این سیستم‌ها طیف گسترده‌ای از اتصال و دسترسی به اطلاعات را در شبکه‌های محلی، گسترده و بی‌سیم فراهم می‌کنند.که به کاربران امکان کنترل بیشتری بر زمان خود می‌دهد. جدیدترین سیستم‌های کامپیوتری در آینده عبارتند از: رایانه‌های مبتنی بر DNA، دستگاه‌های واقعیت مجازی، رایانه‌های کوانتومی، رایانه‌های نوری و سیستم‌های هیبریدی.
سیستم‌های کامپیوتری مبتنی بر DNA
آیا می‌توان از مولکول‌های کوچک مانند DNA به عنوان پایه‌ای برای دستگاه‌های محاسباتی جدید استفاده کرد؟ زیست شناس و ریاضیدانی به نام لئونارد آدلمن اولین بار در اواسط دهه 1990 ژنتیک و فناوری کامپیوتر را به هم مرتبط کرد. آدلمن با استفاده از چهار نوکلئوتید که برای تشکیل DNA ترکیب می‌شوند، مشکلی را رمز گذاری کرد و متوجه شد که محلول DNA دقیق است. یک کامپیوتر مبتنی بر DNA تفاوت های اساسی با یک کامپیوتر سنتی دارد.
به جای ذخیره داده‌ها روی تراشه‌های سیلیکونی و انجام محاسبات روی ارقام باینری، محاسبات DNA بر داده‌های موجود در الگوهای مولکول‌های یک رشته DNA مصنوعی تکیه می‌کند. هر رشته نشان دهنده یک پاسخ برای مسئله است. برای بدست آوردن یک راه حل، کامپیوتر DNA همه رشته‌ها را به طور همزمان تحت یک سری واکنش‌های شیمیایی قرار می‌دهد که محاسبات ریاضی را تقلید می‌کنند. مزیت محاسبات DNA این است که به صورت موازی کار کرده و تمام پاسخ‌های ممکن را به طور همزمان پردازش می‌کند. یک کامپیوتر الکترونیکی می‌تواند تنها یک پاسخ بالقوه را در یک زمان تجزیه و تحلیل کند.
با پیشرفت تکنولوژی، در آینده اتفاقات شگفت انگیز و جالبی رخ می‌دهد زیرا رایانه‌های مبتنی بر DNA می‌توانند برای انجام برنامه‌های پردازش موازی و رمزگشایی اطلاعات استراتژیک مانند: داده‌های بانکی، نظامی و ارتباطات استفاده شوند.
سیستم‌های کامپیوتری با دستگاه‌های واقعیت مجازی
واقعیت مجازی (VR) کاربر خود را در دنیای شبیه سازی شده از امکانات و اقدامات غوطه ور می‌کند. در دنیای مجازی، کاربر این توانایی را دارد به تحریک‌های لمسی پاسخ دهد. کاربران اشیا را دستکاری می‌کنند، رندرهای معماری را بررسی می‌کنند و در یک محیط قبل از تبدیل شدن به واقعیت فیزیکی با یکدیگر تعامل دارند. این اغلب بسیار مقرون به صرفه است و از وظایف تصمیم گیری پشتیبانی می‌کند. VR اغلب در موقعیت‌های مدل سازی استفاده می‌شود، اما آینده آن در زمینه‌های دیگر امیدوار کننده است: آموزش، دولت، پزشکی و استفاده‌های شخصی.
ادارات دولتی ممکن است از فناوری واقعیت مجازی برای بهبود خدمات، ارائه بهتر مراقبت‌های بهداشتی و نظارت بر تغییرات محیطی در کیفیت هوا، تالاب‌ها، لایه‌های اوزون و سایر مناطق زیست محیطی استفاده کنند. مناطق پزشکی می‌توانند از VR برای آموزش کارورزان و پزشکان شاغل در مورد روش‌ها و تجهیزات جدید استفاده کنند. فناوری واقعیت مجازی همچنین می‌تواند برای تقویت بازی‌های آموزشی، فیلم‌های سه بعدی و کنفرانس‌ها و تلاش‌های ارتباطی بی‌درنگ استفاده شود.
سیستم‌های کامپیوتری کوانتومی
اولین کاربرد نظریه کوانتومی و کامپیوترها در سال 1981 در آزمایشگاه ملی آرگون رخ داد. در سال 1985 یک کامپیوتر موازی کوانتومی پیشنهاد شد. امروزه، فیزیکدانان و دانشمندان کامپیوتر امیدوارند که از عدم دقت ذرات ریز اتمی بتوان برای حل مسائلی استفاده کرد کهتاکنون حل نشده باقی مانده‌اند. دستکاری این ذرات کوچک زیر اتمی به محققان این امکان را می‌دهد که مسائل بزرگ‌تر و پیچیده‌تری مانند: تعیین خواص دارو، انجام محاسبات پیچیده، پیش بینی دقیق شرایط آب و هوایی، و کمک به طراحان تراشه برای ایجاد مدارهایی که در حال حاضر غیر ممکن است را حل کنند.
سیستم کامپیوتری نوری
از آنجایی که طراحان تراشه‌های ریز پردازنده به محدودیت‌های فیزیکی دست می‌یابند که مانع از ساخت سریع‌تر تراشه‌ها می‌شود به دنبال موارد دیگری برای ادامه مطلب...
