رامین خالدیان
رامین خالدیان
خواندن ۲ دقیقه·۴ سال پیش

جویندگان وقار در هالیوود

دوران کلاسیک هالیوود ، برام یه جورایی نماد یه شادی و حال خوبی است که در تضاد با مارول قرن ۲۱ غیرتقلبی و غیرساختگیه . نیشای باز ، خنده های واقعی ، جنگی که تموم شده ، جنگی که بردیمش.
رایش و سامورایی ها رو به زانو در اورده بودند
و از کمونیست هم چندان دودی بلند نمیشد اونا قدرت بلامنازع دنیا بودند
انگار واقعاً رو قله وایسادن تو همه ی عکساشون.به جذابیت خودشون آگاهن
حتی نیم نگاهم که بهت می ندازن می خوان بهت بگن : دنیا اینیه که ما برات تصویر می کنیم.سعی کن مثل ما بشی ، مثل ما بی قید ، شنگول و غرق تو خوشی . عاشقم می شی مثل ما عاشق شو ، یه جوری عاشق شو که امروز انگار آخرین روزیه که می تونی عشق و حال کنی ، سیگار بکشی ، به هیچی فکر نکنی جر خودت تو اون لحظه . انگار عشقشونم خودخواهانه س.
برعکسش اروپا
ستاره های سینماشون نماد غم و غصه ن،همه شون کوچ می کنن هالیوود.
آلن دلون و سوفیا لورن و حتی لیو اولمان و ماریا اشنایدر و امثالهم تو اوج شهرت می کوبن میان هالیوود در جستجوی اندکی وقار و شهرت
اما چیزی که اکثرا با ان مواجه شدند همبازی شدن با هنرپیشه های دسته چندمی مثل چارلز برانسون و گرگوری پک البته تحنل کردند تا در نیات این جماعت بُر بخورن ، بلکه چشمشون به مارلون براندویی کسی بیفته ، چارتا فیلم دوزاری هم بازی کنن ، چارتا کارگردان از این استودیو رونده و از اون استودیو مونده م سرشون هوار «کات و اکشن» بکشن . از گدار و تروفو و فلینی بگذرن تا تو «سرزمین آرزوها» ، ته مونده هنرشونو بفروشن به امکانات ! همونطور که زندگیشونو به نوعی مدیون آمریکا بودن ، هنرشونم تو قالب و چارچوبِ نجات دهنده شون ببینن .
ما جهان سومیام که هیچ وقت تو این بازیا شریک نبودیم ، فقط یه خورده متأخّرتر یه ستاره های معدودی تو آسمونمون سوسو زدن (که بعضیاشون هنوزم -متأسفانه یا خوشبختانه-خاموش نشده )
آدمای خنثای مجنون! خرانِ خلوت گوزی که همین که زنده ن و یه لقمه نونی میذارن دهنشون از صدقه سریِ التفاتِ خدا و اعلی حضرت و ملکه شونه ، مشروطه شون به گه نشسته ، آرماناشون اخته شده ، به آرزواشون تو نطفه تجاوز شده ، جنبشاشون به قول شاملو (نقل به مضمون) عین جنبش ِ آدم خوابآلوده ایه که وقتی از این گُرده به گُرده و از این پهلو به اون پهلو می شن فکر می کنن جنبش ِ عظیمی صورت دادن! ولی به همون خوشیای ریز و عکسای بهروز وثوقی با آنتونی کویین قانعیم.
عقب نگهمون داشتن یا عقب موندیم ، تومنی یه قرون توفیر داره
عصاره ملت ما شده تتلو ، سحر قریشی ، نیکی کریمی و سایر یبس الوجود های سینمای پوچمون

شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید