افزایش تمرکز رمز موفقیت در فراگیری و کنترل ذهن است. روش های افزایش تمرکز و دقت چیست؟ با چه روش ها و تمرین هایی میتوانیم قدرت تمرکز و توجه خود را بالا ببریم. در این مطلب 5 قانون طلایی برای افزایش دقت و تمرکز را بخوانید.
به گزارش سایت ری را توجه یک فرایند شناختی است که در آن تمرکز ذهن بر محرک یا محرک های خاصی از محیط جمع می‌شود و محرک های محیطی دیگر نادیده گرفته می‌شوند. شناخت راه های افزایش تمرکز رمز موفقیت در فراگیری و کنترل ذهن است. ما همچنین با تمرین های افزایش تمرکز میتوانیم دقت و توجه خود را در کارها بالا ببریم. مثل مقابله با عدم تمرکز در کار یا درس خواندن …
راههای افزایش تمرکز
اما چگونه می‌توان تمرکز را افزایش داد و به سطح بالایی از توجه رسید؟ در این مطلب از سایت “ری را” 5 قانون و مهارت مؤثر و کاربردی برای افزایش تمرکز ، دقت و کنترل ذهن را بیاموزید :
1 . قانون “پنج تا بیشتر”
همه انسانها به دو دسته تقسیم می‌شوند: کسانی که کار کردن در خلال سختی و خستگی را یاد گرفته‌اند و کسانی که آرزو می‌کنند کاش این مهارت را داشتند.
از این به بعد با قانون “پنج تا بیشتر” به تمام خستگی‌ها و وسوسه‌های حین کار غلبه کنید.
این قانون بسیار ساده است: هرگاه خواستید که از میانه کاری، آن را ترک کنید و به عبارت بهتر، تمرکزتان به هم خورد، به خودتان بگویید که پنج دقیقه دیگر از جایم بلند می‌شوم یا پنج صفحه دیگر می‌خوانم یا پنج مسئله درسی دیگر را حل می‌کنم و بعد کار را تمام می‌کنم.
دوندگان دقیقا در زمانی جانی تازه می‌گیرند و می‌توانند به دویدن ادامه بدهند که باوجود اینکه بدن‌شان ظاهرا دیگر کشش دویدن ندارد به کار خود ادامه می‌دهند و به اصطلاح عامیانه، کم نمی‌آورند.
شما هم در زمانی که اراده‌تان شروع به بازیگوشی می‌کند و در آستانه کم‌آوردن قرار می‌گیرد باید به مسیر ادامه بدهید و نگذارید تمرکزتان مخدوش شود. زمانی که ذهن‌تان خسته شده است بکوشید تمرکزتان را حفظ کنید.
این کار راه توسعۀ دامنه توجه (attention span) و ایجاد پایداری ذهنی است؛ یعنی این کار به شما کمک می‌کند ذهن شما را آماده نگه دارید و به کارتان ادامه دهید.
2 . قانون “تمرکز روی یک مسئله”
دقت کرده‌اید زمانی که غرق در افکار خود هستیم، گیج به نظر می‌رسیم؟ فکرکردن بیش از حد به چند موضوع هم‌زمان باعث آشفته‌شدن می‌شود.
برای رفع نگرانی و گیجی باید با مغز یک قرارداد بسته شود، قراردادی که قطعا از آن استقبال می‌کند.
باور کنید که مغز در رشوه گرفتن و تلقین بسیار تبحر دارد. پس به او رشوه بدهید. به‌جای اینکه در افکار و دل نگرانی‌های مختلف غوطه‌ور شوید، به خودتان بگویید که در زمانی خاص به موضوع موردنظر فکر می‌کنم.
مثلا به‌جای اینکه در محل کار غرق در فکرکردن درباره قرض‌ها و پرداخت وام‌ها شوید، به مغزتان بگویید که شب به این موضوع فکر خواهید کرد؛ در عوض با برنامه ریزی، زمانی مشخص را به فکرکردن درباره سخنرانی خود برای مدیران‌تان و ارائه پروژه کاری اختصاص بدهید. مثلا بگویید که از ساعت یک تا یک و سی دقیقه روی ارائۀ خود کار می‌کنید تا بیانی شیوا و اثرگذار داشته باشید.
اگر باز هم نتوانستید از دست افکار متعدد و مختلف خلاص شوید، آنها را روی یک تکه کاغذ یادداشت کنید و فکرکردن به هریک را به زمان مناسبش حواله دهید.
با نوشتن دل‌مشغولی‌ها، دیگر لازم نیست مدام به مغزتان فشار بیاورید و در نگرانی دائمی به سر ببرید. با این کار، شما یک فهرست اولویت بندی شده از کارهای‌تان دارید که به‌ترتیب برای رسیدگی به هر کار به آن مراجعه خواهید کرد.
3 . قانون “مبارزه با به تعویق انداختن”
حوصله و حس تمرکز کردن ندارید؟ کار یا پروژه‌تان را مدام به تعویق می‌اندازید؟
عقب انداختن کارها باعث می‌شود که درگیر فرایندی طولانی و فرسایشی شوید.
مدت‌زمانی طولانی درگیر کاری خواهید شد که اگر سریع تصمیم به انجامش می‌گرفتید، زود تمام می‌شد و تکلیفش معلوم می‌شد.
هر بار که خواستید کاری را به تعویق بیندازید با خود سه پرسش مهم و کلیدی را مطرح کنید:
این پرسش‌ها باعث می‌شود با خودتان روراست باشید و یادتان بماند که از مسئولیت‌های‌تان گریزی نیست. به تعویق انداختن کارها فقط باعث می‌شود احساس گناه بیشتری از انجام ندادن‌شان به شما دست بدهد.
واقعیت این است که انجام مسئولیت‌ها ضروری هستند، با عقب‌انداختن ناپدید نمی‌شوند و از میزان دشواری‌شان هم کاسته نمی‌شود. پس بهتر است به‌جای ایجاد احساسات بد درباره موکول کردن آنها به زمانی دیگر، سریع‌تر دست به کار شوید و تمرکزتان را بالا ببرید تا کارها پیش بروند.
4 . قانون “تمرکز روی زوایای مشخص”
فرض کنیم مغز یک دوربین است و چشم‌ها لنز آن هستند. بیشتر اوقات با صحنه‌های متعددی رو‌به‌رو هستیم که از دریچۀ لنز وارد این دوربین می‌شوند.
این صحنه‌ها در نمایی وسیع وارد مغز می‌شوند و ما میتوانیم به‌طور هم‌زمان تمام تصاویر را وارد دوربین‌مان کنیم.
مثلا دقت کرده‌اید که هم میتوانیم مشغول رانندگی باشیم و هم با دوست‌مان در صندلی بغلی صحبت کنیم و ضمن اینکه حواس‌مان به جاده و ماشین‌های دیگر است به رادیو هم گوش بدهیم؟
اما برای افزایش تمرکز باید یاد بگیریم که گاهی این زاویه وسیع را محدود کنیم. باید بتوانیم روی زاویه‌ای مشخص از آنچه می‌بینیم تمرکز داشته باشیم.
گاهی لازم است که صددرصد حواس‌مان را معطوف به چیزی خاص کنیم. پس بعضی وقت‌ها باید دستان‌مان را دور چشم‌ها حلقه کنیم و زاویه دید را محدود به چیزهای مهم‌تری کنیم که برای درک‌شان نیاز به تمرکز است.
درباره “سگ پاولوف” چیزی شنیده‌اید؟ ماجرای شرطی‌شدن آن را می‌دانید؟
پاولوف یک فیزیولوژیست روسی بود که فرایندشرطی‌سازی را روی سگ‌ها آزمایش می‌کرد.
او با به صدا در آوردن یک زنگ، به سگ غذا می‌داد. در واقع، به‌شرط به صدا در آمدن زنگ، به سگ غذا داده می‌شد.
این روند برای سگ عادت شده بود؛ به‌طوری‌که دیگر می‌دانست زمانی که زنگ به صدا درمی‌آید، غذا در انتظار اوست و با شنیدن زنگ، بزاق دهانش شروع به ترشح می‌کرد.
برای افزایش تمرکز روی موارد خاص و کوچک کردن زاویه دید با لنز چشم‌ها هم باید دستان‌تان را دور چشم‌ها حلقه کنید و در هنگام نیاز به تمرکز روی یک موضوع خاص، زاویه دید و وسعت موضوعات ذهن‌تان را محدود کنید.
هر بار که دستان تان را روی چشم‌ها حلقه کنید تا زاویه دید را به طور معنوی کاهش بدهید، مغزتان از طریق شرطی‌شدن یاد می‌گیرد که زمان تمرکز بیشتر فرا رسیده است.
5 . قانون “نگاه‌کردن برای اولین یا آخرین بار”
برای افزایش تمرکز باید به همه چیز طوری نگاه کنید که انگار نخستین بار است که آنها را می‌بینید یا آخرین فرصتی است که می‌توانید به آنها دقت و توجه کنید.
همیشه نخستین دیدار یا آخرین فرصت برای دیدار با دقت و توجه بیشتری همراه است.
مثلا زمانی که صبح‌ها چشم‌تان را باز می‌کنید، چشم به همۀ محیط دقت زیادی دارد و همه اطلاعات را به دقت دریافت می‌کند؛ انگار که نخستین بار است که به روی دنیا باز می‌شود. با این کار تمرکزتان بیشتر خواهد شد.
با چنین دقت و توجهی، تمرکزتان درباره موضوع مورد مشاهده افزایش پیدا می‌کند.
اگر هم با این دید به چیزها بنگرید که انگار دیگر فرصت دیدنِ دوباره وجود نخواهد داشت، باز هم دقت‌تان بیشتر می‌شود.
نگذارید که افکار متنوع و متعدد حواس تان را در لحظات زندگی پرت کنند. گیجی ناشی از حضور قلبی در چند جا، تمرکز را کاهش می‌دهد.
مثلا زمانی که فرزندتان را در آغوش خود می‌خوابانید، نگرانی درباره سفر فردای‌تان باعث می‌شود که از لحظه غافل شوید؛ درنتیجه، نمی‌توانید آن عشقی را که فرزندتان به شما منتقل می‌کند، دقیق و عمیق احساس کنید.
پس حواس‌تان را به کاری بدهید که در حال انجام آن هستید و تمام و کمال در اختیار لحظۀ حال قرار بگیرید.
طوری به لحظۀ حال دقت کنید که انگار نخستین بار است آن را تجربه می‌کنید یا گویی دیگر تکرار نخواهد شد.
پس بار دیگر که فکرتان به جایی دیگر پرواز کرد، نگاهی به دور و اطرافتان بیندازید و به‌خاطر چیزهایی که اکنون دارید، شکرگزار باشید و آنها را با تمام وجود احساس کنید.
چند نقل‌قول خواندنی درباره تمرکز :
