کامنتی دریافت کردم با این مضمون: باتوجه به برنامه های زیادی که امروزه تو گوشی افراد هست، کمتر کسی پیدا میشه به وبلاگ نویسی ادامه بده و مطلب بزاره.
پاسخی برایشان نوشتم که احساس کردم اشتراک بهتر این مطلب خالی از لطف نیست:
... واقعیت این هست که شما اشاره کردید؛ اما سربسته و بر اساس مطالعات شخصی و تجربیات بگویم؛ بهترین و عمیق ترین کاربران و دوستان مجازی، کسانی هستند که اهل نوشتن و تولید محتوا هستند. کاربران در شبکه های موبایلی، عمدتاً افرادی نه چندان باوفا، نه چندان پاسخگو و البته غیرقابل اتکا در موارد ضرورت هستند. ضمن اینکه چند تجربۀ بنده نشان داده در بحث خرید خدمات یا محصول، ریسک بسیار بالاست؛ و البته بحث بسیار است ...
صحبت بالا فقط در خصوص ارتباطات و دوستی‌ها در دنیای روابط غیرفیزیکی نیست. در دنیای دوستی‌های چهره به چهره هم فراوان می‌بینیم که بسیاری از دوستی‌ها یا پایدار نمی‌ماند یا ادامه پیدا نمی‌کند.
دلیل چیست؟ شاید مهم‌ترین دلیل این باشد که مبنای دوستی‌ها، علت‌های قوی(بخوانیم محتواهای ارزشمند) و ریشه‌های پایداری نبوده است.
به همین دلیل امروزه بسیاری از انسان‌ها در Statusهای موبایل و شبکه‌هایشان، از تنهایی و بی‌وفایی روزگار سخن می‌گویند. در حالی که واقعیت آنجاست که اساس بسیاری دوستی‌ها و رابطه‌های ارزشمند، صرفاً معیارهایی سطحی و یا موقتی است که بعد از مدتی ناپدید می‌شوند.
این مطلب را با سخنی از امام علی علیه‌السلام در خصوص دوست واقعی به پایان می‌برم. دوست واقعی از نظر امام علی(ع)، ویژگی‌های متعددی دارد که شاید یکی از خلاصه‌ترین و در عین حال مهم‌ترین آن ویژگی‌ها در فرمودۀ ذیل خلاصه می‌شود:
دوست صمیمی هرکس، یار همدم اوست که از سرِ عقل و صداقت، رفیقِ خود را در همه مراحل زندگی یاری میرساند و همیشه ملازم با اوست.
