چند تا خبرنگار آمدند و گفتند میخواهند با آمر صاحب مصاحبه کنند با چی میفهمادیم که داخل کامره شان بمب دارند ؟!
جنگ افغانستان با اتحاد شوروی شاید پیروزی بود افتخار آمیز ولی همین پیروز تبدیل شد به بدترین تجربه این سرزمین تجربه ای از هجده سال جنگی که نتیجه همان پیروزی بود.
بعد از سالها جنگ و دفاع و مقاومت حالا وقتش بود افغانستان به استقلال برسد و پیروزی اش را جشن بگیرد وقتش رسیده بود تا دروازه های مدارس باز شود و دوباره کودکان باز گردند به مدرسه وقتش رسیده بود تا دوباره سرود ملی خوانده شود و لیگ قهرمانان شروع شود برای خیلی ها هم وقتش رسیده بود تا بازگردند به کشور و کسب و کاری سرهم کنند.
مجاهدین پیروز شده بودند و جامعه جهانی هم این پیروزی را به رسمیت شناخته بود ولی در همین روز ها بود که افغانستان وارد جنگی داخلی شد جنگی به تلخی تلخ ترین گیاه موجود در افغانستان جنگی که قامت افغانستان را خم کرد دو رهبر جهادی اما اینبار نه در کنار هم که مقابل هم سلاح گرفته بودند و هر یکی دیگری را بمب باران می کرد
این جنگ داخلی شاید اصلی ترین دلیل بود برای شروع حرکتی با نام طالبان وجنگ های با ابعاد بزرگتر ولی در کنار تمامی این ها هنوز افغانستان کشوری بود پیروز هنوز شاید بسیاری امیدشان را از دست نداده بودند و چه بسا بسیاری امیدشان به فرمانده بود فرمانده ای که شهرش حتی یک بار هم در طول تاریخ سقوط نکرد فرمانده ای که دوست و دشمن به موهبتش باور داشتند.
مسعود برای بسیاری نمادی ست از ابهت و اقتدار بود از همان اول جنگ تا آخرین لحظه ای که به نامردی کشته شد شاید اشتباهات بسیاری کرد ولی بازهم امیدی بود برای افغانستانی تازه از جنگ بازگشته مسعود با تمامی این قدرت اما معتدل ترین فرد این حرکت بود بارها بر حقوق زنان تاکید کرد بارها و بارها با کشورهای همسایه نشست و برای افغانستان بعد از جنگ فکر کرده بود به اتحادیه اروپا رفت و مقابل تمام جهان از افغانستانی گفت که قرار است در آن علم برتر از تفنگ باشد
ولی تاریخ گواهست که چگونه امیدها نابود میشوند وچگونه انقلاب ها واژگون میشوند مسعود هم اما یکی از این امید های از بین رفته است درست وقتی که همه امید به او بود رفت یا بهتر بگویم به زور بردنش
مشهور است که میگویند بعد از رفتن مسعود هندوکش خم شد شاید این مثالی بیش نباشد و لی تا به امروز که امروز است هندوکش مردی با آن ابهت برخود ندیده است.
درد نبودن مسعود از آن دردهاست که هر از گاهی به سراغت میاید از آنها که خواب را از چشمان میگیرد از آنها که دلت میخواهد فریاد بزنی و سخت بگریی
