اعتماد به نفس مناسب، سلاح کودک در برابر چالش های دنیاست. کودکانی که احساس خوبی در مورد خود دارند، راحت تر می توانند با مشکلات محیط اطراف مقابله کنند.در ادامه بیشتر در خصوص اعتماد به نفس در کودکان صحبت می کنیم؛ تا انتها این مطلب همراه کلینیک گفتار درمانی و کاردرمانی رسا باشید.
کودکانی که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند، اعتماد به نفس لازم برای امتحان چیزهای جدید را به دست می‌آورند. این کودکان بیشترین و بهترین تلاش خود را برای انجام کارها از خود نشان می‌دهند. آنها از انجام کارهای خود احساس غرور می‌کنند. اعتماد به نفس بالا در کودکان به آنها کمک می‌کند تا با اشتباهات کنار بیایند. کودکانی که از اعتماد به نفس بالایی برخوردار هستند یاد می‌گیرند که با اشتباهات خود کنار بیایند. آنها می‌دانند هنگام شکست باید دوباره تلاش کنند و نباید هرگز تسلیم شوند. اعتماد به نفس در کودکان کمک می‌کند تا در خانه، مدرسه و با دوستان خود رفتار بهتری داشته باشند.
در مقابل این کودکان، کودکان دیگری نیز هستند که اعتماد به نفس پایینی دارند. این کودکان نسبت به کارهای خود احساس اطمینان ندارند. آنها احساس می‌کنند که دیگران آنها را قبول ندارند. معمولا کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند اجازه می‌دهند دیگران با آنها بد رفتاری کنند. این کودکان معمولا در اولین شکست ناامید می‌شوند و به تلاش ادامه نمی‌دهند. معمولا کودکانی که از اعتماد به نفس پایینی برخوردار هستند، عملکرد خوبی در مدرسه ندارند.
* کودک خود را حقیر و بی‌ارزش می‌داند.
* از انجام کارهای جدید اجتناب می‌کند.
* آرزو دارد که فرد دیگری باشد.
* عدم توانایی در تصمیم گیری از دیگر نشانه های اعتماد به نفس پایین است .
* کودک به آینده امیدوار نیست.
* به بچه‌های کوچک‌تر از خود تمایل به زورگویی دارد.
* در برابر همسالانش احساس ضعف می‌کند.
* تحت سلطه همسالان خود است.
* درباره خودش اطلاعات کمی به دیگران می‌دهد.
* کودکی که اعتماد به نفس پایین دارد ،گوشه‌گیر است و در مهمانی ها و مجالس شرکت نمی‌کند.
* درباره همسالانش به ویژه کسانی که از او برتر هستند، بدگویی می‌کند.
در ادامه نگاهی خواهیم داشت به چندین مورد از کاربردی ترین روش های افزایش اعتماد به نفس کودکان:
1 - به کودک قدرت انتخاب بدهید: فرصت انتخاب و تصمیم گیری برای کودکان کلیدی اساسی برای اعتماد به نفس است. این موضوع به آنها اجازه می دهد که احساس قدرت کنند.
آموزش تصمیم گیری را از سطوح ابتدایی شروع کرده و به تدریج پیشرفته تر کنید. برای مثال از وی بخواهید که منوی صبحانه را از میان تخم مرغ و مربا انتخاب کند. انتخاب میان موارد ساده از سنین خردسالی، قدرت تصمیم گیری وی را به مرور زمان تقویت خواهد کرد. بدین ترتیب کودک می تواند در آینده با اعتماد به نفس بالا در مورد مسائل پیچیده تصمیم گیری کند.
2 - خودتان را کنار بکشید: والدینی که برای فرزندان خود همه کاری انجام می دهند و همه مسائل شخصی آنها را نیز رفع و رجوع می کنند، به هیچ عنوان به نفع شان عمل نکرده اند.
صبور باشید و اجازه دهید که کودک خود کارهایش را انجام دهد. برای مثال پوشاندن لباس به تن یک کودک خردسال (پیش از سن مدرسه) توسط والدین، بسیار آسان تر و حتی سریع تر است اما بهتر است خود را کنار کشیده و فرصت یادگیری مهارت های جدید را به فرزندتان بدهید.
هرچه کودک از دوران خردسالی و به تناسب سن خود با چالش های بیشتری رو به رو شود، شخصیتی قوی تر را توسعه خواهد داد که از جمله بارزترین نتایج آن اعتماد به نفس بالاتر است.
3 - برای کودک شفاف سازی کنید که هیچ کس فوق العاده نیست: کودکان به ویژه آنهایی که در سن مدرسه هستند، به علت تلاش برای رقابت با دوستان خود دچار استرس و اضطراب می شوند. در واقع آنها به دنبال راهی هستند که ثابت کنند در مقایسه با هم سن و سالان خود دارای برتری های مختلفی هستند.
حال شما به عنوان والدینی خردمند، باید فرزند خود را آگاه سازید که هیچ فردی در این دنیا فوق العاده و بدون نقص نیست و هیچ کس نیز از وی انتظار بی نقص بودن را ندارد.
نحوه برخورد شما با کودک هنگام ارتکاب خطا، تعیین کننده رویکرد آنها در آینده و همچنین سطح اعتماد به نفس خواهد بود. بنابر این در مواجهه با خطاها به گونه ای رفتار نکنید که احساس کند به خاطر این خطا، ارزش او نادیده گرفته شده است. با فرزندتان در این باره گفت و گو کنید.
4 - به تحسین و تمجید بی مورد از کودک نپردازید: جالب است بدانید که کودکان استاد شناسایی و کشف تحسین های عاری از صداقت و ریاکارانه هستند. در واقع تنها بر اساس موقعیتی خاص و یا برای آن که فرزندتان را در خصوص موضوعی ویژه قانع سازید، اقدام به تعریف و تمجیدهای بی مورد نکنید.
تزریق سطوح کاذب از اعتماد به نفس به کودکان همچون تلاش برای تشکیل حبابی از جنس کف است که در آینده ای نزدیک خواهد ترکید.
برای مثال فرض کنید که فرزندتان یک نقاشی زیبا کشیده است. به جای استفاده از جملاتی نظیر: "وای این نقاشی عالی است. تو بهترین هنرمند در تمام دنیا هستی"، برای تحسین کودک خود واکنشی واقعی تر نشان دهید: "آفرین توانسته ای همه اعضای خانواده را با جزئیات نقاشی کنی. رنگ بندی هایت را نیز دوست دارم؛ من به تو افتخار می کنم."
