رابطه بین هوش عاطفی، هوش معنوی و تاب آوری
این پژوهش با هدف شناخت هوش عاطفی، هوش معنوی و تاب آوری انجام شد.
گروه نمونه شامل ۳۵۴ دانشجوی کارشناسی ارشد (۱۸۸ دختر و ۱۶۶ پسر) دانشگاه شیراز در سال تحصیلی ۸۸-۸۹ بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند.
ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تاب آوری بزرگسالان همدال و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه هوش عاطفی پترایدز و فارنهام (۲۰۰۱) و مقیاس هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸) بود.
نتایج نشان داد:
نمرات کلی هوش عاطفی و هوش معنوی به طور مثبت و معنی داری نمره کلی تاب آوری را پیش بینی میکنند.
اما هوش عاطفی پیش بینی کننده قوی تر تاب آوری است.
علاوه بر این، ابعاد شایستگی فردی، انسجام خانوادگی و ارتباط با دوستان در متغیر تاب آوری از طریق معناسازی شخصی (در هوش معنوی) و خوش بینی (در هوش عاطفی) قابل پیش بینی بودند.
در مقایسه دو جنس تنها میانگین نمرات هوش معنوی دختران به نحو معنی داری از میانگین نمرات پسران بیشتر بود و در دو متغیر دیگر، تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات مشاهده نگردید.
هوش هیجانی عبارت است از توانایی نظارت و پایش احساسات و هیجانات خود و دیگران و همچنین تفکیک و تشخیص آنها و استفاده از این اطلاعات به عنوان راهنمای تفکر و شکل دهی رفتار در برابر دیگران.
هوش احساسی، هوش عاطفی یا هوش هیجانی (به انگلیسی: Emotional intelligence | EI ) شامل شناخت و کنترل عواطف و هیجانهای خود و دیگران است.
به عبارت دیگر، شخصی که EI بالایی دارد، سه مؤلفهٔ هیجانها را بهطور موفقیتآمیزی با یکدیگر تلفیق میکند: مؤلفهٔ شناختی، مؤلفهٔ فیزیولوژیکی و مؤلفهٔ رفتاری.
افرادی که هوش عاطفی بالایی دارند همواره میتوانند در ارتباط با سایر انسانها بسیار موفق عمل کنند و همین رابطه اجتماعی خوب موجب می شود
هوش عاطفی به توانایی شناسایی، درک و مدیریت احساسات خود و دیگران اشاره دارد، که میتواند به بهبود روابط اجتماعی و کاهش استرس کمک کند.
این نوع هوش به افراد کمک میکند تا در موقعیتهای چالشبرانگیز بهتر عمل کنند و احساسات خود را کنترل کنند.
از جانب دیگر هوش معنوی به توانایی درک و ارتباط با ابعاد معنوی زندگی گفته میشود.
هوش معنوی شامل مهارتهایی چون تفکر انتقادی، ارزشگذاری و جستجوی معنا در زندگی است.
این نوع هوش میتواند به افراد کمک کند تا با چالشها و بحرانها بهتر کنار بیایند و احساس رضایت بیشتری از زندگی داشته باشند.
