بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
وقتی در حال یادگیری برنامه نویسی هستید و از آموزش های ابتدایی رد شده اید و وارد آموزش های بالا آوردن یک طرح کامل شده اید مواجه می شوید بااین حالت که طرح (پروژه) کامل را با مدرس و همراه با اون کد می زنید و اجرا می کنید ولی بعد از اینکه فیلم ها تمام می شود .....
(̃⊙.o ............ (◠‿◠)
شما دیگر حوصله ندارید دوباره طرح را از اول یک بار دیگر بزنید و طرح رو کار کنید تا برایتان به خوبی جا بیافتد .
و اگر همین طوری آن را رها کنید درصد یادگیری تان از آن طرح به شدت پایین می آید به دلیل اینکه فقط با تکرار دانسته هاست که شما به مهارت دست پیدا می کنید
مثل تمرین نقاشی که در آن برای اینکه بتوانید یک خط صاف از بالا تا پایین بکشید باید هزاران روزنامه باطله را خطی خطی کنید تا کشیدن یک خط صاف برایتان مثل آب خوردن شود و ذهن شما طبق برنامه ریزی ای که شده است در این مسیر به مهارت دست پیدا کند.
انسان چون ذاتا تنوع طلب هست و به دنبال چیزهای جدید می گردد یکی از علت های محبوبیت شبکه های اجتماعی نسبت به سایت های دیگر هم همین است که شما هر روز چیزهای جدید دریافت می کنید و این حس تنوع طلبی شما پاسخ داده می شود ( سخن نو آر , که نو را حلاوتی است دگر ).
شما باید نوع مرور کردن این طرحی رو که انجام دادید را با یک روش دیگر انجام دهید
مثلا بعد از تمام شدن طرح و بالا آمدن آن , یک نمایشگر دیگر به رایانه خود اضافه کنید (می توانید تلویزیون خانه را به عنوان نمایشگر دوم استفاده کنید.) و همان کد هایی که از مدرس نوشتید را در نمایشگر دوم قرار دهید و از روی نمایشگر دوم ببینید ولی از نمایشگر اول فیلم ضبط کنید و همان ها را توضیح دهید . و یک فیلم آموزشی درست کنید مهم نیست که کیفیت فیلم آموزشی به چه نحوی است . مسئله فقط این است که شما بهانه ای پیدا کردید تا کدها را یک بار دیگر مرور کنید. که البته بهترین نوع مرور آموزش به دیگران است.
اگر فیلم ها را هم منتشر کنید خیلی عالی است و یک جور به شما اعتماد به نفس می دهد هرچند انتقاداتی هم به آنها بشود .(اگر رایگان منتشر کنید خیلی کم مخالف پیدا می کنید چون طرف پولی نداده تا اعتراضی داشته باشد.و غالبا فقط پیشنهاد دریافت می کنید )
می توانید یکی از دوستان خود و یا نامزد خود و یا یکی از همکلاسی های خود را پیدا کنید و یا اینکه در یک مدرسه و یا آموزشگاه شروع به تدریس برنامه نویسی به صورت رایگان (صلواتی ) کنید . این گونه همان کدها را دوباره به یک نفر دیگر توضیح می دهید این کار باعث مرور شدن کدها در ذهن خودتان می شود . البته تدریس کردن چه به صورت مجازی و یا حضوری فواید بیشماری دارد. که گفتن آن نیاز به مثنوی هفتاد من کاغذ دارد .
طبق مقاله های تصویرسازی در برنامه نویسی که قبلا نوشته شده است . شما باید در حین تدریس مدرس , یک شکل و یک نقشه از آن کدها دربیاورید که این شکل در تدریس هم خیلی به شما و مخاطب های شما کمک می کند تا بدانند کجا هستند . و در کوچه پس کوچه های کدها سردرگم نشوند . کشیدن شکل یک راه دیگری است که شما یک بار دیگر بتوانید کدها را مرور کنید . بماند که هر وقت هم که جایی گیر کردید این نقشه و شکل خیلی به کار شما خواهد آمد.
می توانید همین طرحی را در صفحه نمایشگر زده اید را روی کاغذ بیاورید و تک تک کدها را با خودکار بنویسید البته پیشنهاد می شود در نمایشگر هم حتما کدها را خودتان بنویسید و از پشنهادات ویرایشگرها استفاه نکنید. که در این مقاله دلایل آن توضیح داده شده است.
این کار باز یک بهانه ی دیگر است تا یک بار دیگر با کد درگیر بشوید . این را بدانید که برخی از بزرگان برنامه نویسی در گذشته اول کدها را روی کاغذ می نوشتند و بعد وارد رایانه می کردند .
پیشنهاد شما چیه ؟؟؟؟
مقاله های دیگر در این زمینه :
