ماهیت ارزش

روزگاری بود خیلی دور که اجداد و نیاکان ما و اقوام و ملل های دیگر روی زمین برای تامین نیازهای خود از منابع محیطی استفاده می کردند مثل گوشت جاندارانی غیر از انسان، میوه درختان و... . هرچه نیازهای ابتدایی شان برطرف میشد بدنبال نیازهای دیگر میرفتند مثل لباس یا وسیله ای برای راه رفتن و بعد ها وسیله ای برای سفر ، آنان زمانی که سفر را آغاز کردند منابع محیطی و محلی دیگر اقوام و ملل را دیدند و خواستار آن منابع بودند همین شد که "تجارت" شکل گرفت، من لباسی را میخواستم که بهای آن، لباس خودم میبود و وقتی به محیط محلی خودم بر میگشتم دیگران نیز خواستار آن میشدند ازین رو "کاروان تجاری" شکل گرفت و اقوام و ملل مختلف برای داشتن منابع متخلف یکدیگر، باهم تبادل ارزش میکردند که نام آشنای آن "مبادله کالا به کلا" است.

از پس آن سال ها و شکل گیری جوامع، جهت رفع نیازهای بعدی مثل مسکن و بوجود آمدن فرزندان بیشتر جوامع شروع به رشد و توسعه کردند. هر قبیله شخصی راهنما و پیر خردمندی به خود میدید که آنان بعد ها سِمَت یافتند و خان و خان زاده ، شاه و شاهزاده شدند و برای تملک جوامع خود نیاز به ارزش کردند ، ارزش ها از سَمت مردم بود . هرکس هر پیشه ای که داشت مقداری را به بزرگ خود پرداخت میکرد این ارزش ها به نوعی سوختی بودند برای قدرت دادن به آن خان یا شاه ، این قدرت به سربازانی نیاز داشت که تغذیه آنان و لباس آنان از ارزش ها و منابع ملی بود و در ازای این منابع شاه موظف به خدمت به مردمش از جمله ایجاد امنیت در منطقه خود میشد.

"ارتباطات" از زمانی شکل گرفت که "تجارت" آغاز شد و تجارت زمانی شکل گرفت که "نیاز به منابع بیشتر" احساس شد.

حال دستورات شاه باید به اجرا در میآمد سفیری و تاجری برای ارتباط ، تعامل و تبادل ارزش با منطقه ای دیگر که دارای بزرگی بود که خان یا شاه زمان و مکان خودش بود، ازین رو جاده ها و راه ها ساخته شد دریاها از کشتی های تجاری پر شد و ارتباط با دنیا شروع شد.

"ارزش" ازین جا معنا پیدا کرد که پادشاه فلان کشور که صاحب منابع غنی بود منابع محیطی خود را با چیزهای با ارزش تری مبادله میکرد و نه با چیز های کم ارزش، ازین رو شاهی که منابع محدودی داشت به فکر دارایی و ارزشی بهتر برای ارتباط و تعامل با آن پادشاه غنی بود به همین دلیل چیز با ارزش تری را از وزیر و مدبران حکومت طلب میکرد. این چیز با ارزش میتوانست منابع محیطی همین شاه باشد که برای آن پادشاه غنی عجیب به نظر میرسید مثل سنگ های زینتی و زیبای ساحلی و کوهی، در واقع اولین ارز >>> سنگ های زینتی بودند که حال سفیر و تاجر آن وقت میتوانست با آن ها شروع یک ارتباط و مشارکت دو کشور باشد، همین اتفاق افتاد و پادشاه غنی که تا آن روز چنین سنگ هایی را ندیده بود، مبادله را میپذیرفت ، سنگ در ازای ادویه.

سال ها گذشت و مردم که متوجه این ارزش شدند به فکر کسب ارزش بی شمار و مهاجرت به کشور دیگر شدند.

"هرچیزی که زیاد باشد ارزشش کم می شود و همین موضوع متوجه پادشاه غنی شد و طلب ارزش والاتر کرد."

ارزش بعدی صدف بود و تا مدتی، مبادله میشد اما همان اتفاق برایش افتاد.

به همین سبب ارزش های بعدی یکی پس از دیگری بوجود آمدند.

تا آنجا که مدبران و اندیشمندان شاه، فلز را کشف کردند و آن را ملاک ارزش دانستند ولی این بار نه هر فلزی بلکه فقط فلز با جنس نقره که اولین "سکه های ارزش مند" به شمار میرفت. فلزی که توسط آتش و باد و قالبی حرارت دیده آب میشد و کوبیده میشد.

این ارزش تا جایی ادامه داشت که آهنگرانی در بین مردم همین شیوه را انجام دادند و باعث کم ارزش شدن سکه ابتدایی نقره شدند. به همین سبب آهنگری ماهر برای حکومت استخدام شد تا همان سکه را با قالب حکومتی کوبیده و درست کند ، سکه ای که نیم رخ شاه وقت روی آن هک میشد.

از آنجا بود که سکه ارزش واقعی خود را پیدا کرد و بعد ها برای مبادلات ارزشمند تر از سکه طلا استفاده شد.

ارتباطات و تجارت عمیق تر شد و ممالک یکی پس از دیگری بوجود آمده و تحت سلطه پادشاه غنی تر میرفت.
سال های سال به همین ترتیب گذشت و ارزش ها برای سلطه کافی نبودند به همین جهت اعتقادات هدف قرار گرفته شد ، جنگ ها بوجود آمد و مردم بی دفاع همیشه آسیب پذیر بودند همه این اتفاق ها در جهت منابع محیطی آن کشور بود که امروزه مهمترین منابع محیطی بعد از نفت دانش و تکنولوژی است.

حال که سخن را اینقدر زود کوتاه کردم، دلیلش این بود که به "ماهیت ارزش" برسیم.

ماهیت ارزش به میزان دانش و مهارتی است که باعث زندگی بهتر مردم و شکل گیری بهتر ارتباطات در بین جوامع شود.

کسی که بتواند این چنین ارزشی را بوجود آورد قطعا "ماهیت ارزش" را درک می کند.

به نظر شما بانک ها ماهیت ارزش را درک می کنند یا ساتوشی ناکاموتو خالق بیت کوین؟