کیفیت روابط شما با افراد، روی تاب‌آوری شما در مواجه با بحران عاطفی یا جسمانی اثر گذار است. در کل هر چقدر کیفیت حمایت اجتماعی شما از سوی خانواده و دوستان بیشتر باشد؛ در موقعیت‌های دشوار منعطف تر و تاب‌آورتر خواهید بود.
افرادی که به شما اهمیت می‌دهند؛ در سختی‌ها کمک‌حال شما خواهند‌بود. سیستم حمایتی که به شما حسی از اعتماد به نفس در توانایی‌های‌تان می‌دهد؛ به شما این امکان را می‌دهد تا امیدوارانه در زندگی پیش بروید. از آن‌جایی که روابط شما منبع حمایت اجتماعی شماست؛ اهمیت دادن و مدیریت درست روابط؛ مهارت اصولی برای بازگشت موفقیت آمیز پس از دشواری را رقم می زند.
توانایی برای خلق و حفظ دوستی‌ها، عشق برای سلامت عاطفی و جسمی در تاب آوری مهم است. در کل مردم مثبت‌اندیش وضع جسمانی و سلامت بهتری در مقایسه با مردم نومید با افکار منفی دارند. به این دلیل که افراد خوش بین از حمایت اجتماعی بیشتری در قیاس با مردم منفی‌نگر برخوردار اند.
مطالعات نشان داده‌است افراد میانسال که حداقل دوستی دارند که در مواقع ناخوشی به وی رجوع کنند؛ در مقایسه با افرادی که اصلا دوست یا رفیقی برای این مواقع ندارند؛ روحیه بهتری دارند. به همین شکل افراد مجرد در مقایسه با افراد متاهل بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند و افرادی که با دیگران مراوده اجتماعی کمتری دارند؛ بیشتر بیمار می‌شوند.
با توجه به این نکته برخورداری از حمایت دوستان و خانواده دارایی بزرگی برای حفظ سلامت فیزیکی فردی است. لذا اگر می‌خواهید سالم‌تر بمانید؛ برای دوستی‌های صمیمانه وقت بگذارید و سعی کنید آنها را حفظ کنید. روابط مثل یک موجود زنده نیاز به توجه و رسیدگی دارند؛ اگر بخواهید سالم بمانید و مورد حمایت قرار بگیرید؛ لازم است به روابط خود برسید. برای حفظ روابط سالم مهم است بدانیدکه روابط چگونه عمل می‌کنند: به عنوان مثال از شما به عنوان یک همسر در رابطه چه انتظاری می‌رود؟ و یا به روابط خود متعهد باشید.
وقتی به روابط خود فکر می‌کنید؛ ناخوداگاه آن‌چه به ذهن‌تان می‌آید؛ همسر و همراه‌تان است؛ یا اگر همسری ندارید؛ به نبود وی فکر می‌کنید. اما در زندگی اجتماعی ما با افراد دیگری چون دیگر اعضا خانواده؛ دوستان؛ همکاران و غیره در ارتباط هستیم. در حقیقت هر بار شما با فردی دیگر اطلاعاتی را رد و بدل می کنید؛ نوعی رابطه واقعی با آن فرد شکل می‌دهید. اما تفاوت‌های واقعی در کیفیت حمایت وجود دارد به عنوان مثال حمایتی که از یک آشنا می گیرید؛ با حمایت همسر؛ اعضای خانواده یا یک دوستی قدیمی متفاوت است.
کیفیت مقدم بر کمیت
کیفیت روابط و عمق آن و تعهد دوجانبه و حمایتی که از رابطه می گیرید؛ نکته‌ای مهم است؛ نه تعداد و کمیت روابط فردی. در این راستا تنها کسانی که دلسوز شما هستند؛ وقتی محتاج می‌شوید به شما کمک کنند. لذا یک یا چند رابطه محدود و اندک ولی متعهدانه و با کیفیت برای شما ارزشمندتر از هزاران رابطه بی کیفیت و ظاهری است.
توانایی شما برای کمک گرفتن
راحتی و وقار شما در تقاضای کمک و کمک گرفتن از روابط، عواملی هستند که باعث تاب‌آوری عاطفی شما می‌شوند. اگر برای شما کمک گرفتن از دیگران سخت است و کمک آنها را رد می‌کنید؛ بعید است سودی از کمک گرفتن از دیگران عاید شما شود. از طرف دیگر بهتر است در این شرایط از حمایت دیگران بهره‌مند شوید.
هر رابطه ایی یکی از این سه ویژگی را دارد:
یک: در رابطه تعادل اطلاعات؛ ایده ها و احساسات وجود دارد.
دو: روابط دوجانبه اند( در صورتی نیازهای طرفین بر طرف شود؛ رابطه ادامه دار می شود ).
سه: روابط نیازمند توجه و رسیدگی هستند تا ادامه یابند.
سالم نگه داشتن رابطه انواع مختلف
رابطه نیازهای مختلفی دارد؛ روابط غیر متعهدانه و موقت مثل رابطه‌ایی که با مشتری در سوپر مارکت دارید؛ بیشتر در مورد تبادل ساده اطلاعات است( من از کجا می‌توانم شیر پیدا کنم؟ ). به هرحال روابط وقتی با تعهد و استقرار رشد می‌کنند؛ شخصی‌تر شده و نیاز به تعامل دوجانبه و حفظ و نگه‌داری بیشتری دارند.
جبران
جبران به معنای آن است که شما کاری برای کسی انجام می‌دهید؛ چرا که او هم برای شما کاری کرده؛ و به این شکل ادای دین می‌کنید. جبران برای تمام روابط دائمی مهم است. افراد وارد رابطه می‌شوند؛ زیرا از یکدیگر چیزی می‌خواهند؛ ممکن‌است آن چیز پول؛ توجه؛ عاطفه؛ دوستی؛ اطلاعات و غیره باشد. تا وقتی یکدیگر را تامین کنند؛ با هم می‌مانند. مقابله به مثل یا جبران و تعامل کاملا ضروری نیست؛ زمانی که توقعات بر آورده نمی شوند( برای مثال دوستی تلفن می‌زند تا قرار ملاقاتی را که برای سینما رفتن کنسل کند )؛ طرفین نسبت به هم دچار تردید می شوند. به‌هر‌حال روابط از هم می گسلند. لذا زمانی که یکی از دو نفر نمی‌تواند کار دیگری را جبران کند، برای آن‌که روابط خود را نگه دارید؛ ضروری است با درک آن‌چه می خواهید؛ نیاز آنها را رفع نمایید.
