در ایران ویدئو کلیپ به معناهای مختلف و اغلب غلط به کار برده می شود. مثلا گاهی اوقات به مستند صنعتی هم کلیپ میگویند! روی هم رفته به هر فیلم کوتاه در ایران کلیپ گفته میشود که اشتباه است.
اصولا در زمان پیدایش ویدیو کلیپ هدف فروش موسیقی بوده و خوانندگان با ساخت ویدیو کلیپ بازاری برای فروش کاست خود فراهم می نمودهاند و مردم پس از دیدن ویوکلیپ ترغیب شده و کاستی خریداری می نمودهاند تا گوش کنند.
اما اگر بخواهیم به صورت تخصصی وارد بحث کلیپ شویم، باید بگوییم که کلیپ نماهنگ یا موزیک ویدئو (Music Video) فیلم کوتاهیست که روی آن موسیقی قرار داده میشود. در بیشتر کلیپها خواننده، روی موسیقی لبخوانی میکند. مشهورترین شبکههای تلویزیونی پخش نماهنگ در شبکههای جهان امتیوی، ویاچ۱، بیایتی و سیامتی هستند.
شبکه pmc هم از پخش کنندگان معروف کلیپهای فارسی است. موفقترین، مشهورترین و تأثیرگذارترین نماهنگ تاریخ، تریلر مایکل جکسون است که در سال ۱۹۸۳ میلادی منتشر شد.
پربینندهترین نماهنگ تاریخ در سایت Youtube ، کلیپ گانگنام استایل خواننده اهل کره جنوبیست. نام این گلیپ در کتاب رکوردهای جهانی گینس نیز ثبت شدهاست.
اکثر مردم و حتی فیلمسازان بر این باورند که ویدیو کلیپ بیان کنندهی یک ترانه به همراه موسیقی آن می باشد. تصور میکنند مثلا اگر بخواهیم موسیقی با شعر سهراب که میگوید: مسلمانم، قبله ام یک گل سرخ و … را به صورت کلیپ در بیاوریم باید عین شعر را به تصویر بکشیم. در این شعر شاید تصور اشتباهی در ذهن سازنده کلیپ باشد که باید کسی را مسلمان است و مثلا نماز میخواند! سپس یک گل سرخ را نشان دهد و … در واقع فیلمساز تصور میکند هر قطعه از شعر را باید عین آن بازسازی نماید. ولی حقیقت ماجرا این نیست. چه دلیلی دارد شعر را که خود گویا است با همان تصاویر نشان دهیم .تصاویر باید در کنار آهنگ حسی را انتقال دهند که ممکن است از نظر ظاهری هیچ ربطی به هم نداشته باشند، ولی مخاطب با دیدن تصاویر و موسیقی به یک احساس متفاوت دست پیدا کند.
کلیپ و تفاوت آن با فیلم کوتاه: در کلیپ ما نیازمند رعایت قواعد سینمایی نیستیم. مثلا تداوم در روایت یک داستان و یا اصول و قواعد کلاسیک. با مشاهدهی کلیپهایی از خوانندگان بزرگ مخصوصا راک و… می بینیم از زوایای نامتعارف دوربین و لنزهای زاویه باز که چهره خواننده را دفرمه میکنند، استفاده می شود. قید زمانی نداریم و کلیپساز میتواند هر لحظه از شب به روز برسد و بالعکس. زوایای کج دوربین، استفاده از حرکات اسلوموشن و افکتهای ویدیویی. مرز بین خیال و واقعیت نامشخص هست و شخص قرار نیست شاهد روابط منطقی باشد.