پ.ن: این متن به دنبال رد یا تایید بیلی آیلیش نیست من به شخصه کمال احترام رو به علاقه افراد دارم.
پ.ن2:زبان متن فارسی طبری است(:
دیروز خانه یکی از فامیل هایمان بودیم.
پسر فامیل(نامش عرشیا است) در حال تماشای کنسرت بیلی آیلیش بود و همزمان با آن با بی میلی به سوالات دین و زندگی راهنمایی پدرش که درباره صفات خدا،راه های شناخت خدا، احکام نجاست و... به سان ربات بی احساس در عین حال خسته پاسخ میداد.
عرشیا کشته مرده بیلی آیلیش است.
به طوری که (من در مقام تمثیل وتقریب ذهن این را میگویم) اگر سلبریتی محبوب شخص بگوید شب روز است آن هوادار به استناد حرف سلبریتی محبوبش مبگوید شب روز است.
(بازهم میگویم این برای تقریب به ذهن است لب کلام این است که حرف سلبریتی حکم طلا را برای شخص دارد من در این متن به دنبال رد یا تایید یک سلبریتی نیستم).
بگذریم. داشتم از دینی برایتان میگفتم.
شک ندارم اگر به عرشیا بگوییم دینی زندگی کلاس نهمت از الان ۲۰است لازم نیست بخوانی،کتاب را جایی گم وگور میکند دودش میکند تا دیگر چشمش به این کتاب نخورد.
معلوم نیست ما در مدرسه دین و زندگی یاد می‌دهیم یا دینی وکارت حافظه؟
میخواهیم با این روش تدریس کجا را فتح کنیم؟ کارت حافظه نمونه میخواهیم تحویل جامعه دهیم؟
کاش این حرف به دست دوستان وزارت علوم برسد که حرف واعتبارونقش یک سلبریتی ۲۰ساله بیشتر ازمیلیارد ها میلیارد هزینه ای است که شما برای چپاندن و آموزش زورکی اسلام به این دانش آموزان بیچاره میکنید.
دین حفظ کردنی نیست.
دین زورکی نیست.
دین چپاندنی نیست.
دانش آموز هم کارت حافظه نیست.
معلمان دینی عزیز شما را به هر که میپرستید تغییر روش در روش تدریس خود ایجاد کنید.
