در سال 2017، یک مرد انگلیسی با ظاهری محترم به صندوق یکی از فروشگاه های Aldi مراجعه کرد در حالی که یک تلویزیون را با خود به همراه داشت. او به صندوق دار می گوید که به تازگی این تلویزیون را از این فروشگاه خریداری کرده اما پشیمان شده و می خواهد که تلویزیون را پس بدهد.
ظاهراً دستگاه در شرایط بسیار عالی قرار داشت و هنوز در بسته بندی اصلی خود بوده است. مشتری همچنین ادعا می کرد که بسته را باز نکرده و تلویزیون را وصل نکرده است.
صندوقدار بعد از یک بررسی کلی از مشتری می خواهد که رسید خرید تلویزیون را به وی نشان بدهد.
مرد انگلیسی ادعا کرد که رسید خرید را به همراه خود ندارد.
به همین دلیل صندوقدار از پس گرفتن تلویزیون خودداری کرد و بحث ما بین این دو بالا گرفت.
مرد انگلیسی سپس درخواست می کند که با مدیر فروشگاه ملاقات کند بعد از اینکه صندوقدار مدیر را خبر می کند، مشتری چند دقیقه ای با وی صحبت می کند و در آخر مدیر فروشگاه با لبخند به مشتری دست می دهد و می رود. صندوقدار صحنه را از دور تماشا می کرد.
مرد انگلیسی به نزد صندوقدار باز می گردد و می گوید که مدیر فروشگاه قبول کرده است تا تلویزیون را بدون رسید خرید پس بگیرند. صندوقدار می پذیرد و 400 یورو به مشتری می پردازد و همه چیز به خوبی پایان می پذیرد.
و اما واقعیت ماجرا: مرد انگلیسی هیچ گاه آن تلویزیون را نخریده بود، در حقیقت او به سادگی چند دقیقه قبل وارد فروشگاه شده بود و تلویزیون را از قفسه لوازم خانگی برداشته بود سپس به نزد صندوقدار آمده و با ادعای پس دادن تلویزیون 400 یورور پول نقد گرفته بود.
و زمانی هم که با مدیر فروشگاه صحبت کرده بود در حقیقت راجع به موضوع دیگری حرف زده بود تا فقط صرفا مدیر فروشگاه به وی لبخند بزند و با وی دست بدهد تا از این طریق صندوقدار را گمراه سازد.
