کوچینگ تاب آوری

تاب آوری را صاحبنظران به صورت قابلیتی تعریف می کنند که در طی زمان و در نتیجه ی یادگیری به دست می آید
به گزارش برنا از خراسان جنوبی؛ محمدرضا مقدسی پدر تاب آوری ایران در مورد کوچینگ و تاب آوری اینگونه بیان کرد: بر خلاف نظریه­ ویژگی شخصیتی که تاب ­آوری را به عنوان یک ویژگی ثابت در نظر می­گرفت، بر اساس این نظریه، تاب­ آور بودن طیفی است که یک سر آن تاب­ آوری و سر دیگر آن آسیب­ پذیری است.
نکته اینجاست که افراد بر اساس شرایطی که در آن هستند می­توانند در هر نقطه از این طیف قرار بگیرند. در حقیقت اینکه یک فرد در کجای این طیف قرار بگیرد حاصل تعامل دو چیز است: حمایت و پشتیبانی اطرافیان و ارتباط فرد با واقعه­ ای که با آن درگیر است. پذیرش اینکه تاب­ آوری یک فرآیند است سبب می­شود دیدگاه­مان نسبت به تاب­ آوری تغییر کند.
به بیان دیگر، تاب­ آوری در واقع قابلیتی است که عمدتاً از طریق رویارویی با عوامل استرس­ زا و اعتماد به نفس و شایستگی که در نتیجه­ این رویارویی به دست می­آوریم حاصل می­شود. بر اساس این دیدگاه، تاب­ آوری در مسیر زندگی کسب می­شود و مختص به افراد خاصی نیست.


علاوه بر این، با قبول اینکه تاب ­آوری یاد گرفته می­شود متوجه می­شویم چرا بسیاری از افراد توانمند ممکن است در مواجهه با مشکلات از تاب­ آوری کمی برخوردار باشند. در واقع همینکه این افراد همیشه موفق بوده ­اند آنها را آسیب پذیرتر می­کند. به بیان دیگر، وقتی فردی همیشه در اوج موفقیت بوده است، ممکن است به هیچ وجه آمادگی تغییر مسیر ناگهانی را نداشته باشد و نتواند راه عبور از بحران را به راحتی پیدا کند.
در چنین شرایطی، کار ما بعنوان مربی یا کوچ تاب آوری این است که به این افراد کمک کنیم از این بحران درس بگیرند تا برای بحران­های بعدی آماده باشند.
باید به این نکته توجه داشته باشیم که این تصور که تاب­ آوری یادگرفتنی ­ست ما را در برابر زمین خوردن در مشکلات و بی ­ثباتی­ های احتمالی بعد از آن مصون نمی­کند، ولی می­تواند به ما این دلگرمی را بدهد که می­توانیم یاد بگیریم چطور استرس­مان را مدیریت کنیم و سریعتر به آن پایان دهیم. نکته­ قابل توجه دیگری که در این دیدگاه وجود دارد این است که فردی که در حال دست و پنجه نرم کردن با یکی از ابعاد زندگیش است می­تواند در ابعاد دیگر زندگی به خوبی عمل کند و همه­ جنبه­ های زندگی خود را درگیر یک مشکل نکند.
در حقیقت همین نکته است که تحلیل رفتن تاب­ آوری را از دیگر وضعیت­هایی که مربوط به استرس هستند (مثلا استرس پس از سانحه) متمایز می­کند. به بیان بهتر، ممکن است فردی که به دلیل اختلال در یکی از جنبه ­های زندگیش تاب­ آوری خود را از دست داده ­است بتواند با سلامت روانی کامل در جنبه­ های دیگر زندگی­ اش فعالیت کند.