ایرانم، کشوری که زادگاه من و خاطره هایم است...

به نام آنکه آزادی را آفرید....

به نام آنکه خاک را آفرید... خانواده را آفرید....

عشق را آفرید....

برابری را آفرید....

به نام آنکه شجاعت را آفرید....!

آه ای کشورِ زیبایم! کشوری که خاطراتَم با زندگی در خاکَت، خاطره انگیز شده اند...

کشورِ رنگ های گرم، گاه شاید هم رنگ های سرد، مهم نیست... در هر رنگ، در هر حال و هوایی، دوست داشتنی ترینی...!

کشور آواها و صداهای دل انگیز، زادگاه شاعران خوش قلم، موسیقی های سنتیِ شیرین و مدرنِ شور انگیز، هردو با هر طیف صدایی و هر سازی گوشم را نوازش داده و گاه از عشق، امید وشادی؛ گاه تنهایی و گاه غمخواری... به نظم درآمده و از هر شاهکارشان خاطره ای نوستالوژیک را در حافظه ها ماندگار کرده...

کشورِ دریاهایِ نیلگون، گندم های طلایی، انارهای درشت سرخ، پرتقال های نارنجیِ خوش لعاب، گلاب های صورتی خوشبو، نارنج های سفید که هر کدامشان تو را یاد وطنت خواهند انداخت...

کشورِ نوید دهنده نوروز اش بهار، اولین فصل و نوید دهنده ی آخر فصلش، یلدای زمستانی...

کشورِ گنبدهای کبود، طلایی و نقره فام، کشورِ بادگیرهای خنک، پل ها و رودها و جویبارهای زلال...

کشورِ گلستانِ پر گل، سی و سه تا پلِ اصفهان، شالیزارهای مازندران، دریای آذربایجان، ساحل بندرهای جنوب، تاریخ سیستان، کویر های یزد، کوه های همدان و البرز و زنجان و عشایران لر و کرد،تخت جمشیدو حافظیه شیراز، میلاد و در آخر آزادی تهران!...

کشورِ نیاکانِ نجیب، آریایی های شجاع، کشورِ اشک های مادران، کشورِ فریاد دادخواهی پدران، کشورِ خواهران و دخترانِ شجاع، کشورِ برادران و پسرانِ فداکار....

ایران عزیزم! صبوری و استقامتت در طی آسیب ها و جنگ های تیره و تلخ، تحسین برانگیز است...چه در سال های دور و چه نزدیک...

ایران عزیزم! امیدوارم بعد از این سال های تاریک و سختی که تحمل کردی، رنج هایی که دیدی و کشیدی، پرنده ی سفید و خوش یمن آزادی را در حال پرواز بر فراز آسمان آبی ات ببینیم...🕊

💚🤍❤️