آدم ربایی

دکتر ارش

در ابتدای مقاله از شیوع آدم ربایی در دنیا به انگیزه های مختلف می گوید که به دلیل خشونت زیاد این جرم مجازات های سنگینی نیز برای آن در نظر گرفته شده است. در ادامه از آسیب های روحی و جسمی این جرم بر شخص قربانی یا خانواده او و همچنین از نبودن قانون خاص در مورد این جرم می گوید. در بخش بعد مجازات ربودن اطفال را با توجه به مواد قانونی مربوطه و تفاوت های آن با بزرگسالان را بیان می کند. در ادامه سلب آزادی از اشخاص را تحت هر عنوانی جرم می داند. همچنین از متناسب بودن مجازات تعیین شده برای آدم ربایی می گوید و به کم بودن مجازات ربودن طفل تازه متولد شده نیز اشاره می کند. در انتها نیز اخاذی را یک اصطلاح عمومی می داند که به ماده ای که به نوعی در قانون به این مطلب پرداخته باشد نیز اشاره می کند. در ادامه متن کامل مقاله را خواهید خواند.

آدم‌ربایی یکی از جرایم شایع در همه کشورهای دنیاست که افراد با انگیزه‌های متفاوتی همچون مالی، انتقام، تجاوزات جنسی، امحاء آثار جرم و … شخص قربانی را ربوده و آزادی او را سلب می‌کنند. البته به واسطه خشونت زیاد این جرم، در همه کشورهای دنیا، مجازات سختی برای آدم‌ربایی در نظر گرفته می‌شود.

آدم ربایی ممکن است بدون آزار جسمی و روحی برای قربانی باشد و ممکن است در حین ارتکاب جرم، آسیب‌هایی هم به شخص قربانی یا خانواده وی وارد شود. البته بهرحال، آدم ربایی از جرایمی است که ولو برای مدت کوتاه و بدون آزار جسمی شخص هم باشد، دارای اثرات سوء روحی و روانی برای قربانی خواهد بود.
«آدم‌ربایی به معنای سلب آزادی تن است و به انتقال یک شخص بدون رضایت او از محلی به محل دیگر با استفاده از زور، تهدید یا فریفتن، گفته می‌شود. قانون خاصی درمورد آدم‌ربایی وجود ندارد. در برخی مواد قانون مجازات عمومی 1304 اصلاحی 1352 قانونگذار از لفظ ربودن یا دزدیدن در مورد انسان استفاده کرده بود.
باید توجه داشت که لفظ ربایش یا دزدیدن در مورد انسان در معنای مجازی به کار می‌رود و نه معنای حقیقی زیرا موضوع ربایش یا سرقت اساسا مال است و نه انسان.