سال هزار و نهصد و نود و هفت بود.چیزی به دو هزار نمانده بود و رسم بود که حتما یک کارت عضویت کتابخونه داشته باشیم.
من هم با یک اسکناس صد تومنی و یک عکس سه در چهار عضو کتابخونه شدم.
اولین کتاب را گرفتم و یک هفته ای تحویل دادم.
دومین کتاب اما گم شد و دیگر جرات نداشتم کتابخانه بروم.
چون فکر میکردم عکسم را در بین مجرمین کتاب دزد زده اند و منتظرند تا یک روز که وارد آنجا شده ام بی هوا دستگیرم کنند و مجموع جریمه دیر کرد روزی ۲۵ تومان که احتمالا به دویست سیصد هزار تومان رسیده است را از حلقومم بیرون بکشند.
من الان حدود بیست و اندی سال است تمام تصمیم های زندگی ام را بر این اساس میگیرم که به آنجا نزدیک نشوم.بخاطر این جرم بزرگ سالها سمت کتابخوانی نرفتم و به مجله اندیشه که در مدرسه فروخته میشد و قیمتش ۵۰ تومان بود قناعت کردم.
