ایجاد یک زندگی موفق به عنوان یک زن مستلزم لحظات بی شماری از تصمیم گیری ها، ریسک پذیری ها، اولویت بندی ها، شکستن مرزها و (آنچه اکنون می خواهیم با شما بررسی کنیم) تاب آوری است.
تاب آوری زنان چیست؟
ترجمه: عصمت حیدری، روانشناس و مترجم متون تاب آوری در رسانه تاب آوری ایران
این عبارات جذاب برای کمپین‌ها، پوسترها و برچسب‌های ضربه‌گیر عالی ایجاد می‌کنند، اما همچنین از ما می‌خواهند که عمیق‌تر پیش برویم. به هر حال، برای اکثر زنان به هیچ وجه ساده نیست که در جستجوی تحقق و موفقیت در آب های تیره چالش های فردی، حرفه ای، اجتماعی و فرهنگی حرکت کنند.
ایجاد یک زندگی موفق به عنوان یک زن مستلزم لحظات بی شماری از تصمیم گیری ها، ریسک پذیری ها، اولویت بندی ها، شکستن مرزها و (آنچه اکنون می خواهیم با شما بررسی کنیم) تاب آوری است.
قبلاً این خبر را شنیده اید؛ هاروارد بیزینس ریویو حتی سال ۲۰۲۲ را «سال تاب آوری» نامید. من می‌خواهم در مورد واقعیت‌های باشکوه و نیز آشفته زندگی روزمره مان به‌عنوان زنان در دنیای فناوری، تاب‌آوری واقعاً به چه معناست و واقعاً چه چیزی لازم است با شما صحبت کنم.
قبل از اینکه جلوتر برویم، می‌خواهم روشن کنم که تاب‌آوری بر تمامی ابعاد جمعیت‌شناسی تأثیر می‌گذارد و با این حال، زنان در سرتاسر جهان هنوز با طیفی از موانع جنسیتی روبرو هستند. بنابراین بیایید در این مطلب از فرصت استفاده کنیم تا با هم تاب آوری زنان را بررسی کنیم.
من روشی را دوست دارم که یک زن حرفه‌ای در سال گذشته، در پی همه‌گیری، تاب‌آوری را این‌گونه تعریف کرد: «بیش از توانایی بازگشت سریع، این توانایی بهبودی سالم است. بازگشت به روشی سالم تر با چشم اندازی بهتر.” تاب آوری به این معناست که با تغییر زندگی قوی‌تر می‌شوید.
تاب آوری در هسته خود یک ذهنیت است که از طیفی از نگرش ها و رفتارها تشکیل شده است. ویژگی‌ها برای هر زن متفاوت است، اما در اینجا چهار نگرش که برای تاب آوری زنان نقش اساسی دارند، آورده شده است:
هدف: تاب آوری با هدف شروع می شود – این پایه است. توانایی شما برای بازگشت پس از یک شکست، باهوش تر و قوی تر، همیشه با اشتیاق و هدف تقویت می شود. وقتی هدفی بالاتر از خودت داشته باشی، می‌توانی هر طوفانی را پشت سر بگذاری. تعهد من به هدف …، یعنی توانمندسازی آینده ای فراگیر برای همه.
من اخیراً داستانی تکان دهنده در مورد جیسون آردی خواندم که به تازگی جوان ترین سیاه پوستی است که در دانشگاه کمبریج به مقام استادی رسیده است. به عنوان یک پسر، او مبتلا به اوتیسم و تأخیر در رشد جهانی تشخیص داده شد. او تا سن ۱۱ سالگی صحبت نمی‌کرد، تا ۱۸ سالگی نمی‌توانست بخواند یا بنویسد. اما او یک هدف بی‌وقفه داشت! او پس از تماشای آزادی نلسون ماندلا از زندان در تلویزیون، می‌گوید: «به یاد می‌آورم که فکر می‌کنم اگر به عنوان یک فوتبالیست یا یک بازیکن حرفه‌ای اسنوکر موفق نشوم، می‌خواهم دنیا را نجات دهم.» کار امروز پروفسور آردی بر دموکراتیزه کردن آموزش عالی، باز کردن درها به روی اقلیت های قومی بیشتر و دانشجویانی از پس زمینه های محروم متمرکز است.
تشخیص: بیشتر قطعات تاب آوری در مورد خودآگاهی صحبت می کنند. تشخیص یک قدم بالاتر از آن است: اینجاست که خودآگاهی به عمل تبدیل می شود. این موضوع به شما کمک می کند تعیین کنید که چه زمانی و چگونه کارهای خاصی را انجام دهید. این در مورد یک حس خوب قضاوت، توانایی دیدن توأم با آشفتگی و تشخیص آنچه مهم و واقعی است صدق می کند.
برای بسیاری از ما، تشخیص ناشی از تجربه، اشتباهات و ضربات سخت است. آریانا هافینگتون یک نمونه کلاسیک است. زنگ بیدارباش او در سال ۲۰۰۷ شنیده شد، زمانی که او از «خستگی، فرسودگی شغلی، محرومیت از خواب، اساساً با این توهم جمعی که برای اینکه بنیانگذار هافینگتون پست و فوق‌مادر دو دختر نوجوان باشد، از بین رفت. وقت ندارم از خودم مراقبت کنم.» او روی میزش غش کرد، استخوان گونه اش شکست و به چهار بخیه روی چشمش نیاز داشت.
هافینگتون اکنون رفاه و تاب آوری را تمرکز اصلی خود قرار داده است. در اینجا برداشت او از تشخیص است (او آن را خرد می نامد): “در حال حاضر به هر کجای جهان نگاه می کنیم، انسانهایی را می بینیم که تصمیمات وحشتناکی می گیرند. چیزی که آنها کم دارند بهره هوشی نیست، بلکه خِرد است. بله، داده ها بسیار مهم هستند. اما در نهایت خِرد، قضاوت، بینش، خلاقیت و نوآوری برای رسیدگی به یک بحران مورد نیاز است.
منبع و مشروح مقاله در اولین رسانه تاب آوری ایران
