مزایای تاب آوری
تغییرات اساسی، شکوفایی تحت فشار و بازگشت به عقب از موانع و مشکلات دکتر آل سایبرت
ترجمه: علیرضا صارمی ، سید باقر میرسلمانی
ناشر: روزگار
این یک واقعیت است که جهان انسانی و حیات اجتماعی همواره در حال تغییر و تحول است و زندگی ما در گرو این تغییرات است، چرا که رکود و سکون در نهایت به فساد و تباهی انسان و اجتماع منجر می گردد.
احتمالاً از خود پرسیده اید چرا برخی افراد با این تغییرات رشد می کنند و به تعالی می رسند، اما برخی دیگر خرد می شوند و خود را مانند قربانی، درمانده فرض می کنند. تفاوت این دو دسته افراد در یک ویژگی خاص، یعنی؛ «تاب آوری» نهفته است.
واژه تاب آوری از کلمه لاتین «resilio» به معنای برگشت به عقب مشتق شده است.
در فرهنگ لغت وبستر، از تاب آوری به عنوان «توانایی بازگشت به شکل یا حالت قبلی بعد از فشرده یا کشیده شدن» یاد می شود. هر چند این تعریف بسیار جزئی است، اما مفهوم تاب آوری را به بهبود بعد از فشار فیزیکی پیوند می دهد. اصطلاح تاب آوری برای اولین بار در سال ۱۹۷۳ به وسیله هولینگ به عنوان یک مفهوم اکولوژیکی مطرح شد، اما بعد مورد توجه سیستم های بیولوژیکی، اقتصادی، سازمانی، اطلاعاتی و روان شناسی قرار گرفت.
به طور کلی تاب آوری، توانایی افراد برای بازیابی خویش در هنگام بروز مشکلات و سختی ها، مدارا با سطح بالایی از تغییرات مداوم مخل، حفظ سلامتی در موقعیت های استرس زا، برگشت به حالت اولیه، فائق آمدن بر سختی ها، تغییر مسیر و وارد شدن به یک مسیر جدید تعریف می شود.
کتاب مزایای تاب آوری اثر دکتر سیبرت، نویسنده و مدرس آمریکایی است. وی در سال ۱۹۳۴ در پورتلند متولد شد و مدرک دکتری روان شناسی بالینی خود را از دانشگاه میشیگان دریافت کرد.
دکتر سیبرت با تحقیق در زمینه طبیعت درونی بازماندگان تاب آور، یک شخصیت بین المللی برای خود دست و پا کرد. وی می گوید: «من متعجب می شوم چرا برخی افراد از مشکلات سخت به طور موفقیت آمیز عبور می کنند و بهتر و قوی تر از قبل می شوند؟
چگونه به این امر نائل می شوند؟
من کتاب هایی در مورد بازماندگان خوانده ام و با صدها نفر از آنان که تمایل داشتند در مورد تجربیات خود صحبت کنند مصاحبه کرده ام. (من کشف کرده ام که تاب آوری بازماندگان در هیچ یک از دروس روان شناسی تدریس نشده است). من به جای استفاده از روش های سنتی، سوالاتی مطرح می کردم و تا شکل گیری یک الگوی پایدار گوش فرا می دادم. پس از سال ها گوش دادن و یادگیری، درک خوبی از آنچه شخصیت بازماندگان می نامم به دست آورده ام.»
وی ادامه می دهد: «یافته های من در مورد زندگی بازماندگان در سال ۱۹۹۶ تحت عنوان «شخصیت بازمانده» منتشر شد. هنگامی که این اثر بیرون آمد من درخواست های زیادی از شرکت ها، انجام های حرفه ای، گروه های آموزشی و بهداشتی دریافت کردم. آنان تمایل داشتند برای مقابله با چالش های محیط کار، ویژگی های شخصیت بازمانده را فرا گیرند. تقریباً نیمی از درخواست ها از بخش دولتی آمد. آنان سعی می کردند بعد از اخراج ها و کاهش بودجه، کماکان خدمات ضروری خود را حفظ کنند.»
دکتر سیبرت در بیست و پنجم ژوئن ۲۰۰۹ در سن ۷۵ سالگی به دیار باقی شتافت.
