به دلیل افزایش بلایای طبیعی و اثرات آن بر جامعه، تاکید بر نقش عوامل اجتماعی در مواجهه با آنها افزایش یافته است؛ ولی هنوز پژوهش ها به روشنی به تبیین این عوامل نپرداخته اند. پژوهش حاضر با هدف بازنمایی فرآیند بهره مندی از سرمایه اجتماعی در تاب آوری زلزله زدگان کرمانشاه انجام شد.
روش:
رویکرد پژوهش کیفی و روش پژوهش از نوع داده بنیاد بود. بدین منظور ۲۷ نفر از زلزله زدگان کرمانشاه به روش نمونه گیری هدفمند و با استفاده از مصاحبه عمیق مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها پس از جمع آوری، ثبت و کدگذاری، در قالب مقوله های اصلی دسته بندی شدند و از طریق فنون کدگذاری کوربین و اشتراوس، کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی، تحلیل شدند.
یافته ها:
براساس نتایج به دست آمده، احساس مسیولیت به عنوان مقوله هسته ای انتخاب شد. شرایط علی عبارت بود از احترام و ارزش و حمایت عاطفی اقوام، خانواده و دوستان. شبکه های اجنماعی گسترده به عنوان شرایط زمینه ای و کمک های مردمی به عنوان شرایط واسطه ای انتخاب شد. راهبردهای مورد استفاده عبارت بود از الگوگیری، شوخ طبعی و اشتغال و سرگرمی. در نهایت، اتحاد و همبستگی، مشارکت و همکاری و نوع دوستی به عنوان پیامد این الگو معرفی شد.
نتیجه گیری:
با توجه به اینکه سرمایه اجتماعی یکی از عوامل مهم تاب آوری در برابر زلزله است و می توان آن را تقوبت کرد، پیشنهاد می شود موسسات و نهادهای مرتبط با بحران و تاب آوری به الگوی مطرح شده توجه ویژه داشته باشند.
