خشونت خانگی به خشونتی گفته می‌شود که در محیط خصوصی خانواده به وقوع بپیوندد. بزرگترین ریسک فاکتور برای ابتلا به خشونت خانگی در بزرگسالی، زن بودن و داشتن تجربه بدرفتاری در کودکی است و به طور کلی زنان بیشتر از مردان دچار خشونت خانگی می‌شوند.
انواع خشونت خانگی:
خشونت فیزیکی شاید پرخطرترین نوع خشونت خانگی است که با ضرب و شتم مهاجم می‌باشد. اعمالی مانند مشت زدن، لگد زدن، گاز گرفتن، هل دادن، خفه کردن، زخم کردن، غرق کردن، کشیدن مو، سوزاندن و حتی تهدید به حمله فیزیکی از جمله این خشونت ها است.
خشونت روانی به معنای هر نوع رفتار و گفتار خشنی است که سلامت روانی شخص را با خطر مواجه می‌نماید، مانند انتقاد ناروا، تمسخر، توهین، تهدید به ازدواج مجدد، تهدید به طلاق، اعمال مالکیت، عدم اجازه خروج از خانه، تهدید به بچه دزدی، تهدید به تخریب دارایی، متلک گویی و اجبار به دیدن تصاویر و صحنه‌های خلاف عفت.
خشونت جنسی به معنای هر نوع رفتار جنسی خشنی است که از روی قصد و نیت توأم با زور و نارضایتی و یا اکراه و یا بی‌میلی و یا بیرون از ارتباطات متعارف بین دو جنس مخالف به تهدید و صدمه جنسی انجام شود و مصادیق آن عبارتند از تجاوز به عنف، آزار جنسی و مزاحمت و تماس بدنی، ختنه دختران، بارداری اجباری، اجبار به روابط جنسی غیر طبیعی، اجبار به روابط جنسی در زمان قاعدگی و بیماری.
خشونت اقتصادی یعنی رفتاری خشن در امور مربوط به اشتغال، اقتصاد، دارایی که شخص را تحت فشار و آزار و تبعیض قرار می‌دهد. مثل عدم پرداخت نفقه، بخل و کنترل وسواسگرانه مخارج خانه، دریافت اجباری حقوق همسر، تبعیض و نابرابری‌های اقتصادی.
خشونت معمولاً بازتابی از پائین بودن سطح تحمل افراد جامعه، احساس پرخاشگری و آسیب روانی است. افرادی که در بچگی در معرض انواع خشونت قرار گرفته‌اند، افردی که اعتماد به نفس پایینی دارند، برای خود احترام و ارزش مخصوصى قائل نیستند و یا افرادی که خلق افسرده ای دارند، انواع خشونت را نسبت به خود بیشتر تحمل می کنند.
چگونه از خودم محافظت کنم؟
به خودتان باور داشته باشید
سکوت نکنید
درخواست کمک کنید
اورژانس اجتماعی را بشناسید
