این آزمون برای ارزیابی بیماران مشکوک به افزایش فعالیت های انعقادی به کار می رود. افزون بر آن ، این آزمایش جهت کمک به شناسایی علت مقاومت به هپارین در برخی بیماران تحت هپارین درمانی نیز به کار می رود.
آنتی ترومبین (AT-III) نوعی آلفا- گلوبولین است که در کبد ساخته می شود و موجب مهار سرین پروتئاز های شرکت کننده در انعقاد می شود. در هومئوستاز طبیعی ، فعالیت سیستم انعقادی ناشی از تعادل میان AT-III و ترومبین می باشد. آنتی ترومبین III ، ضد انعقاد اصلی پلاسمایی است که واسطه غیر فعال سازی پیش ساز های آنزیم های انعقادی سرین پروتئازی می باشد که عمده ترین این آنزیم ها ترومبین و فاکتورهای Xa و IXa هستند. ( کمبود AT-III موجب افزایش انعقاد و تمایل به ترومبوز می گردد). کمبود ارثی آن فرد را مستعد تشکیل لخته می کند. این صفت به صورت اتوزومی و غالب انتقال می یابد. افراد مبتلا به کمبود ارثی AT-III در اوان 20 سالگی اغلب دچار ترومبو آلی می شوند. این وقایع ترومبوتیک اغلب وریدی می باشند. کمبود اکتسابی AT-III در مبتلایان به سیروز ، نارسایی کبدی ، کارسینوم پیشرفته ، سندرم نفروتیک ، انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) و ترومبوز حاد و انتروپاتی های همراه با دفع پروتئین دیده می شود. AT-III در زنان باردار و افرادی که استروژن مصرف می کنند ، 30% کاهش می یابد.
آزمایش فعالیت آنتی ترومبین به همراه دیگر آزمون های اختلالات افزایش انعقادپذیری ( از قبیل پروتئین C و پروتئین S و ضد انعقاد لوپوسی ) هنگامی درخواست می شود که بیمار دچار ترومبوزهای مکرر وریدی شده است. آنتی ترومبین را باید پس از درمان لخته خونی و حل شدن آن اندازه گیری کرد ، زیرا هم ایجاد لخته و هم درمان آن بر نتایج آنتی ترومبین اثر می گذارد. بیشتر اثر ضد انعقادی هپارین به علت وجود AT-III است. هپارین فعالیت آنتی ترومبین را 1000 برابر افزایش می دهد. بیماران مبتلا به کمبود AT-III به هپارین مقاوم می باشند و برای تاثیر عمل ضد انعقادی آن نیازمند دوز های غیر معمول و بسیار بالایی هستند. به طور کلی اگر سطح AT-III بیشتر از 60% مقدار طبیعی آن باشد ، بیمار به هپارین پاسخ می دهد.
دو روش برای انجام آزمایش AT-III وجود دارد. نخستین آن " سنجش عملکرد " است که فعالیت AT-III را اندازه گیری می نماید. روش دوم " سنجش کمی آنتی ژن AT-III " است. آزمایش عملکرد آنتی ترومبین قبل از آزمون سنجش آنتی ژن انجام می می پذیرد تا بتوان طبیعی بودن مقدار کل فعالیت آنتی ترومبین عمل کننده را مشخص نمود. اولین سنجش آنتی ترومبین ، بررسی فعالیت آن است ( آزمون غربالگری ). چنانچه فعالیت آنتی ترومبین طبیعی باشد ، AT-III علت پیدایش حالت افزایش انعقاد پذیری نمی باشد ؛ اما چنانچه فعالیت آن غیر طبیعی باشد ، لازم است تا مقدار آنتی ژن آنتی ترومبین اندازه گیری شود.
به یاری این آزمون ها مشخص گردیده است که دو نوع سندرم AT-III ارثی وجود دارد. در نوع یک ، فعالیت آنتی ترومبین و مقدار آنتی ژن آن کاهش نشان می دهد. در این حالت علت کاهش فعالیت در واقع کمبود آنتی ترومبین موجود جهت مشارکت در تنظیم انعقاد است. در نوع دوم ( که بسیار کمیاب تر است ) فعالیت آنتی ترومبین کاهش نشان می دهد ، اما سطح ...
برای مطالعه ادامه این مطلب بزن روی لینک زیر:
http://rahsagroup.com/Test/Anti%20Thrombin%20III
منبع: گروه پاتوبیولوژی رهسا
