مصرف رو به رشد کالاهای الکترونیکی به دلیل انقلاب دیجیتال و نوآوری‌های علم و فناوری مانند بیت کوین، منجر به یک مشکل و خطر جهانی به نام زباله های الکترونیکی شده است. افزایش تصاعدی زباله الکترونیکی به دلیل خرید غیرضروری تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی (EEE)، چرخه‌های نوآوری کوتاه و نرخ بازیافت پایین و کاهش میانگین طول عمر رایانه‌ها است. زباله های الکترونیکی شامل هر چیزی است که دارای دوشاخه، سیم و قطعات الکترونیکی باشد. منابع متداول زباله های الکترونیکی عبارتند: از تلویزیون، کامپیوتر، تلفن همراه و هر نوع لوازم خانگی، از کولر گرفته تا اسباب بازی‌های کودکان.
زباله الکترونیکی چیست؟
زباله‌های الکترونیکی در واقع بقایای وسایل الکتریکی، الکترونیکی و کالاهای دارای باتری مانند گوشی‌های موبایل، لامپ، تلوزیون‌ها و لوازم خانگی هستند. این زباله‌ها حاوی مقادیر زیادی مواد شیمیایی و فلزات سنگین هستند که به محیط زیست و لایه اوزون آسیب می‌رسانند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که زباله الکترونیکی، مسئول تولید 70 درصد از زباله‌های سمی هستند. این زباله‌ها عموما توسط شرکت‌های پیشرفته و ثروتمند تولید شده و برای دفن به کشور آفریقایی و اسیایی صادر شده و خاک این مناطق را آلوده می‌کنند.
بزرگترین تولید کننده زباله الکترونیکی کدام کشور است؟
بریتانیا در حال حاضر یکی از بزرگترین تولیدکنندگان زباله الکترونیکی خانگی در جهان است. هنگامی که قطعات الکترونیکی شکسته در محل دفن زباله ریخته می‌شوند، مواد سمی مانند سرب و جیوه می‌توانند به خاک و آب نفوذ کنند. وسایل الکترونیکی همچنین حاوی منابع ارزشمند غیر قابل تجدید از جمله: طلا، نقره، مس، پلاتین، آلومینیوم و کبالت هستند. این بدان معناست که وقتی آن‌ها را بدون بازیافت دور می‌اندازیم، مواد گرانبهای آن ها از دست میدهیم.
اثرات مخرب زباله الکترونیکی بر محیط زیست
اگر چه الکترونیک بخش ضروری زندگی روزمره را تشکیل می‌دهد، اما نمی‌توان اثرات خطرناک آن‌ها را بر محیط زیست نادیده یا دست کم گرفت. رابط بین تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی و محیط در طول ساخت، پردازش مجدد و دفع این محصولات صورت می‌گیرد. انتشار دود، گازها و ذرات معلق در هوا، تخلیه زباله‌های مایع به آب و سیستم‌های زهکشی، و دفع زباله‌های خطرناک به تخریب محیط زیست کمک می‌کند. علاوه بر مقررات سخت گیرانه‌تر بازیافت و ادامه مطلب...
