ایرکولر (Air Cooler) وسیله‌ای برای دفع گرما از یک سیال به طور مستقیم به هوای محیط است. برخلاف مبدل های حرارتی پوسته و لوله یا برج خنک کننده که نیاز به آب دارند در این سیستم جهت خنک کردن نیازی به آب وجود ندارد. یکی از مزیت های آشکار Air Cooler این است که به آب نیاز ندارد؛ یعنی این امکان وجود دارد که در مکان های بدون آب و خشک، سیال مورد نظر را خنک کند. یک Air Cooled Heat Exchanger ممکن است به اندازه یک رادیاتور خودرو کوچک باشد یا به اندازه کافی بزرگ باشد که گرمای میعان بخار خروجی توربین را از یک نیروگاه 1200 مگاواتی دفع کند.
یک روش جهت خنک کردن مایعات استفاده از دو منبع مقرون به صرفه آب و هوا است. کولر هوایی Air Cooler بدلیل استفاده از هوا به عنوان سیال عامل خنک کننده دارای مزایا و معایبی نسبت به مبدل هایی که از آب برای خنک کنندگی استفاده می کنند، می باشند.
از نظر نوع ایجاد جریان هوا، کولر هوای خنک به دو دسته دمشی و مکشی تقسیم می شود. در هر دو روش ما به دنبال ایجاد جریان هوا به کمک فن هستیم. اگر فقط شرایط انتخاب پره (بلید) را در نظر بگیریم، وقتی فن وظیفه دمیدن هوا را بر عهده دارد و در موقعیت آن در زیر ایرکولر باشد، نیاز به هوادهی و فشار بیشتری خواهد بود. در عوض چون فن در معرض هوای گرم شده خروجی نیست، حرارت کمتری را جذب می کند و نیاز به تولید آن با متریال خاص نیست.
در مقابل حالت فن مکنده، نیازمند فن و پره هایی است که در دماهای بالا مقاوم باشند، اما می‌ت واند مقدار فشار کمتری را برای آن در نظر گرفت و مصرف برق کمتری دارند.
در طراحی ایرکولر نسبت به مبدل های پوسته و لوله، پارامترهای بیشتری را باید در نظر گرفت؛ چون شرایط آب و هوایی دائماً در حال تغییر است. سرعت جریان هوا و دمای خروجی هوای خشک در ابتدا ناشناخته هستند که این عوامل می توانند در طراحی متفاوت باشند که با تغییر تعداد ردیف های لوله و در نتیجه تغییر سطح، امکان دست یابی به آنها میسر می گردد.
منبع: شرکت بادران تهویه صنعت (طراحی، مهندسی و ساخت انواع برج خنک کننده و تجهیزات تهویه مطبوع)
