سرور مجازی منابع نرم افزاری و سخت افزاری را با سایر سیستم عامل‌ها به اشتراک می‌گذارد. به زبان ساده، این مفهوم تبدیل یک سرور فیزیکی به چندین ماشین مجازی است که هر کدام یک سیستم عامل متفاوت را اجرا می‌کنند. فناوری سرور مجازی از نظر مدیریت منابع کارآمدتر و به دلیل فناوری مجازی سازی سرور بسیار مقرون به صرفه‌تر است. این تکنولوژی معمولا در یک مرکز داده خارج از محل قرار دارد و منابع آن توسط چندین کاربر به اشتراک گذاشته می‌شوند. سرور مجازی از نظر عملکرد مشابه سرور فیزیکی است؛ با این تفاوت که از زیرساخت و نرم افزار مجازی ساز استفاده می‌کند و با استفاده از منابع سرور فیزیکی یک محیط مجازی می‌سازد. برخی از مزایای این سرور عبارتند از: بهبود بازیابی خطا، حداقل هزینه‌های عملیاتی و مدیریت آسان.
همانطور که می‌دانید، چندین شکل مختلف از مجازی سازی وجود دارد. به عنوان مثال، مجازی سازی سیستم عامل شامل انتقال سیستم عامل دسکتاپ به یک محیط مجازی و میزبانی آن بر روی یک سرور است. با مجازی سازی سرور، کل سرور فیزیکی به یک محیط مجازی منتقل می‌شود. در این روش، سرور فیزیکی شبیه سازی می‌شود و به همین ترتیب تعداد سرورهای مورد استفاده کاهش می‌یابد.
ابتدا بیایید تفاوت بین سرور خصوصی مجازی (VPS) و سرور اختصاصی مجازی (VDS) را در نظر بگیریم. هر دو اصطلاح به سرویس هاست اشاره دارند که در آن کاربر منابع سرور مجازی را با پارامترهای از پیش تعریف شده اجاره می‌کند. تفاوت آن‌ها در روش مجازی سازی است. VDS مخفف مجازی سازی سخت افزار است در حالی که VPS به مجازی سازی سیستم عامل اشاره دارد. از دیدگاه کاربر، هیچ تفاوتی بین این رویکردها وجود ندارد. ادامه مطلب..
