یک سوییچ، دستگاه‌های درون شبکه را به هم متصل می‌کند و بسته‌های داده را از آن دستگاه‌ها ارسال می‌کند. برخلاف روتر، سوییچ شبکه داده‌ها را فقط به دستگاهی که برای آن در نظر گرفته شده است (که ممکن است سوییچ دیگر، روتر یا کامپیوتر کاربر باشد) ارسال می‌کند، نه به شبکه های چند دستگاه.
تفاوت بین سوییچ شبکه و روتر چیست؟
روترها مسیرهایی را برای بسته‌های داده انتخاب می‌کنند تا از شبکه‌ها عبور کنند و به مقصد برسند. روترها این کار را با اتصال به شبکه‌های مختلف و ارسال داده‌ها از شبکه‌ای به شبکه دیگر انجام می‌دهند. از جمله شبکه‌های LAN، شبکه های گسترده (WAN) یا سیستم های مستقل، که شبکه های بزرگی هستند و اینترنت را تشکیل می‌دهند.
در عمل، این بدان معناست که روترها برای اتصال به اینترنت ضروری هستند، در حالی که سوییچ شبکه فقط برای اتصال دستگاه‌ها استفاده می‌شود. خانه‌ها و دفاتر کوچک برای دسترسی به اینترنت به روتر نیاز دارند، اما اکثر آن‌ها به سوییچ شبکه نیاز ندارند. مگر اینکه به مقدار زیادی پورت اترنت نیاز داشته باشند. با این حال، دفاتر، شبکه‌ها و مراکز داده بزرگ با ده‌ها یا صدها رایانه، معمولا به سوئیچ نیاز دارند.
سوئیچ لایه 2 و سوئیچ لایه 3 !
سوئیچ‌های شبکه می‌توانند در لایه 2 OSI (لایه پیوند داده) یا لایه 3 (لایه شبکه) کار کنند. لایه 2 داده‌ها را بر اساس آدرس MAC مقصد سوییچ می‌کند. در حالی که لایه 3 داده‌ها را بر اساس آدرس IP مقصد سوئیچ می‌کند. برخی می‌توانند هر دو را انجام دهند.
با این حال، اکثر آن‌ها سوییچ های لایه 2 هستند. آن‌ها اغلب با استفاده از کابل‌های اترنت به دستگاه‌های موجود در شبکه خود متصل می‌شوند. کابل‌های اترنت کابل‌های فیزیکی هستند که از طریق پورت‌های اترنت به دستگاه‌ها وصل می‌شوند.
منظور از پشتیبانی شبکه چیست؟ اگر میخواهید در مورد پشتیبانی شبکه بیشتر بدانید این مطلب را مطالعه کنید.
انواع سوییچ شبکه
دو دسته اصلی در سوییچ ها وجود دارد: مدولار و ثابت.
سوییچ های مدولار
سوئیچ های مدولار به شما امکان می‌دهند ماژول‌های توسعه را در صورت نیاز اضافه کنید و با تغییر پذیری در برابر نیازمندی‌های شبکه به شما انعطاف پذیری می‌دهد. ماژول‌های توسعه مختص برنامه‌ها هستند و شامل مواردی برای فایروال، اتصال بی‌سیم یا تجزیه و تحلیل شبکه می‌شوند. این نوع سوئیچ بیشترین انعطاف را در اختیار شما قرار می دهد، اما با هزینه بالاتر.
سوییچ با پیکربندی ثابت
سوئیچ‌های پیکربندی ثابت تعداد ثابتی پورت دارند و معمولاً قابل ارتقا نیستند. که باعث می‌شود به طور کلی هزینه کمتری داشته باشند. سوئیچ های پیکربندی ثابت شامل سوئیچ های مدیریت نشده، سوئیچ های هوشمند و سوئیچ های مدیریت شده هستند.
سوئیچ مدیریت نشده،مدیریت شده و هوشمند!
یک سوئیچ مدیریت نشده به پورت‌های اترنت بیشتری در یک LAN نیاز دارد تا دستگاه‌های محلی بیشتری بتوانند به اینترنت دسترسی داشته باشند. سوئیچ های مدیریت نشده بر اساس آدرس MAC، داده‌ها را منتقل می‌کنند. سوئیچ مدیریت شده همان عملکرد را برای شبکه‌های بسیار بزرگتر انجام می‌دهد و به مدیران شبکه کنترل بسیار بیشتری بر نحوه اولویت بندی ترافیک ارائه می‌دهد. آن‌ها همچنین مدیران را قادر می‌سازند تا برای تقسیم بیشتر یک شبکه محلی، شبکه‌های مجازی (VLAN) را با قطعات کوچکتر راه اندازی کنند.
سوییچ های هوشمند برخی از مدیریت و تقسیم بندی، کیفیت خدمات و قابلیت های امنیتی را ارائه می دهند، بنابراین می توانند جایگزین مقرون به صرفه ای برای سوئیچ های مدولار باشند. با این حال، آن‌ها به اندازه سوئیچ های مدیریت شده مقیاس پذیر نیستند. این سوئیچ ها معمولا در لبه یک شبکه بزرگ مستقر می شوند (در حالی که سوئیچ های مدیریت شده در هسته استفاده می شوند)، به عنوان زیرساخت برای شبکه های کوچکتر یا برای شبکه های کم پیچیدگی.
فیچرها و ویژگی‌هایی که در انتخاب سوییچ شبکه باید به آن دقت کنید.
علاوه بر ارزیابی دسته‌های سوئیچ، باید سرعت سوئیچ شبکه، تعداد پورت‌ها، ویژگی‌های انتقال برق از طریق اترنت و قابلیت‌های انباشتگی را نیز در نظر بگیرید.
سرعت سوئیچ
سوییچ ها در توان یا سرعت‌های مختلف در دسترس هستند. سرعت انتقال داده ها بر حسب مگابیت در ثانیه (Mbps) است. سرعت سوئیچ انتخابی شما به نوع توان عملیاتی مورد نیاز شما بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر به طور منظم نیاز به جابجایی داده‌های بزرگ دارید، باید یک سوئیچ اترنت گیگابیتی را در نظر بگیرید.
تعداد پورت‌ها
تعداد پورت‌های موجود در یک سوییچ شبکه می تواند متفاوت باشد. هرچه تجارت شما بزرگتر باشد و کاربران شبکه بیشتری داشته باشید، به پورت‌های بیشتری نیاز خواهید داشت. سوئیچ های پیکربندی ثابت معمولاً با 5، 8، 10، 16، 24، 28، 48 یا 52 پورت در دسترس هستند.
انتقال برق از طریق اترنت (PoE)
PoE به شما این امکان را می‌دهد که دستگاهی مانند تلفن IP، دوربین نظارتی یا نقطه دسترسی بی‌سیم را از طریق کابلی که برای ترافیک داده استفاده می‌شود، تغذیه کنید. چنین چیزی به شما امکان می‌دهد نقاط پایانی را در هر جایی قرار دهید، حتی در مناطقی که معمولا دسترسی به آن‌ها دشوار است. با این حال، سوئیچ‌های دارای PoE گران‌تر هستند. در حینی که فیچرها را ارزیابی می‌کنید، در مورد دستگاه‌هایی که میخواهید به آن‌ها متصل شوید فکر کنید تا مشخص کنید آیا PoE مورد نیاز است یا خیر.
سوییچ‌های قابل انباشته در مقابل سوئیچ های مستقل
در حالی که کسب و کار شما رشد می‌کند، احتمالاً نیاز خواهید داشت که دستگاه‌های بیشتری را پشتیبانی کنید، که به معنای سرمایه گذاری بیشتر روی سوییچ شبکه است.
سوییچ های انباشته را می‌توان برای افزایش ظرفیت و در دسترس بودن شبکه شما متصل کرد. به جای پیکربندی، مدیریت و عیب‌یابی هر سوئیچ، می‌توانید «پشته» را به عنوان یک واحد در نظر بگیرید. این بدان معناست که اگر هر بخشی از پشته از کار بیفتد، در اطراف شکست قرار می‌گیرد، بنابراین شبکه شما به کار خود ادامه می‌دهد.
نتیجه‌گیری
درک انواع سوییچ شبکه به شما کمک می‌کند تا راه حل مناسبی را برای همگام شدن با نیازهای در حال تغییر کسب و کارتان بیابید. امیدواریم که این مقاله به شناخت و آگاهی شما کمک کرده باشد. همچنین شناخت دقیق، روند انتخاب را برای شما تسهیل می‌کند.
