گاهی نبودنت را نفس میکشم،
گاهی دلتنگیات را مینوشم
چقدر عجیب است که یک نفر،
میتواند بیآنکه باشد،
تمام بودنم را تسخیر کند.
دوست داشتن تو،
نه به گفتن است،
نه به نوشتن،
یک جریان آرام اما عمیق است،
که مثل رود،
بیصدا، اما مداوم
میگذرد از دل و جانم…
و من
هر شب، هر صبح،
با همین درد قشنگ،
دوست داشتنت را
زندگی میکنم
