بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
دوست بزرگواری که صاحب یک سایت فروش فیلم آموزشی برنامه نویسی هست , می گفت وقتی به افرادی که در دوره های ما شرکت می کنند بعد از چند مدت زنگ می زنیم و سوال می کنیم که به کجا رسیدید بیش از نود درصد می گویند که کلا برنامه نویسی رو رها کردیم و وارد یک شغل دیگری شدیم .
و یا اینکه وقتی که دانشجویان رشته رایانه رو بررسی می کنید که چند درصد از آنها برنامه نویس شده اند و طبق رشته خودشون کار می کنند به آمار کمی می رسید و می بینید که اغلب آنها کاری جدای از برنامه نویسی انجام می دهند .
چرا همه افراد شرکت کننده در دوره ها نمی توانند مسیر برنامه نویسی رو ادامه بدهند ؟
چرا مدیران سایت های فروش فیلم آموزشی می گویند که اغلب فیلم های که می فروشیم قسمت های کمی از اوایل فیلم ها بارگیری می شود و بقیه بدون استفاده می ماند ؟ در واقع افراد , فیلم آموزشی رو فقط خرید می کنند و مقداری نگاه کرده و رها می کنند .
پیدا نکردن منبع مشکل :
اگر به کد های برنامه هایی که به صورت متن باز منتشر می شود نگاه کنید قطعا سردرگم خواهید شد .
میلیون ها خط کد با چندین پوشه ی تو در تو که معلوم نیست از کجا شروع شده و به کجا ختم شده است .
این کدها یک برنامه نویس تازه کار و یا باسابقه رو دچار سردرگمی می کند .
اگر تا به حال در کنار یک مکانیک که موتور یک ماشین را باز کرده باشد بوده باشید قطعا این سوال برایتان پیش آمده است که این هزاران پیچ و مهره و قطعه که روی زمین پهن شده است چطور قرار است رو هم سوار شوند .
فرض کنید یک بچه بیایید و این ترتیب چیده شدن این قطعات و پیچ و مهر ه های پهن شده روی زمین رو کلا به هم بزند و همه اینها رو روی هم بریزد . فکر می کنید چقدر کار همان مکانیک که این ماشین رو باز کرده و قطعا بالای شش سال سابقه داره سخت خواهد شد تا بتواند دوباره این موتور ماشین رو جمع بکند .
بماند که کسی که سابقه ی کمی در این کار دارد قطعا نخواهد توانست دوباره قطعات این ماشین رو سرهم بکند .
دقیقا کدهای برنامه هایی که ساخته می شود مثل همان هزاران قطعه ای می ماند که روی زمین ریخته شده است . اگر ترتیب این قطعات با شماره گذاری مشخص شود و روی زمین با یک نگاه , گام های مختلف چیده شدن این قطعات رو هم بدانیم قطعا به راحتی می توانیم این ماشین را راه بیندازیم .
اگر میلیون ها قطعه کد که روی هم سوار شده اند و این برنامه رو ساخته اند رو ترتیب شان را بدانیم قطعا به راحتی می توانیم بفهمیم که این فرد چه کار کرده است و چه طور این کدها رو نوشته است .
در گام اول چه کدی را نوشته است و در گام دوم روی چه کدی کار کرده است و در گام سوم چه کدهای از گام اول رو تغییر داده است و ....
اگر بتوانیم مسیر نوشته شدن یک برنامه رو داشته باشیم به راحتی می توانیم دوباره به این کدها رجوع کنیم و دوباره از اول بتوانیم همین کدها را روی هم سوار کنیم و برنامه رو درست کنیم و با مقداری خلاقیت چیزهای جدیدی به آن اضافه کنیم .
در واقع مشکل بزرگ برنامه نویسان تازه کار که باعث ناامیدی آنها می شود همین است که نمی توانند هر گام رو از گام قبلی به درستی تفکیک کنند و آن را ثبت کنند تا بتوانند دوباره از این کدها که در گام های مختلف آموزش دیده اند استفاده کنند . و بعد از مدتی آموزش , مسیر آموزش رو فراموش می کنند و کلا از برنامه نویسی ناامید می شوند . مثلا اینکه وقت بگذارید و 120 ساعت فیلم نگاه کنید و کاملا برنامه رو با مدرس بالا بیاورید ولی وقتی این چند ماه تمام شد و می خواهید به عقب برگردید کاملا مسیر رو فراموش کرده اید . البته دست خودتان هم نیست هیچ کسی نمی تواند این همه کد رو حفظ بکند .
اگر بتوانید در هنگام دیدن فیلم آموزشی , گام های مختلف رو از هم تفکیک کنید و ثبت کنید و بعدا بتوانید بفهمید مثلا برای فلان بخش برنامه چند گام برداشتید و در هر گام چه کارهایی رو انجام دادید دیگر سردر گم نخواهید شد . خوشبختانه برای ثبت مسیر کد نویسی یک ابزار بسیار پیشرفته به نام (( گیت )) درست شده است که می توانید آموزش های آن را در اینترنت پیدا کنید . این ابزار دقیقا مسیر کد نویسی رو برای شما تفکیک می کند و می گوید که مرحله به مرحله و در گام های مختلف هر مرحله چه کدهایی رو زده اید .
وقتی از گیت استفاده نکنید خب , نمی شه ( هر چیزی راهی داره ) :
ولی یک مشکل دیگر هم وجود دارد و آن این است که جزئیات ریز کدخط های هر مرحله و یا هرگام برنامه نویسی در مسیر یک طرح رو بعد از مدتی فراموش می کنید برای رفع این مشکل می توانید از تجربه بی نظیر برنامه نویسان بزرگ استفاده کنید و آن هم بحث شیرین توضیح نویسی (کامنت گذاری) برای کدها هست .
وقتی شما می بینید یک جای کار می لنگه و هنوز کافی نیست :
یعنی شما هر خط کد که می نویسید و آموزش می بینید توضیحاتی در بالای آن خط کد می نویسید و این به شدت در یادآوری جزئیات موثر هست . بزرگان برنامه نویسی ای وجود دارند که برای یک خط کد سه خط توضیح می نویسند این توضیحات هم برای خود شما بسیار ضروری هست و هم این که اگر کسی خواست بعدا از کدشما استفاده کند و یا آن را ویرایش کند به راحتی بتواند بفهمد شما چه کار کرده اید .
عواقب ننوشتن توضیح برای کد خط ها : نوشته زیر عکس رو بخونید .
اصلا از زیاد بودن تعداد خطوط توضیحات نباید بدتان بیاید هرچه قدر بیشتر توضیح بنویسید بعدا بهتر می توانید برنامه خود را ویرایش کنید و جزئیات رو به یاد بیاورید .
بااین دو کار یعنی :
به راحتی می توانید از یک سنگ بزرگ در مسیر برنامه نویسی عبور کنید .
چند مقاله دیگر شاید یک دیدگاه جدید فقط در مسیر زندگی یک نفر , ایجاد شود :
