کمتر از 23 GPL ( واحد فسفولیپیدی igG )
کمتر از 11 MPL ( واحد فسفولیپیدی igM )
این آزمایش در برخی از بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک ( SLE ) مثبت است. با وجود این آنتی بادی , شانس ابتلای بیمار به " سندرم ضد فسفولیپید " ( یعنی ترومبوز وریدی یا شریانی , ترومبوسیتوپنی , سقط های خود به خود مکرر ) بیشتر می شود. با این آزمایش احتمال ابتلای بیماران دچار SLE به عوارض فوق مشخص می گردد.
آنتی بادی های ضد کاردیولیپین ( ایمونوگلوبولین های g وm ضد کاردیولیپین ) اتوآنتی بادی های ضد فسفولیپیدی هستند که به فسفولیپیدهای غشای سلولی چسبیده و قادر به تداخل در سیستم انعقاد خون می باشند. اتوآنتی بادی های ضد فسفولیپیدی در بیمارانی با انواعی از علایم و نشانه های بالینی پدید می آیند که برجسته ترین آن هست عبارتند از : ترومبوز ( شریانی یا وریدی ) , مشکلات بارداری ( مرگ بی دلیل جنینی , تولد نوزاد نارس , پره اکلامپسی شدید یا نارسایی جفت ) , اختلالات بدون دلیل گردش خون پوستی ( تغییر ناگهانی پوستی , پیودرما گانگرنوزوم ) , ترومبوسیتوپنی یا آنمی همولیتیک و اندوکاردیت ترومبوتیک غیر باکتریال , آنتی بادی های فسفولیپیدی و ضد انعقادهای لوپوسی به فراوانی در مبتلایان به بیماری های روماتیسمی سیستمیک به ویژه لوپوس اریتماتوز وجود دارد. اصطلاح " سندرم ضد فسفولیپید " برای علایم سه گانه ترومبوز , سقط جنین مکرر و ترومبوسیتوپنی به همراه آنتی بادی های فسفولیپیدی یا ضد انعقاد لوپوسی مورد استفاده قرار می گیرد. این دو آنتی بادی ممکن است در سایر بیماری های خود ایمن , لوپوس ناشی از دارو و عفونت نیز پدید آیند. وجود این آنتی بادی ها در کهنسالان ممکن است طبیعی محسوب شود.آنتی بادی های ضد فسفولیپیدی در مقایسه با آنتی بادی های کاردیولیپینی IgG و IgM برای تشخیص سندرم ضد فسفولیپید , اختصاصی تر می باشند.
?حتما بخوانید : بیماری لوپوس چیست و چه علائم و درمانی دارد؟
افرادی که در حال حاضر یا قبلا به عفونت های سفلیسی مبتلا بوده اند , با آنتی بادی های به کار رفته در روش ELISA واکنش متقاطع می دهند. از این رو این بیماران دارای نتایج مثبت کاذب خواهند شد.
ظهور موقتی این آنتی بادی ها در مبتلایان به عفونت ها...
برای ادامه مطالعه این مطلب بزن روی لینک زیر:
http://rahsagroup.com/Test/Anti%20Cardiolipin%20Ab
منبع: گروه پاتوبیولوژی رهسا
