اقیانوسی به عمق یک وجب بودن مفهومی به معنی گستره وسیعی از مطالعه و دانایی با حداقل عمق است که خواستگاهش از همان حس کنجکاوی و لذت دانستن است که مسئله ای فطری است و در گذشته ای نه چندان دور، مجلاتی مثل دانستنی ها تامین آن را بر عهده داشتند، اما امروزه دسترسی گسترده به وسایل ارتباط جمعی فردی مثل لبتاب و موبایل موجب گسترش این پدیده گردیده است. گسترش کانالهای تلگرامی با موضوعات مختلف علمی، اجتماعی، هنری، پزشکی، آشپزی، ورزشی، سیاسی، حوادث، فناوری، اخبار روز، علوم کامپیوتر، تازه های فناوری و... بیانگر این مسئله است که این مطالب مخاطب و خواهان دارد. همین الان به لیست کانالهای تلگرامی مختلف و متنوعی که عضو آن هستید و تعداد اعضا و بازدیدهای مطالب آنها، نگاه دوباره ای بیاندازید تا بر درستی این عقیده صحه بگذارید. پدیده اقیانوسی به عمق یک وجب بودن هر چند که تا حدود زیادی دربردارنده نقش سرگرمی رسانه و نیاز مخاطب به سرگرمی است اما برای بعضی افراد یک ضرورت است؛ افراد شاغل در مشاغل مرتبط با رسانه یکی از این دست افراد هستند. تصور کنید دبیر خبری که قصد نوشتن یک خبر را دارد اما خود از پیشینه آن خبر و مسائل حاشیه ای آن مطلع نیست، خبرنگاری که قصد مصاحبه با مسئولی دارد اما نه از آن حوزه کاری خبر دارد و نه از گذشته آن، مجری که در یک برنامه تحلیلی قصد گفتگو با چند کارشناس در حوزه خاصی را دارد اما خودش با آن حوزه آشنا نیست. نویسنده ای که قصد نوشتن سناریویی را دارد اما به همه جوانب آن مسئله اشراف ندارد و ... . بعد از حوزه کسب دانش تازه نوبت به کسب مهارت هم میرسد. چرا که علم بدون عمل، کاربردی ندارد و مشکلی را حل نمی کند. (در باب لزوم داشتن کارکنانی با مهارت های مختلف و متنوع در حوزه رسانه و البته تبیین این مهارتها و ارتباط آن با مشاغل رسانه ای مختلف، پیش از این تحقیقی را در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد به نام شیوه های غنی سازی مشاغل خبری انجام داده ام و نتیجه را به شکل یک مقاله تنظیم نموده ام)
از دیدگاه نگارنده این سطور، اقیانوسی به عمق یک وجب بودن مسئله ای نوظهور و نشات گرفته از اقتضائات امروز است و به خودی خود عیب یا حسن و مزیت نیست، اما گسترش آن به همه شاخه های حرفه ای و به همه افراد جامعه آسیب زاست. آسیب زایی آن هم به سبب کم رنگ شدن تخصص گرایی و صرف وقت و هزینه برای آموزش چیزهایی است که هرگز به کار هیچ کس نمی آیند. در نتیجه موجب اتلاف منابع فردی و اجتماعی است و موجب زمین ماندن مسائلی است که برای فرد و جامعه دارای موضوعیت و اولویت هستند. درباره این آسیب زایی در آینده مطلبی خواهم نوشت.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
