برایم سؤال است چرا افراد داشته‌های خود را در پروفایل پیام‌رسان اجتماعی خود به نمایش نمی‌گذارند چرا برخی افراد حتی از اسم و عکس و هویت خودشان هم فرار می‌کنند؟ حقیقتاً تعجب می‌کنم.
من تصور می‌کنم افراد خودشان هستند که تصمیم می‌گیرند موفق بشوند یا نشوند. خودشان هستند که به هویت و داشته‌های خودشان افتخار می‌کنند یا نمی‌کنند.
خودشان هستند که از چهره و نام خود لذت می‌برند و از افشای آن ابائی ندارند؛ حتی در پروفایل و پیام‌رسان‌های اجتماعی خودشان.
برایم مفهوم نیست چرا اشخاص تصویری به جز عکس خودشان را روی پروفایل می‌گذارند؟! چه نام و تصویری زیباتر از نام و تصویر خودمان؟
یک‌بار به شخصی گفتم چرا فلان عکس را پروفایل خود گذاشتی؟ جواب داد: تا ارزش‌هایم را نشان دهم! از او پرسیدم: به نظرت یک عکس پروفایل، ارزش‌های عمیق ذهن و قلبت را هم نشان می‌دهد؟ جوابی نداشت؛ یک هفته‌ی بعد تصویر پروفایل خود را به تصویر خودش تغییر داد و برایم نوشت: راست گفتی!
عکس پروفایل خودمان را به عنوان بخشی از فرآیند برندسازی شخصی خودمان جدی بگیریم؛ حتی توضیحی که از خودمان در کنار پروفایل پیام‌رسان شبکه‌ی اجتماعی قرار می‌دهیم.
این سؤال عمیق را از خودمان بپرسیم: در یک جمله‌ی کوتاه، می‌خواهیم خودمان را چگونه تعریف و معرفی کنیم؟
اگر کسب‌وکاری داریم، باید برایش سیستم بسازیم؛ نه صرف قرار دادن عکس پروفایل.
اگر ارزشی داریم که فریادش بزنیم، باید در بستر درست خودش محتوا تولید کنیم و منتشر کنیم.
اصولاً تولیدکنندگی هست که همیشه ارزش دارد؛ و نه مصرف کردن.
عزیزی عکس پروفایل خودش را سیاه و غمگین گذاشته بود؛ تماس گرفتم به بهانۀ حال و احوال و از او پرسیدم: چرا عکس پروفایلت سیاه هست؟ با صدایی ناراحت گفت: به خاطر 20میلیون تومنی که سرم کلاه رفت و چیزی دستم را نگرفت!
دوباره سؤال کردم: خب این عکس پروفایل چه دردی از تو دوا می‌کند؟
جوابی نداشت؛ ادامه دادم: نیازی داری، حرف بزن! کمکی می‌خواهی، کمک حرفه‌ای و درست بگیر؛ اما عکس پروفایلت را عکس خودت بگذار و به خودت و همۀ مسیری که تا امروز آمدی، افتخار کن! این بچه‌بازی‌ها را هم کنار بگذار!
یادمان نرود:
اگر رسالت و خود حقیقی خودمان را شناخته باشیم و از افراد شایسته مشورت، قطعاً در این سؤال لنگ نخواهیم زد که چگونه خودمان را در یک جمله یا حتی یک کلمه تعریف کنیم!؟
