تاثیر فعالیت بدنی بر تاب آوری

تاب آوری فیزیکال یا تاب آوری قوای جسمی به توانایی بدن فرد برای مقاومت و بهبودی در برابر شرایط فیزیکی چالش برانگیز و سخت، عوامل استرس زا و یا صدمات بدنی گفته شده است.

تاب آوری بدنی یا توانایی قوای جسمانی برای سازگاری، تداوم و تطبیق با فشار تمرینات در ورزش و فعالیت بدنی یا صدمات و بیماریهاست ب.

این شکل از تاب اوری میتواند ورزش شدید، بیماری های جسمی، و عوامل محیطی و حتی شیوه های ریکاوری و روشهای رفع خستگی و تن آرامی را موضوع مطالعه خود بداند.

ورزش منظم باعث ترشح هورمون‌های شادی مانند اندورفین می‌شود که می‌تواند احساس خوشحالی و رضایت را افزایش دهد. این اثرات مثبت بر روی خلق و خو، فرد را در برابر استرس و بحران‌ها مقاوم‌تر می‌کند.

فعالیت بدنی به کاهش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول کمک می‌کند. همچنین، ورزش می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر برای مدیریت اضطراب و افسردگی عمل کند، که این خود به افزایش تاب‌آوری منجر می‌شود.

شرکت در فعالیت‌های ورزشی گروهی فرصتی برای ایجاد ارتباطات اجتماعی فراهم می‌کند. این روابط حمایتی می‌توانند در زمان‌های دشوار به فرد کمک کنند و احساس تعلق را تقویت نمایند.

تاب آوری بدنی حداقل در پنج قلمرو میتواند موضوعیت پیدا کند:

• انعطاف پذیری و جنبش پذیری مفاصل ، دامنه حرکتی
• توانایی و سلامت قلبی عروقی
• قدرت و استقامت عضلانی
• ترکیب و تناسب بدنی ( میزان چربی و چاقی)
• روشهای استراحت و بازیابی توان جسمانی ( بهداشت خواب و ریکاوری)

تاثیر فعالیت بدنی بر تاب آوری، بهزیستی ذهنی و تعلق خاطر کاری کارکنان زن

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فعالیتهای  جسمانی بر تاب آوری، بهزیستی ذهنی و تعلق خاطر کاری کارکنان زن دانشگاه آزاد اسلامی بود.

مواد و روش ها: طرح این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی بود که همراه با مراحل پیش آزمون، پس آزمون و گروه شاهد انجام گرفت.

جامعه آماری مطالعه را کلیه کارکنان زن دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند تهران تشکیل داد (۹۴ نفر) که از میان آن ها، ۷۲ نفر به صورت هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۶ نفر) و شاهد (۳۶ نفر) قرار گرفتند.

برای جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه های تاب آوری Connor و Davidson (Connor-Davidson Resilience Scale یا CD-RISC)، تعلق خاطر کاری Schaufeli و Bakker و بهزیستی ذهنی Keyes و Magyar-Moe استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: تمرینات هوازی موجب افزایش معنی دار تاب آوری، بهزیستی ذهنی و تعلق خاطر کاری در شرکت کنندگان شد (۰۵/۰ > P).

بر اساس یافته ها، شاخص های بهداشت روانی به یک اندازه تحت تاثیر تمرین قرار نمی گیرند. اندازه اثر در عامل تاب آوری، تعلق خاطر کاری و بهزیستی ذهنی به ترتیب ۶۳/۰، ۴۹/۰ و ۰۹/۰ به دست آمد.

نتیجه گیری: توصیه می گردد مدیران جهت افزایش تاب آوری، بهزیستی ذهنی و تعلق خاطر کاری کارکنان خود، فرصت های مناسبی را برای شرکت کلیه آن ها در برنامه های فعالیت بدنی فراهم آورند تا بتوانند موثرتر از نیروهای انسانی خود در سازمان به صورت فعال و سالم بهره مند شوند.

تاثیر فعالیت بدنی بر تاب آوری، بهزیستی ذهنی و تعلق خاطر کاری کارکنان زن