تاب آوری کودکان طلاق

تاب آوری کودکان حین و بعداز طلاق موضوعی است که این مقاله به آن پرداخته است نکات مفیدی را در خصوص افزایش تاب آوری کودکان در حین طلاق و پس از آن با هم مرور خواهیم کرد.

سارا حق بین مترجم و نویسنده خانه تاب آوری ایران در ادامه این مطلب اضافه میکند طلاق ممکن است بزرگترین چالشی باشد که فرزندان شما تا به حال با آن روبرو بوده‌اند. حتی بچه‌های انعطاف‌پذیر  و تاب‌آور نیز با این اتفاق ممکن است دچار مشکل شوند.
خوشبختانه والدین طلاق در مورد یک چیز توافق دارند: آنها فرزندان خود را دوست دارند و می‌خواهند آنها را از آسیب‌های ناشی از طلاق محافظت کنند. آنها می‌خواهند فرزندانشان در طول و بعد از طلاق تاب‌آور باشند.
متأسفانه، والدین اغلب فرزندان خود را انعطاف‌پذیرتر از آنها می‌بینند.
کودکانی که قبل از جدایی یا طلاق تاب‌آور بودند، ممکن است اکنون تاب‌آوری لازم و کافی برای سازگاری با ساختار جدید خانواده خود را نداشته باشند.
در حالی‌که والدین بر زنده ماندن از طلاق تمرکز می‌کنند، ممکن است متوجه نشوند که فرزندان‌شان، حتی آنهایی که از بیرون و ظاهراً «خوب» به نظر می‌رسند، برای تاب‌آوری نیاز به کمک دارند.
اما خبر خوب این است که تاب‌آوری مهارتی است که می‌توان آن را آموخت، آموخت و تمرین کرد؛ چه فرزندان شما قبل از طلاق تاب‌آور بوده‌اند یا نه.
کودکان تاب‌آور دارای اعتماد به‌ نفس هستند و می‌توانند با احساسات قوی کنار بیایند. آنها بعد از سپری کردن زمان‌های سخت و تجربه‌های دشوار به حالت نرمال برمی‌گردند و بهبود می‌یابند.
آنها مطمئن هستند که پدر و مادر علی‌رغم طلاق، دوستشان دارند. آنها احساسات خود را بیان می‌کنند و والدین به آنها یاد می‌دهند که احساسات خود را نام‌گذاری کنند.
آنها با تمام احساسات راحت هستند. طبق تحقیقات، کودکان تاب‌آور احتمال بیشتری دارد که از سلامت جسمی و روانی بهتری برخوردار باشند.
البته طلاق، تاب‌آوری شما را نیز آزمایش خواهد کرد.
همان‌طور که به فرزندان خود این مهارت‌های تاب‌آوری را آموزش می‌دهید، فراموش نکنید که خودتان هم آنها را تمرین کنید. با گذشت زمان، شما و فرزندانتان، قوی‌تر و سالم‌تر خواهید شد.

راه های افزایش تاب‌آوری در کودکان حین و بعد از طلاق:

طلاق یک تغییر بزرگ است.
به آنها کمک کنید تا تغییر را به عنوان فرصتی برای رشد بپذیرند.

آنها ممکن است بگویند که تغییر را دوست ندارند یا نمی‌خواهند. تغییر، حس عادی بودن را بر هم می‌زند اما مسیر رشد و فرصت‌های مثبت را باز می‌کند.
سعی کنید تا حد امکان یک برنامه روزانه را حفظ کنید.

این به کودکان کمک می‌کند تا احساس ثبات بیشتری داشته باشند. اگر شما و والد دیگر می‌توانید برنامه‌های روزانه نسبتاً مشابهی داشته باشید، این به احساس ثبات و امنیت خاطر فرزندتان می‌افزاید.
فرزندان شما در طول طلاق آسیب پذیرتر هستند و ممکن است حساس‌تر یا واکنش‌پذیرتر باشند.
به فرزندان خود راه‌هایی را آموزش دهید که از طریق تنفس، ورزش و بازی در فضای باز یا بیان خلاقانه آرام شوند. اینها درس‌های اولیه در مراقبت از خود هستند.
هنگامی که فرزندانتان غمگین یا عصبانی هستند، مهارت‌های آرامش بخشی را به آنها یادآوری کنید.
به آنها اطمینان دهید که احساسات‌شان از بین خواهد رفت و همه چیز درست خواهد شد.

چند تمرین ساده تمرکز حواس را با کودکان خود انجام داده و تمرین کنید، مانند جویدن یک لقمه غذا به مدت 30 ثانیه.

خوش‌بینی را به آنها آموزش دهید.
در حالی‌که احساسات فرزندان خود را نادیده نمی‌گیرید،سعی کنید مشکلات را مجدداً برای ایجاد دیدگاه مثبت در نظر بگیرید.
سعی کنید با آنها در مورد چگونگی گذراندن موفقیت‌آمیز زمان‌های سخت دیگر مانند جابجایی محله، شروع در یک مدرسه جدید، بیماری یا مشکلات اجتماعی در مدرسه و … صحبت کنید.
هنگامی‌که آنها در مورد طلاق صحبت می‌کنند، روی برخی از تغییرات مثبت تمرکز کنید و نقاط قوتشان را به آنها یادآوری کنید.
از کودک خود بخواهید یکی از ویژگی‌های شخصیتی خود را که به آن افتخار می‌کند (سریع، قوی، باهوش، دوستانه، هنرمند و غیره) توصیف کند و بپرسید چگونه می‌تواند از این ویژگی برای کمک به خود در زمانی که احساس ضعف می‌کند، استفاده کند.

قدردانی را به آنها آموزش دهید.

به فرزندان خود کمک کنید سه چیز را ثبت کنند که هر روز بابت آنها سپاسگزار هستند.
در طی چند روز یا چند هفته، آنها راحت‌تر شروع به نگاه کردن به جنبه‌های مثبت و روشن زندگی خواهند کرد.

به آنها نشان دهید که تاب‌آوری چگونه است.
خودگویی مثبت را الگو کنید و بیشتر از صحبت کردن، گوش دهید.
وقتی اشتباه می‌کنید با صدای بلند در مورد آن صحبت کنید.
مثلاً : «من غذا را سوزاندم! حدس می‌زنم حواسم نبود. من یک بار دیگر غذا می‌پزم و این بار بیشتر مراقب خواهم بود.» نگویید: «عجب احمقی هستم، دوباره غذا را سوزاندم! نمی دانم چرا حتی به خودم زحمت می‌دهم شام درست کنم.»
از آنجایی‌که فرزندان شما در طول طلاق شکننده‌تر هستند، ممکن است راحت‌تر ناراحت شوند. در مقابل میل به وارد شدن یا نجات فرزندان‌تان در مواقعی که ناامید یا در حال تقلا هستند، مقاومت کنید.
آنها یاد خواهند گرفت که برآورده‌شدن خواسته‌ها با تأخیر را بپذیرند.

در این خصوص بهتر است به نکات زیر توجه کنید:
اشکالی ندارد که اجازه دهید آنها شکست بخورند یا اشتباه کنند. یک اشتباه همیشه یک فرصت یادگیری است و تاب‌آوری را به کودک می‌آموزد.
انتظارات غیرواقعی را به چالش بکشید. کمال‌گرایی هرگز نباید هدف باشد. به خود و فرزندان‌تان یادآوری کنید که «کامل نبودن، شکست نیست».
به فرزندان خود بیاموزید که در مواقعی که به کمک نیاز دارند درخواست کمک کنند.
همه پاسخ ها را ارائه ندهید، بگذارید خود او هم فکر کند. با پرسیدن سوال، این کار را تشویق کنید. حل مسئله را با در نظر گرفتن و سنجیدن گزینه‌ها به آنها آموزش دهید.
اگر با تصمیمی مواجه شدند، به آنها بیاموزید که عوامل موثر در تصمیم را اولویت‌بندی کنند.

خودتان را به عنوان یک مربی ببینید، نه یک مدیر. هنگامی که آنها گیر کرده اند یا ناامید هستند، از آنها بپرسید که چگونه می‌توانند مشکل را مدیریت کرده یا آن را درست کنند.

از آنها بپرسید که فکر می‌کنند در مورد آن چه کاری می‌توانند انجام دهند.
کودکان تاب‌آور به راحتی تسلیم نمی‌شوند، بنابراین اغلب در یادگیری مهارت‌های جدید یا حل یک مشکل موفق می‌شوند.
سعی نکنید خطرات را از بین ببرید.خطرات کوچک و ایمن را تشویق کنید. بدون توجه به نتیجه، تلاش‌های فرزندان خود را تحسین کنید. بچه‌های تاب‌آور، عزم و اراده خود را افزایش خواهند داد.
سعی کنید رویارویی با چالش‌ها را به آنها آموزش دهید.
به عنوان مثال، اگر فرزندان شما اکنون بین دو خانه رفت و آمد می‌کنند، این موضوع جدید و چالش‌برانگیز خواهد بود. چالش را کاهش ندهید بلکه مطمئن شوید که تمایل آنها را برای سازگاری تعریف می‌کنید.
به آنها کمک کنید هنگام فاجعه، سایه‌های خاکستری را ببینند.
شما می‌توانید به آنها کمک کنید تا تصویر بزرگتر را بدون تفکر سیاه و سفید ببینند.
فرزند شما ممکن است در مورد طلاق بگوید: «تو زندگی من را خراب کردی!» و شما می‌توانید بگویید: «می‌دانم که اکنون چنین احساسی داری. در مورد برنامه‌های آخر هفته که نزد پدر می‌روی، برایم بگو.»
ارتباطات اجتماعی را تشویق کنید که باعث حمایت و حواس پرتی شود.
به آنها بیاموزید که شنوندگان خوبی باشند و به آنها بیاموزید که همدل باشند.
آنها را تشویق کنید که به دیگران کمک کنند تا دید وسیع‌تری به آنها بدهد.