آموزش، توسعه و تقویت تاب‌آوری به دلایل متنوع و متعددی مورد توجه و تاکید قرار می گیرد
زندگی سالم و سرشار آموختنی است و به دست آمدن نتیجه خوب در شرایط سخت هم مبتنی بر تجربیات و شواهد شدنی و ممکن است.
به قلم دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری
تاب آوری به این معنا اشاره میدهد که علی رغم شرایط نامطلوب برای کودکان و نوجوانان باز هم امکان رشد و بالندگی و برخورداری از یک زندگی مفید و مثبت ممکن است و در این میان تاثیر حمایت های اجتماعی حتی میتواند بخش عمده ای از نارسایی‌های خانه و خانواده را جبران نماید هم از این جهت است که تاب آوری در سطوح مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است.
تجربیات مددکاران و مشاوران نشان میدهد که امکان ادامه تحصیل و برخورداری از این موهبت علاوه بر اینکه موجب ارتقائ سلامت اخلاقی و جسمانی کودکان میگردد بلکه سبب توانش و کفایت اجتماعی ایشان نیز هست و مجموع این دستآوردها زندگی سالم و سازنده ای را رقم خواهد زد.
در واقع هدف از آموزش تاب آوری میتواند ارایه دهنده چارچوبی باشد که در آن کودکان محروم، نوجوانان و خانواده شان راه‌های غلبه بر ناملایمات و چالشها و فراز و نشیب‌های متعدد و متنوع را بیاموزند و راه رشد و سلامت را پیش گیرند چرا که تاب آوری آموختنی است.
آموزش، توسعه و تقویت تاب‌آوری به دلایل متنوع و متعددی مورد توجه و تاکید قرار می گیرد که دراینجا به شماری از آنها به قرار ذیل اشاره میگردد:
۱٫ آسیب ها و لطمات متنوع و پرشمار شده اند.
۲٫ اختلالات رفتاری و حتی بیماریهای روانی بنا به دلایل متعدد در حال رشد هستند، توسعه و تقویت تاب آوری میتواند نقش پیشگیرانه ایفا کند.
۳٫ درمان در دسترس بسیار محدود هست و علاوه بر این محدودیت مداخلات درمانی اغلب بسیار گران، زمان بر و گاه بی نتیجه هستند.
۴٫ تاب آوری نیاز به آموزش های تخصصی روانشناسی ندارد و تمامی مددکاران اجتماعی و نیروهای داوطلب عرصه های مختلف امداد اجتماعی حتی با تحصیلات و تربیت دانشگاهی غیر مرتبط میتوانند با این مقوله آشنا و منشاء اقدامات مداخله ای و یاورانه اثر بخش باشند.
۵٫ آشنایی با تاب آوری نیاز به آموزشهای طولانی مدت ندارد.
۶٫ تاب آوری به جهت آسانی کارپسند است و مخاطب عام دارد.
با این ملاحضات میتوان اهداف توسعه آموزشهای تاب آوری را در به شرح ذیل مورد اشاره قرار داد:
• تقویت و پرورش این باور که رشد برای کودکان و تمامی آنها که در شرایط پر تنش و آسیب زا قرار دارند ممکن است.
• تاکید و توجه بر این باور که رشد پس از صدمات و لطمات مختلف خانوادگی و اجتماعی هم با اندکی حمایت و مدد اجتماعی کماکان میسر است.
• تقویت و توسعه توانایی های عبور از چالشها.
و در نهایت توانایی لذت بردن از زندگی و بهره مندی از زیبایی های آن حتی در شرایط مخاطره آمیز ونامساعد .
از این منظر میتوان بیان کرد که تاب آوری علاوه بر سازندگی و سازگاری در شرایط آسیب زا متضمن و در بردارنده سلامت، توانش و کفایت اجتماعی نیز است و در این میان توفیقات تحصیلی بسیار مورد تاکید و توجه قرار دارد.
با عنایت به دستآوردهای پژوهشی در موج اول مطالعات این حوزه که به توصیف و شناسایی ویزگیهای کودکان و نوجوانان میپردازد میتوان با زوایای دیگری از اهمیت و جایگاه مساله ادامه تحصیل، فعالیتهای خیریه، مشارکت و پیوندهای اجتماعی و حمایت از کودکان محروم از تحصیل آشنا شد که از قضا با آموزه های تربیتی و فرهنگی ما همخوانی و هم پوشانی کامل دارد. در واقع میتوان گفت تاب آوری نامی است برای فرایندی که در آن چیزهای کوچک و حتی ناقص نتایج بزرگ و اغلب کامل را میسازد تمرکز این برنامه ابتدا بر کارهایی ست که میتوان انجام داد و در مراحل بعد به کارهایی که نمیتوان انجام داد توجه میدهد از این طریق است که به سلامت احساسی و انسجام جامعه تحت پوشش به رغم تهدیدات برای انطباق وتوسعه کمک میکند تا نتایج خوب وبهینه به دست اید و این در واقع مطالعه رفتار ایده آل و نتیجه بخش انسان در شرایط پرتنش است.
