در این مقاله سعی می کنیم به این سؤال پاسخ بدهیم که سرطان استخوان درمان قطعی دارد
درمان سرطان استخوان باید از طریق مرکز درمانی تخصصی با سابقه درخشان در زمینه سرطان استخوان انجام پذیرد، مانند بیمارستان ایرانشهر.
مکانی که گروهی از پزشکان متخصص در شاخه های مختلف، در جایگاه یک گروه چند رشته ای از بیمار نگهداری می کنند.
اعضای این تیم پزشکی مشتمل بر یک پزشک جراح ارتوپدی، که در زمینه جراحی استخوان و مفصل تخصص دارد، یک متخصص در بهبود بیماری سرطان غیر از جراحی، یک پرستار دارای تخصص سرطان و بقیه افراد هستند.
اعضای این تیم، به بررسی بهترین متد درمانی برای شما می پردازند و آن را با شما در میان می گذارند ولی درانتها تصمیم گیرنده اصلی شما هستید.
سرطان استخوان بیماری است که به دنبال تقسیم سلولی نا متعادل و افسار گسیخته سلول هایی که سازنده استخوان هستند، به وجود می آید. استخوان ها بافت بی جان و تغییر ناپذیر نیستند.
آن ها از سلول های زنده ای تشکیل شده اند که به صورت متوالی از نو ساخته می شوند و از اعضای حیاتی مثل مغز، قلب و دستگاه تنفسی و ماهیچه ها حفاظت می کنند.
استخوان هم شبیه به دیگر بافت های بدن ممکن است درگیر سرطان شود. در ادامه این مطلب به پرسش های زیر پاسخ می دهیم و همچنین این موضوع اساسی را بررسی خواهیم کرد که آیا سرطان استخوان درمان قطعی دارد.
انواع سرطان استخوان
درمان سرطان استخوان چگونه است؟
درمان هدفمند سرطان استخوان چیست؟
تومورهای استخوانی شامل دو گونه هستند:
گروه هایی هستند که از افزایش یافتن و منتشر شدن سلول های استخوان ساز در محلی خاص، به وجود می آیند. این گونه از سرطان از بافت اولیه خود استخوان آغاز می شود.
پیشنهاد می کنیم از پست علائم سرطان استخوان در آزمایش خون دیدن کنید.
انواع سرطان اولیه عبارتند از:
این سرطان از مغز استخوان آغاز می شود و نمو می یابد. شیوع این نوع سرطان در افراد با سنین بالاتر بیشتر می باشد. رایج ترین نواحی درگیر شده در این گونه از سرطان، کمر، لگن و ران هستند.
این بیماری را می توان در دسته متداول ترین نوع سرطان اولیه قرار داد. که در میان سنین ۱۰ تا ۳۰ سال، مخصوصاً کودکان و نوجوانان شیوع بیشتری دارد. این نوع سرطان اولیه روی بافت محکمی که سطح رویی لایه های بیرونی استخوانها را پوشش داده است، تأثیر می گذارد.
این سرطان اولیه در افراد با سن بیشتر از ۷۵ سال، بیشتر مشاهده می شود و در حد زیادی شانه، لگن و ران را درگیر می کند. این نوع سرطان دومین گونه سرطان استخوان به شمار می رود. گاهی اوقات این سرطان در بخش های نای، قفسه سینه و حنجره، مسائلی را ایجاد می کند.
گونه ای از سرطان است که رشد اولیه آن در سلول های استخوانی جمجمه و ستون فقرات صورت می گیرد. ابتلا به توده کوردوما بسیار کمیاب است به طوری که از هر صد نفر فقط یک نفر با این بیماری درگیر می شود و مردان در سنین بالای ۳۰ سال بیشتر از زنان به این نوع سرطان مبتلا می شوند.
افزایش حجم این تومور بسیار آرام است و چنانچه به موقع تشخیص داده نشود باعث گسترش این بیماری به سایر اعضای حیاتی بدن مانند ریه ها می شود.
می توان این نوع سرطان را نادرترین انواع این بیماری نامید.
این سرطان قسمت های نرم استخوان ها را گرفتار می کند و یا یکراست بر روی استخوان های کودکان و نوجوانان اثر می گذارد. این سرطان استخوان های بلند مانند پاها، بازوها را درگیر می کند.
چنانچه تومورهای غیر استخوانی با انتقال به دستگاه اسکلتی بدن، باعث ویران کردن آن شوند آن را تومور ثانویه استخوان می نامند. این نوع سرطان به سایر بافت های بدن منتقل می شود و آن ها را درگیر تغییرات خطرناکی می نماید.
بر اساس آمار کسب شده از سازمان بهداشت، سرطان ثانویه در مقایسه با سرطان اولیه حدود ده برابر شایع تر می باشد. زیرا منشأ این سرطان در سرطان های دیگر وجود دارد.
افرادی که درگیر این سرطان شده اند، روش های درمانی بیشماری را می توانند برای بهبودی یا کاهش صدمه های این بیماری، انتخاب نمایند.
این روش های درمانی که در بیمارستان ایرانشهر هم انجام می شوند شامل:
این روش به دلیل کم کردن اثرات تخریبی بافت های سرطانی، ممانعت از نمو مجدد آنها و جلوگیری از تکثیر و انتشار بیشتر آن ها در سایر اندام های بدن، مورد توجه قرار گرفته است.
داروهای شیمی درمانی در بعضی شرایط به طور مستقیم داخل جریان خون می شوند و به سلول های سرطانی ایجاد شده در تمام بدن حمله ور می شوند.
در شرایط دیگر هم تنها به شیوه ای مخصوص آن اندام هایی از بدن را تحت درمان قرار می دهند که گرفتار سرطان شده اند.
شیمی درمانی با واحد های کم تر و در طی بازه زمانی معین بین ۳ تا ۵ روز صورت می گیرد.
شیمی درمانی معمولاً قسمتی از درمان سارکوم و استئوسارکوم می باشد.
داروهایی که معمولاً جهت درمان سرطان استخوان تجویز می شوند شامل:
دوکسوروبیسین، سیس پلاتین اتوپوزید، ایفوسفامید، سیکلوفسفامید، متوترکسات، وین کریستین.
در اغلب بیماران چند دارو همراه با هم مورد استفاده قرار می گیرند.
از این روش به عنوان درمان اساسی در اغلب گونه های تومورهای استخوانی استفاده نمی شود. زیرا همه ی سرطان ها با تابش این ذرات پر انرژی به آسانی نابود نمی شوند و دوزهای بیشتری باید استفاده شوند.
این اقدام ممکن است به اندام های سالم اطراف و ایضا سیستم های اصلی بدن از قبیل سیستم عصبی و رگ های خون، صدمه وارد نماید.
در تعداد زیادی از بیماران، چنانچه بدن درگیر توموری باشد که با جراحی امکان خارج کردن آن وجود نداشته باشد، از این راهکار برای درمان سرطان استخوان استفاده می کنند.
اگر سلول های آلوده به سرطان در کنار بخش های خارج شده، باقی مانده باشد، می توان از روش پرتودرمانی هم استفاده نمود.
این روش درمان سرطان به شیوه های مختلفی انجام می شود که شامل:
در این شیوه از یک شتاب دهنده خطی استفاده می کنند تا سلول های عامل سرطان را هدف قرار دهند و در یک جهت مستقیم پرتو هایی را به اندام مشخص شده، می تابانند.
با بکارگیری از این روش متخصص آنکولوژیست، تومور های صدمه پذیر را می یابد و آن ها را به صورت مجزا و یکی یکی مورد هجوم پرتو ها قرار میدهد.
این روش کمترین صدمه را به سلول های سالم وارد می کند و فقط تومور ها، را تحت تاثیر پرتو قرار می گیرند.
این روش گونه ای توسعه یافته از پرتو درمانی بیرونی به شمار می رود. با این راهکار، کامپیوتر ذرات تابشی پر انرژی را با حالت تومور هماهنگ می کند و قادر است شدت پرتو ها را کنترل کند.
تابش از جهات زیادی به تومور انتقال می یابد تا درصد اشعه ای که با یک قسمت بافت سالم در تماس است، کاسته شود. با این تکنیک دوز تابش به سلول های سرطانی افزایش یافته، صدمه حاصل از تابش به اندام سالم کم تر می شود.
بنابراین این روش شباهت زیادی با روش های قدیمی دارد. با این اختلاف که این شیوه بهترین روش پرتو درمانی است به این دلیل که هیچ گونه صدمه ای به اندام های سالم پیرامون بافت سرطانی وارد نمی کند.
جراحی برای بیشتر توده های خوش خیم یا بدخیم انجام می شود. مسلماً انجام این روش درمانی به وضعیت جسمانی شما و همین طور نظر پزشک متخصص، وابسته است که پس از طی شدن آزمایش های متفاوت و ارزیابی زیاد، تصمیم گیری نهایی اعمال می شود.
این روش اغلب برای تومورهای نوع اولیه مؤثر واقع می شود.
چنانچه نیاز به نمونه برداری از سرطان باشد، از جراحی استفاده می کنند و قسمتی از تومور را بیرون می آورند و برای بررسی و تشخیص به آزمایشگاه منتقل می کنند.
نمونه برداری و جراحی به صورت اقدام های مجزا انجام می شوند، اما این نکته حائز اهمیت می باشد که پزشک بتواند هر دو را با هم هماهنگ کند و صحیح ترین اقدام این است که جراح عمل جراحی اصلی و بیوپسی را همزمان انجام دهد.
زمانی که پزشک عمل جراحی خارج کردن سرطان را انجام می دهد، بیوپسی از محلی نادرست می تواند باعث ایجاد عارضه شود. بعضی اوقات نمونه برداری به صورت کامل انجام نمی شود که در این موقعیت تنها راه برداشتن سرطان، قطع عضو خواهد بود.
در واقع انجام عمل جراحی باید به برداشتن کل سرطان منتج شود. چنانچه تعداد کمی از سلولهای سرطانی هم در بدن باقی بمانند، قادر هستند تکثیر شده و بدن را به تومور تازه ای گرفتار کنند.
پزشک برای اینکه مطمئن شود جراحی به صورت کامل انجام شده است، اقدام به برش گسترده می نماید. به این معنی که علاوه بر برداشتن تومور، مقداری از بافت های سالم پیرامون آن را نیز از بدن خارج می کنند. برداشت این بافت های طبیعی، جراح را به هدف اصلی این عمل می رساند.
بعد از جراحی، یک پاتولوژیست بافت خارج شده را مشاهده می کند تا متوجه شود تکه هایی که به عنوان یافت سالم بریده شده است، درگیر سلول های سرطانی هستند؟
در صورت مشاهده سلول های سرطانی در اطراف بافت، حاشیه ها آلوده یا مثبت در نظر گرفته خواهند شد. وی اگر هیچ گونه سوال سرطانی در این ها یافت نشد، اصطلاحا می گویند حاشیه تمیز یا منفی است.
برش وسیع با حاشیه های واضح امکان ایجاد دوباره سرطان را تا حدود زیادی کاهش می دهد.
در این نوع جراحی، پزشک بدون خارج کردن بخشی از استخوان، تومور را خراش می دهد. این اقدام سوراخی را در استخوان ایجاد می کند.
بعد از خارج کردن بخش قابل توجهی از تومور، پزشک برای از بین بردن سلول های تومور به جا مانده، نسوج استخوانی پیرامون را بهبود می دهد. این اقدام را می توان با تکنیک کرایوتراپی یا با بکارگیری سیمان استخوان انجام داد.
جهت انجام این شیوه درمانی، نیتروژن مایع بعد از برداشتن تومور به حفره باقیمانده در استخوان منتقل می شود. برخورد این سرمای بسیار زیاد، سلولهای سرطانی را منجمد کرده و از بین می برد.
پس از پایان جراحی کرایوتراپی، حفره استخوان را با روش پیوند استخوان یا با سیمان استخوان انباشته می کنند.
پژوهشگران با تحقیقاتی روی سلول های مولد سرطان، در رابطه با تغییرات مولکول و ژنتیک این سلول ها، یافته های زیادی به دست آورده اند.
این دانشمندان موفق شدند دارو های کارسازی کشف کنند که به صورت مشخص بعضی از این دگرگونی ها را از بین می برد.
این داروها، دارو های درمان هدفمند نام دارند. عملکرد آن ها با داروهای معمول شیمی درمانی متفاوت است و پیامدهای جانبی متفاوتی را ایجاد می کنند.
داروهای هدفمند بیشتر در درمان سرطان های استخوانی که شیمی درمانی برای آنها چندان مؤثر نبوده است مانند آکوردوما و...، بسیار ارزشمند است.
احتمال دارد در آینده محرز شود که دارو های هدفمند، درمان مناسب تری برای این نوع از سرطان ها هستند. تعداد زیادی از پژوهشگران در حال ارزیابی روش بکارگیری این داروها برای بهبود سرطان استخوان اولیه هستند.
درمان هدفمند سعی دارد به صورت ویژه فقط به درمان سلول های سرطانی بپردازد. به عنوان نمونه:
داروی دنوزوماب یک ایمونوگلوبولین یا آنتی بادی منوکلونال است که ساز و کار آن ممانعت از فعال بودن سلول های خونی مخصوصی به نام استئوکلاست است.
کاربرد این دارو برای کوچک کردن تومورهای است که بعد از جراحی سرطان استخوان دوباره رشد کرده اند یا این تومورهای بزرگ را نمی توان با جراحی از بین برد.
برای بهبود تومورهای سلول عظیم الجثه، این دارو در زیر پوست تزریق می شود. در بیشتر موارد ممکن است چندین ماه به طول بیانجامد تا از اندازه تومور کاسته شود.
داروی ایماتینیب مانع سیگنال دهی بعضی از ژن های جهش یافته می شود. زیرا این ژن ها باعث نمو سلولهای مولد سرطان می شوند.
استفاده از این داروی هدف درمانی، موجب می شود بعضی از تومور های سرطانی رشد و تکثیرشان متوقف شده و اندازه آنها نیز مقداری کاهش پیدا کند.
از داروی ایماتینیب جهت بهبود کوردوما استفاده می کنند که در موقعیت گسترش یافته قرار دارد یا بعد از درمان مجدداً عود کرده است.
ایماتینیب به شکل قرص می باشد که به صورت روزانه یک نوبت همراه وعده غذایی مصرف می شود. پیامدهای همراه با مصرف این دارو می تواند اسهال، حالت تهوع، درد عضلات و بی حالی باشد. این ها در مجموع ضعیف هستند.
اینترفرون ها به طور دقیق راه درمان هدفمند محسوب نمی شوند. آن ها مجموعه ای از موادی هستند که به طور طبیعی به وسیله دستگاه ایمنی بدن تولید می شوند.
اینترفرون آلفا گونه ای است که قادر است جهت درمان تومورهای سلول بزرگ استخوان که بعد از درمان عود کرده اند یا وسعت یافته اند، به کار گرفته شود. این دارو به شکل تزریقی است که اکثراً به صورت روزانه در عضله، رگ یا زیر پوست تزریق می شود.
این دارو پیامدهای جانبی بسیاری را به وجود می آورد. مانند درد در عضلات و استخوان ها، بی حالی، تب، سر درد، حالت تهوع و استفراغ. همچنین مصرف این دارو ممکن است باعث اختلال در تمرکز بیماران شود.
در این مطلب در رابطه با سرطان استخوان و درمان قطعی آن، اطلاعاتی را به شما ارائه نمودیم. یادآور شدیم که درمان های گوناگون و زیادی برای بیماری سرطان استخوان وجود دارند.
اینکه نوع سرطان و محل درگیری با آن در کدام قسمت بدن باشد، ممکن است برای بهبودی کامل از این بیماری، بکار گیری چندین تکنیک در کنار هم مؤثر واقع شوند.
خوب است بدانید که تعداد زیادی از کسانی که برای درمان سرطان استخوان تحت درمان های پیشرفته قرار می گیرند، سلامتی خود را به دست می آورند.
پزشکان متخصص فعال در بیمارستان ایرانشهر در این زمینه همه تلاش خود را به کار می گیرند تا روش های درمانی سرطان استخوان، فارغ از هرگونه نگرانی و درد و با کمک ترین عوارض جانبی انجام شود.
