وضع ما اسفناک است. خیلی اسفناک است. در کشورهای توسعه یافته، برترین رشته‌های دانشگاهی و پول‌ساز‌ترین‌ها عبارتند از رشته‌های فنی،برق، آی‌تی، مدیریت بازرگانی، محیط زیست، هوش مصنوعی، معماری، عمران، پرستاری، معلمی، جامعه‌شناسی، روانشناسی، روزنامه‌نگاری، رشته‌های تربیت بدنی و البته پزشکی. اما دانش‌آموزان صرفا براساس علاقه و نمرات دبیرستان در دانشگاه مورد نظرشان پذیرش می‌شوند. سیرکی به نام کنکور وجود ندارد که تا سالها به آدم‌های جامعه حس ناکافی بودن و شکست بدهد. هیچ‌گونه رانت و سهمیه و امتیازی برای هیچ‌کس وجود ندارد. قرار است افراد بنا به علاقه و توانمندی‌شان هر کدام یک گوشه از کار را بگیرند و بنا نیست یک جامعه‌ی بیمار با مقادیر متنابهی پزشک داشته باشیم. آدم‌ها می‌روند سر جای خودشان و همه زندگی متوسط رو به رشدی خواهند داشت.
اما در یک جامعه بیمار خواه و بیماردوست، همه چیز وارونه است. و تا زمانی‌که یک تحول عظیم و اساسی و خردمندانه در عرصه آموزش از دبیرستان تا دانشگاه رخ ندهد وضع همین است و بدتر از این. اگر نمی‌توانید اصلاحات اساسی انجام دهید؛ حداقل سفره‌ی رانت را جمع کنید، بگذارید آدم‌ها شرافت‌مندانه و عزت‌مندانه راه زندگی‌شان را پیدا کنند.
قاعدتا یک جای کارمان می‌لنگد. شدید هم می‌لنگد. این حجم از خودویرانگری عادی نیست. اما گناهش را گردن یک بچه ۱۹ ساله که نگران سرنوشت خود است نیاندازیم. له کردن مبینا و امثال او مساله را حل نمی‌کند. مبینا آنقدر بینا بوده که سرنوشت دوستانش را به دقت رصد کند و بینید که عاقبت بسیاری از قهرمانان کشتی‌گیر، تکواندوکار، جودو کار و حتی شطرنج باز ایرانی مهاجرت و فرار بوده است. سرنوشت صباح شریعتی و کیمیا علیزاده را می‌بیند.
حواس‌مان باشد مبینا به نمایندگی از تمامی هم‌نسلانش با مدال پرافتخار المپیک برگردن، هنوز می‌داند قهرمانِ ورزشی شدن چشم‌اندازی تاریک و مبهم دارد. این درد ندارد که محمد احمدی دانشجوی برق شریف انصراف می‌دهد تا پزشکی بخواند؟ از آن‌طرف دانشجویان پزشکی می‌خواهند مهاجرت کنند، پس ممنوع‌الخروج می‌شوند و بعد از شدت فشار کار خودکشی می‌کنند. از یک طرف دیگر قهرمانان المپیک ورزشی همان صبح روز قهرمانی، مدال‌شان را مچاله می‌کنند و به جای لذت بردن از تحسین و تشویق مردم، تمنای رانت دارند و خودشان را زیر و دست و پا له می‌کنند؟
سفره ای باز است چرا من نخورم !؟
#فرهاد_رنجی_تکاب
#مبینا_نعمت_زاده
#پزشکی
مهندس فرهاد رنجی تکاب
