فایروال های نسل جدید (NGFW) و سیستم مدیریت یکپارچه تهدیدات (UTM) تکنولوژی هایی هستند که به دفاع در برابر تهدیدات سایبری پرداخته و رویکردی چندجانبه را در بر می گیرند. به این ترتیب مدیران شبکه با در اختیار داشتن چندین ابزار مختلف در یک راهکار واحد می توانند کنترل بیشتری بر روی شبکه های خود داشته باشند و در زمان صرفه جویی کنند.
این دو راهکار بسیار شبیه به هم بوده و برای برخی از سازمان ها نیازی نیست که این دو راهکار را جدا از هم ببینند؛ زیرا در مقایسه آن ها به این نتیجه می رسند که عملکرد هر دو، تقریبا یکسان است. به عبارت دقیق تر می توان گفت دو تکنولوژیِ NGFW و UTM به اهداف مشابهی مانند threat detection and response به همراهِ لیستی از گزینه های مدیریتی دست می یابند.
البته برای سازمان هایی که نگاهی دقیق تر و جزیی تر دارند، تفاوت های قابل توجهی بین این دو راهکار وجود دارد، به خصوص زمانی که مقوله بررسیِ نیازهای سازمانی مورد بحث باشد.
ممکن است برخی از سازمان ها در مقایسه بین firewall و UTM تفاوتی را مشاهده نکنند. اما ما در ادامه به تفاوت های آن ها خواهیم پرداخت.
Unified Threat Management (UTM) در پاسخ به چالش های روزافزونِ تهدیدات امنیتی شکل گرفته است. با توجه به افزایش تعداد و شدت حملات سایبری، ضرورت وجود یک سامانه دفاعی همه جانبه پدیدار شد. لذا سازمان ها می توانند با پیاده سازی سیستم UTM، اقدامات امنیتی شبکه را متمرکز نموده و خدمات مختلفی از جمله سخت افزاری، دستگاه های مجازی و سرویس های فضای ابری را یکپارچه کنند.
مضاف بر این سیستم های UTM، نقش بسیار مهمی در محافظت از شبکه ایفا می کنند و به طور استراتژیک در نقاط حساس به کار برده می شوند تا تهدیداتی که ممکن است شبکه و یا بخشی از شبکه را هدف قرار دهند، به طور کامل کنترل نموده و تهدیدات را خنثی کنند. یک سیستم UTM می تواند فناوری های ذیل را در بر داشته باشد:
سازمان ها می توانند با در اختیار داشتن قابلیت های فوق الذکر، مجموعه گسترده ای از تهدیدات را شناسایی و خنثی نمایند. در حقیقت می توان آن را به خرید جعبه ابزار تشبیه کرد. در یک جعبه واحد، ممکن است آچار، سوکت، آلن، انبردست، متر و حتی یک چکش کوچک وجود داشته باشد. به عبارتی با داشتن این جعبه ابزار می توان برای مدیریت موقعیت های مختلفی آماده بود. سیستم UTM نیز، سازمان ها را به مجموعه گسترده ای از ابزارهای امنیتی مجهز می کند تا بتوانند با تهدیدات مختلف و به طور کاملا موثر مقابله کنند.
و اما فایروال نسل جدید، دستگاهی تخصصی است که در مدیریت انواع خاصی از تهدیدات مانند denial-of-service (DoS) و برخی تهدیدات داخلی برتری دارد. دلیل آن هم این است که معمولا NGFW با قابلیت های قدرتمندی مانند intrusion prevention system (IPS) و اقدامات برترِ امنیتی همراه است که می تواند حملات DoS را شناسایی و خنثی نماید.
اینکه فایروال های NGFW می توانند امنیت را در سطح پیشرفته ارائه دهند، به واسطه ی تکامل آن ها برای غلبه بر محدودیت های فایروال های قدیمی تر شکل گرفته است. به طور کلی فایروال های قدیمی تر بر روی packet inspection تمرکز دارند، بنابراین برخی از تهدیدات می توانند خود را پنهان نگه دارند، زیرا اطلاعاتی که بر روی packet header ثبت شده، بدون مشکل و ایمن به نظر می رسندیا به عبارتی، این تصور را ایجاد می کند که از یک مبدا ایمن، ارسال شده اند. این در حالی است که فایروال های NGFW از Deep Packet Inspection (DPI) پشتیبانی می کنند تا با به کارگیریِ الگوریتم machine learning محتوای داده ها را نیز مورد بررسی دقیق قرار داده و حتی تهدیدات احتمالی را شناسایی کنند.
مهم ترین تفاوت NGFW و UTM، سطح سفارشی سازی آن هاست. شما با انتخاب UTM، یک راهکار آماده و جامع در اختیار دارید که می تواند برای مقابله با انواع تهدیدات، کافی باشد.
اما زمانی که صحبت از فایروال NGFW می شود، دستیابی به مطلوب ترین سطح پرفورمنس مورد نظر، تنها با انجام تنظیمات دقیق و سفارشی سازی بر اساس نیازهای سازمانی میسر خواهد شد. سازمان ها باید به این قابلیت به چشم یک مزیت بزرگ نگاه کنند؛ زیرا به آن ها امکان می دهد ابزارهای صحیحی را انتخاب و بهترین کانفیگ را انجام دهند تا انتظارات خود را در بالاترین سطح دریافت کنند. NGFW نیاز به صرف زمان کافی دارد تا اطمینان حاصل شود ابزارهای دقیق و مورد نیاز برای سازمان انتخاب شده و بهترین سطح پرفورمنس را ارائه می دهند.
یکی دیگر از نکات تفاوت NGFW و UTM که به چشم می خورد، میزان داده هایی است که هر یک از آن ها می توانند پردازش کنند.
در اکثر موارد فایروال های NGFW، داده های بیشتری را مدیریت می کنند. این در حالی است که نوع UTM یا NGFW نیز بر کیفیت پردازش تاثیر می گذارد. در برخی شرایط، فناوری های اختصاصی که برای پردازش امنیتی در NGFWها تعبیه شده، باعث می شود هجوم ترافیک شبکه را بهتر مدیریت کنند.
به طور خلاصه باید گفت در اکثر موارد سیستم UTM را می توان برای سازمان های کوچک تا متوسط (SMBها) گزینه ای ایده آل دانست. آن ها با همین راهکار می توانند مجموعه گسترده ای از اقدامات امنیتی و ابزارهای مناسب را دریافت کنند تا کل سازمان را پوشش دهند. با این حال توصیه می شود بررسی های لازم جهت توسعه پذیر بودنِ راهکار مورد نظر با توجه به رشد آتی سازمان و تغییر نیازها انجام شود.
و اما سازمان هایی که به کنترل دقیق تر بر روی زیرساخت های امنیت سایبری نیاز دارند و یا ترجیح می دهند بر روی برخی اپلیکیشن های خاص و یا فعالیت های کاربران نیز نظارت بیشتری داشته باشند، قطعا NGFW انتخاب بهتری خواهد بود.
کمپانی فورتی نت هر دو راهکار را در سطحی ارائه می دهد که برای بسیاری از مدل های تجاری و اهداف مختلف امنیت سایبری، ایده آل است. در این میان، FortiGate UTM مزایا و ویژگی های ذیل را در اختیارتان قرار می دهد:
لازم به ذکر است FortiGate NGFW به لطفِ پردازشگر اختصاصی خود، قادر است قابلیت packet inspection را با توان بالایی انجام داده و با پشتیبانیِ قدرت دفاع لحظه ای و همین طور الگوریتم های artificial intelligence/machine learning به ارتقا عملکرد سیستمِ IT از طریق خودکار سازیِ فرآیندهای کاری بپردازد
