جلسات اتاق فکر به دو بخش تقسیم می شود:
بخش اول، ایده پردازی: در این بخش همه اعضای اتاق فکر ایده های خود را مطرح می کنند و هیچکس حق نقد هیچ ایده ای را ندارد؛ حتی اگر بی نهایت مسخره یا غیرممکن باشد. نقد ایده در اتاق فکر متأسفانه به اشتباه زیاد رخ می دهد و همین امر ممکن است اتاق فکر را به مسیر اشتباه ببرد. مثلا در همان ابتدا می گوییم اجرای این ایده غیر ممکن است، زیر ساخت آن فراهم نیست، بودجه نداریم، در ایران ممکن نیست و ….
بگذارید ایده ها دم بکشند. ایده مسخره و یا غیرممکن یک نفر می تواند زمینه ساز ایده خوب دیگری باشد. افراد در اتاق جلسه ممکن است ایده مسخره و غیرممکن یک نفر و صیقل دهند، کم و زیاد کنند و به یک ایده قابل قبول تبدیل کنند. دو ایده باهم ترکیب شوند و ایده سوم شکل بگیرد. هرچقدر تعداد ایده ها بیشتر باشد، بهتر است. این گونه می توانید خلاقیت را به جلسات خود بیاورید.
بنابراین نقد کردن را در بخش ایده پردازی غدغن کنید.
بخش دوم ایده سنجی: در این بخش است که مسئول جلسه، مدیرعامل یا فرد مسئول می تواند ایده های ممکن را از غیر ممکن جدا کند. بنابراین در این جلسات بهتر است افرادی که می توانند در تایید و سنجش ایده ها مؤثر باشند شرکت کنند؛ کسانی که از زیرساخت ها، مسائل حقوقی، بودجه بندی، مسائل فنی اطلاع دارند. در این بخش است که ایده ها یکی یکی سنحیده می شود، فیلتر می شود تا در نهایت به ایده نهایی برسیم.
در جلسات اتاق فکر از نقد و قضاوت ایده ها خبری نیست. باید به یکدیگر انگیزه بدهیم تا ایده های بیشتری شکل بگیرند.
