بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
فکر می‌کنید وقتی وارد اول دبستان شدیم به چه طریقی نوشتن را برایمان عادی‌سازی کردند طوری که بدون فکر کردن می‌توانیم بنویسیم؟
دادن مشق‌های هر روزه توسط دبیرهای هوشمندمان و کنترل هر روزه‌ی نوشتن آن‌ها، باعث شد این قابلیت بی‌نظیر نوشتن به ابزارهای ذهن‌مان اضافه شود.
متاسفانه چون برنامه‌نویسی فقط بر پایه یک زبان استوار است و عملا زبان‌های دیگر هیچ نقشی در آن ندارند و هر کسی نمی‌تواند با زبانی که راحت‌تر است و به زبان مادری خود اوست بتواند برنامه بنویسد. بنابراین زبان برنامه‌نویسی چیزی نیست که همه مردم دنیا برای آن چندین سال مشق نوشته باشند. پس در نتیجه برای اینکه نوشتن به این زبان به صورت زبان تحصیلی برایشان شوند دوباره باید مشق بنویسند.
اما مشق نوشتن در برنامه‌نویسی خیلی راحت است کافی است که پیشنهادات ویرایشگرهای متن را غیرفعال کنید این طوری مجبورید تک تک کلمات را خودتان بنویسید مثل مشق‌نویسی دوران ابتدایی و وقتی آن قدر این برنامه‌ها را مشق‌نویسی کردید زبان برنامه‌نویسی هم مثل زبان تحصیلی برایتان عادی می‌شود و به مرور برای نوشتن آن نیازی به فکر کردن نخواهید داشت.
ولی اگر از پیشنهادات ویرایشگرهای متن استفاده کنید مثل این می‌ماند که مشق‌های ابتدایی یک دانش آموز را یک کس دیگر بنویسد و او فقط کارش این باشد که تایید کردن اینها توسط معلم را انجام بدهد. و این دانش آموز قطعا دایره لغاتش نسبت به اون کسی که همه مشق‌ها را خودش نوشته به شدت پایین تر خواهد بود.
باید این را خودتان تجربه کنید که وقتی پیشنهادات غیر فعال می‌شود به طور عجیبی دقت شما خیلی بالا می‌رود و خیلی دقیق‌تر کلمات را بررسی می‌کنید و به آن‌ها ریز می‌شوید و اگر اندازه نوشته‌ها را هم خیلی بزرگ کنید
این دقت در صفحه باعث می‌شود چشم شما خیلی راحت‌تر باشد چون چشم شما با اندازه نوشته‌های بزرگ خیلی راحت‌تر است و نوشته‌های ریز باعث ضعیف شدن آن می‌شوند .
in the name of the universe programmer import { خودنویسی } from اصول برنامه نویسی app.use(موقع برنامه نویسی , خودنویسی)
چند مقاله دیگر شاید فقط برای یک نفر مفید باشد و توانایی او را بالا ببرد همین کافی است :
